Moje zielone podwórko

Zielone podwórko Indianki. Tak wygląda przez większość 16 lat zamieszkania tutaj.

Tylko w 2016 i 2017 było rozkopane przez koparkę kładącą kabel energetyczny i wtedy podczas ulewnych deszczy i roztopów 2017 i 2018 było tutaj mnóstwo błota, które Salamon skwapliwie wytknął mi, jako efekt "chaotycznego i dekadenckiego gospodarowania". Jak ktoś ma w sobie grube pokłady złej woli, to do wszystkiego się doczepi i odpowiednio negatywnie skomentuje. Zła wola Salamona jest tutaj pewnikiem, gdyż miał wyjaśnione przeze mnie jesienią 2017 roku, że koparka tutaj wykopała kilkasetmetrowy rów na kabel i rozjeździła drogę oraz podwórko.

Wykonawca robót ziemnych, firma, która wynajęła koparkę, powinna była prace przeprowadzać latem 2016 kiedy było sucho, ale właściciel firmy miały fochy i dopiero na jesieni wziął się za robotę, kiedy było mokro i błotniście. Moja droga wewnętrzna i podwórko zostało przekopane i nie do końca wyrównane, oraz nie zostało obsiane na nowo trawą.

Dopiero późną wiosną 2017 roku, gdy było sucho, podwórko i droga zostały wyrównane, ale nie zostały obsiane trawę. Właściciel firmy dał mi jakieś smutne pół worka trawy, której nie można było wysiać, bo wyrównana ziemia była twarda i sucha, nie była bronowana. Dopiero gdy spadły latem deszcze, obsiałam pozbawione darni grunta trawą. Trzeba było miesięcy, by się one zazieleniły.
Nie wszystko się zazieleniło, bo niestety nasiona nie były przykryte ziemią i większość z nich nie wykiełkowała.

Normalnie wykonawca po zakończonej robocie, powinien samodzielnie obsiać grunta nową trawą i zrobić to zgodnie z agrotechniką, czyli: orka, kultywatorowanie,  bronowanie, siew i bronowanie przykrywające nasiona. Tutaj u mnie poszedł na łatwiznę wyręczając się mną, która nie ma sprzętu do orki, kultywatorowania, siewu i bronowania.

Posiałam ręcznie, gdy tylko była szansa, że ulewne deszcze zmobilizują nasiona do kiełkowania. Zazielenienie było opóźnione, dopiero w tym roku te grunta obsiane zazieleniły się konkretnie.

Taki drobiazg jak brak trawy na podwórku i masy mięsistego błota jesienią 2017 i wiosną 2018 roku, Salamon i Laskowski wykorzystali przeciwko mnie, bo są to źli, stronniczy inspektorzy, chętnie nadużywający swoich uprawnień do szkodzenia hodowcy.

Takie brednie jak i inne podobne, zawarł Salamon w opinii na mój temat napisanej na zlecenie GOPS Kowale Oleckie, które to pismo posłużyło GOPSowi do założenia mi sprawy sądowej o przymuszenie do leczenia psychiatrycznego wbrew mojej woli. Chodziło im o to, by wykazać, że jestem taka beznadziejna i nieporadna, że tą nieporadnością wręcz zagrażam sobie i w związku z tym nie mogę samodzielnie funkcjonować na wolności, tylko muszę być zamknięta w psychiatryku.

Teraz sędzia Andrzej Borowski zmusza mnie do badań psychiatrycznych wbrew mojej woli.
A jego żona, prokurator Lucyna-Buczek Borowska, nic mi nie pomogła w sprawie kradzieży moich zwierząt.

Indianka