Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grzyby jadalne. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grzyby jadalne. Pokaż wszystkie posty

sobota, 23 września 2017

Co to za grzyby? Jadalne?



Chyba to
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Maślak_sitarz


Mój nie ma pierścienia, trzon i spód kapelusza żółty, kapelusz śliski, grzyb brudzący bardzo, pory kapelusza duże, rósł pod sosną.
Wierzch kapelusza beżowy.

inne nazwy: grzyb wolak, sitacz, sitek, sitka, sitnik, sitosz, grzyb sitarz, rzeszotnik

Kapelusz
Średnica 4-10 cm, kolor żółtobrązowy lub czerwonoochrowy, gładki, nagi po deszczach bardzo śluzowaty. U młodych okazów jest półkulisty, potem płaski, u starszych staje się powyginany, a nawet płytkowklęsły. Skórka daje się łatwo zdjąć w całości[4].
Rurki
Przyrośnięte do trzonu, a nawet zbiegające po nim. Na młodych owocnikach szarożółtawe, później żółte, w końcu brązowe. Od miąższu kapelusza oddzielają się trudno[4]. Pory rurek bardzo duże i przypominają swoim wyglądem oczka sita. Stąd też pochodzi nazwa gatunkowa[5]
Trzon
Wysokość 2-8 cm. Jest cylindryczny, pełny, włóknisty, bez pierścienia. U góry żółtawy lub żółtobrązowy, u podstawy czerwonobrązowy[4].
Miąższ
Lepki i elastyczny, nie łamliwy. W kapeluszu elastyczny, bladożółty, w trzonie włóknisty, czerwonobrązowy.
Wysyp zarodników
Żółtooliwkowy. Zarodniki o średnicy 7-13 × 3-5 µm[6].

Występowanie i siedliskoEdytuj

Na półkuli północnej jest szeroko rozprzestrzeniony, na półkuli południowej występuje tylko w Nowej Zelandii[7]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, najczęściej występującym wśród wszystkich maślaków[8]
Występuje na suchych, piaszczystych glebach towarzyszącym sośnie zwyczajnej, z którą współżyje w mikoryzie. Owocniki pojawiają się od lipca do października[5]. Często rośnie wśród wrzosów[8].

ZnaczenieEdytuj

Grzyb jadalny o średniej wartości smakowej i odżywczej. Smak nieznaczny, niekiedy kwaskowaty, zapach niewyraźny, smakowo gorszy niż inne gatunki maślaków. Nadaje się do suszenia i marynowania z innymi, smaczniejszymi grzybami. Często bywa też silnie zarobaczywiony[5]. Po ugotowaniu zmienia kolor na czerwonofioletowy, co niektórych odstrasza od jego spozywania[8

piątek, 14 lipca 2017

Sos grzybowy z polnego grzyba


Trafił się grzyb szlachetny na sosik do obiadu.
Będzie na jutro do indyka, bo mięsa nie było w sklepie, to indyk wreszcie zginie śmiercią krwawą 😉

wtorek, 29 września 2015

Na obiad: grzrzrzyyybbb! :)))

Borowik szlachetny.

Borowik szlachetny.

Borowik szlachetny.

Moi drodzy grzybiarze! Co to za GRZYB!?
Indianka właśnie ma zamiar zrobić na nim wyborny obiadek ;)
Wygląda szlachetnie i bardzo jadalnie. Zdrowiutki!
Borowik? Prawdziwek? Podgrzybek?

Kapelusz z wierzchu beżowo-jasnobrązowy, od spodu gąbczasty, barwy waniliowej , noga masywna, jasnobeżowa, ciężki, masywny, nabity grzyb.

Indianka

Werdykt z dnia 30 września 2015r.
Komisja w składzie orzekającym:
Mirabelowica
Wanda
Anonim
potwierdziła jednogłośnie że ten cudny grzybu to borowik szlachetny zwany inaczej prawdziwkiem :-) 

A oto fachowy opis borowika ze strony
http://www.grzybland.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=355&Itemid=102

Kapelusz brązowy i z wiekiem do ciemnobrązowego, czerwonobrązowego, średnicy do 250 mm. Brzeg kapelusza może być jaśniejszy, podobnie owocniki przykryte ściółką mogą być bardzo jasne; najpierw półkulisty, potem wypukły, u starych egzemplarzy poduszkowato rozpostarty; powierzchnia gładka lub pomarszczona; przy wilgotnej pogodzie nieco lepka.
Rurki początkowo białawe, dość długie; łatwo oddzielają się od kapelusza; przy trzonie zatokowato wycięte.
Pory początkowo białawe, potem żółte do oliwkowozielonych; dość drobne, okrągławe z wiekiem kanciaste; uciśnięte nie przebarwiają się.
Trzon białawy do jasnobrązowego, dolna część jaśniejsza, w górnej części lub na całej długości trzonu mniej lub bardziej wyraźna biaława lub jasnobrązowa siateczka, mniej lub bardziej rozszerzony u podstawy.
Miąższ młody biały i zwarty, u starszych egzemplarzy gąbczasty; pod skórką zabarwiony na brązowo (czerwonobrązowawo); niezmienny. Zapach przyjemny. Smak łagodny, przyjemny (orzechowy). Zapach suszu charakterystyczny, intensywny, przyjemny.
Zarodniki wrzecionowate, gładkie. Wysyp oliwkowobrązowy (ciemnooliwkowy).
Występowanie: VII - XI, w lasach iglastych i mieszanych, pospolity.
Wartość: Bardzo smaczny grzyb jadalny, dopuszczony do obrotu handlowego na terenie Polski.

wtorek, 22 września 2015

Kolacja Indianki

Czubajka kania. Grzyby o mięsnym smaku :)

Dziś na obiadokolację była duszona w kozim mleku i smażona z jajkiem kania. Niam :)

Na śniadanie zaś były pieczarki duszone z cebulką, czosnkiem oraz ziemniakami z wczorajszego obiadu...

Oczywiście wszystkie grzyby osobiście wytropione i zebrane :)

Indianka

środa, 16 września 2015

Dary natury

Zamiast do Biedronki Indianka chodzi na łąki... :)

Indianka

To były kozaki :)

Grzyby duszone

Kozaki, inaczej koźlarze :)


Kozaki

Tym razem Indianka je sama zidentyfikowała dzięki cennej wiedzy zawartej w przepastnym internecie.
Pyszne! Jaki cudowny sosik z nich wyszedł...
Takim zbieracko - kulinarnym sposobem Indianka rozróżnia już kilka smakowitych gatunków grzyba :) Hurra! :)

Indianka

środa, 5 sierpnia 2015

Rurkowatość czubajki kani


Cechami ciekawymi i zarazem typowymi dla czubajki kani są beżowy czubek kapelusza i rurkowaty trzon grzyba oraz suche, beżowe łuski na kapeluszu, a także zygzakowaty wzór na trzonie. Indianka rozpozna tego grzyba sama gdy go jeszcze raz spotka. Zbadała kanię dogłębnie.

Indianka

Sekcja kani czubajki

Na foto kania czubajka rozkawałkowana dla wnikliwszej analizy
jej anatomii. Blaszki u młodego osobnika kani są lekko beżowe, niemal białe. Kapelusz suchy, szorstki z powodu licznych, ciemnobeżowych łusek.

Nóżka wysoka, smukła, o zygzakowatym wzorze, szorstka.
W środku rurkowata z uwagi na otwór biegnący wewnątrz nóżki.

Indianka

wtorek, 4 sierpnia 2015

Ta dam... ! :)


Oj, wygląda na to, że Indianka znalazła czwartą kanię :)
Jako że zwinięta w kulę i na bardzo długiej nodze, pragnie się upewnić czy to na pewno kania.
 Sylwuś - bądź tak dobra i rozwiej wątpliwości Indianki z łaski swojej :)

Indianka póki co posiłkuje się info z neta:

Zobacz, czym się różnią kania od muchomora sromotnikowego:
Czubajka kania:
1. Powierzchnia kapelusza u dojrzałego grzyba jest płaska, z charakterystycznym garbkiem na szczycie, młode osobniki mają kapelusz kulisty
2. Na kapeluszu znajdują się charakterystyczne brązowe łuski, które są suche i odstające
3. Blaszki mają kolor beżowy
4. Nóżka jest wysmukła i wysoka, brązowa z zygzakowatym deseniem
5. Na trzonie znajduje się ruchomy pierścień
6. Noga jest wewnątrz pusta i u podstawy zakończona bulwą, która gładko wyrasta z 
podłoża
7. Zapach grzybowy, przyjemny
Muchomor sromotnikowy:
1. Powierzchnia kapelusza jest oliwkowozielona, opalizująca
2. Gładka powierzchnia kapelusza
3. Blaszki są białe
4. Nóżka jest gładka
5. Na trzonie znajduje się pierścień kołnierzykowaty i zwisający
6. U nasady nóżki ma bulwę, otoczoną pochwą
7. Wydziela zapach słodkawy i mdły

niedziela, 2 sierpnia 2015

Kania

Kania Czubajka
Największy okaz Kani Indianki ma ok. 22 cm średnicy kapelusza (w rozłożeniu), a ok. 20 cm mierząc tak o, bez rozłożenia.
Od spodu są widoczne blaszki i pierścienie. Podobno pierścienie się usuwa z każdego grzyba. Trzony są ponoć jadalne, tylko ten pierścień nie. A jak sądzą moi drodzy czytelnicy? Trzony jadalne czy nie?

sobota, 1 sierpnia 2015

Jakie to grzyby?

Proszę państwa, czy są grzybiarze na sali? Co to za grzyby? Czy są jadalne? Kapelusze mają zaiste ogromne. Wyrosły te grzyby na oborniku. Byłabym wdzięczna za podpowiedzi.
Indianka

czwartek, 18 października 2012

Atlas Grzybów

Pora doszkolić się w temacie grzybów.

Oto linki grzyboznawcze:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grzyby_jadalne
http://www.mojapolska.az.pl/grzyby.html
http://grzyby-polskie.eu.interia.pl/21.htm

Jako dziecko, zbierałam grzyby z ojcem - zapalonym grzybiarzem, więc pamiętam kilkanaście gatunków jadalnych i niejadalnych, ale tak na sto procent pewności, aby nie bać się pomyłki to tylko kilka bardzo charakterystycznych takich jak:
borowik, prawdziwek, kurka, gąska, pieczarka.