Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grabieżcza i niszczycielska gospodarka. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grabieżcza i niszczycielska gospodarka. Pokaż wszystkie posty

środa, 11 września 2013

Faszyzm unijny narasta - brońmy się!


"Zabronią handlu owocami na bazarach, faszystowskie państwo będzie kontrolować w 100% to, co jesz!

Posted by Jarek Kefir w dniu 19 Czerwiec 2013
Biurokracja i pseudo-ekologia urzędasów znacznie utrudnią handel drobny na bazarach.
Według gazety “Rzeczpospolita” zgodnie z decyzją sejmu, każda firma handlująca opakowanymi towarami, będzie musiała wpisać się do specjalnego rejestru. Te faszystowskie obostrzenia dotyczą nawet starszych osób handlujących owocami, warzywami i kwiatami uprawianymi na własnych działkach.
Cena wpisu do tego rejestru to od 50 złotych do 2000 złotych!
Ustawa nakazuje też składanie deklaracji, ile sprzedawca owoców wytworzył śmieci.
Jest to idealna ustawa jeśli chodzi o ograniczenie Polakom dostępu do zdrowej żywności. Ustawa, oczywiście, nie uderzy w wielkie markety handlujące żywnością GMO, i nie płacących w naszym kraju ani grosza podatków.
Ustawa, egzekwowana będzie zapewne przez dzielnych strażników miejskich, gotowych dzień i noc, 25 godzin na dobę walczyć ze złem i występkiem, pod postacią babci sprzedającej jabłka, tylko czyhającej, by nie zapłacić należnych euro-socjalistycznemu Priviślańskiemu Krajowi podatków.
To, że taka Biedrona, Tesco czy Lidl, zarabiają w Polsce miliony i nie płacą od tego podatków, nikogo nie obchodzi. Ważne, że straganowa babcia musi zapłacić te 50 złotych podatku.
W taki sposób, zapewne pod pozorem wprowadzenia nowej ustawy śmieciowej, wprowadza się dyktaturę – nazwijmy to po imieniu: faszystowską dyktaturę. Tylko pod innymi sloganami i nazwami.
Władze nie mogą wprowadzić przepisu, który by wprost głosił: “nie wolno handlować jabłkami przy bazarkach” – gdyż to zwróciłoby uwagę społeczeństwa. Władza za to upycha niepopularne przepisy a to w ustawie śmieciowej, a to w ustawie o ochronie praw autorskich, a to w ustawie o straży miejskiej."
Ja co prawda nie handluję na bazarach z racji tej, że nie stać mnie na zakup samochodu i by tam pojechać i zawieźć mój nabiał, ani czasu aby stać cały dzień na bazarze podczas gdy zwierzyna i praca na gospodarstwie czeka, ale nie uważam, aby zabranianie Polakom handlu ulicznego było dobre dla społeczeństwa polskiego - zarówno dla sprzedających swoją żywność jak i kupujących konsumentów.
Skoro obce koncerny handlują w Polsce zatrutą żywnością GMO i nie płacą podatków - jak Państwo śmie zabraniać polskim obywatelom handlu swoimi zdrowymi, naturalnymi produktami spożywczymi???
Sprzedający mają boskie i ludzkie prawo sprzedawać swoją zdrową żywność na ulicy i bazarach. Skoro są klienci, a są - to niech sprzedają, a konsumenci niech kupują. 

W Polsce jest wielka bieda i rośnie. Te babcie handlujące gruszką i pietruszką są zmuszone aby to robić, aby zarobić na swoje leki i leczenie. Gdyby miały emerytury niemieckie - to by pewnie nie robiły tego, tylko latały na Majorkę wygrzewać się na plaży.

My Polacy jesteśmy we własnym kraju dyskryminowani, poniżani, upodlani - na każdym kroku, przy byle rozporządzeniu czy coraz to nowych wymierzonych przeciwko obywatelom ustawach. Każda nowa, kolejna ustawa ogranicza nasze prawa obywatelskie. Z obywateli przerabiają nas na pionki bezwolne i bez żadnych realnych praw. Musimy się bronić!

czwartek, 16 maja 2013

Zamiana atrakcyjnego turystycznie i ekologicznie regionu w fabrykę prądu - bez zgody mieszkańców


Między rysiem a wiatrakami

31 stycznia, 2011 w dziale: AktualnościWywiady Autor: signi
SzymonO wiatrakach i gołdapskim rysiu Rozmawiamy z Szymonem Czernkiem, ornitologiem, przyrodnikiem i przewodnikiem turystycznym.
Muszę przyznać, że kiedy wiatraków na naszym terenie było mniej to wywierały na mnie nawet pozytywne wrażenie. Wraz ze wzrostem ich liczby sam nabrałem wątpliwości. Twoje zdanie na ten temat jest raczej jednoznaczne?
- Rzeczywiście, kilka wiatraków wyglądało nawet atrakcyjnie. Sam kiedyś jeździłem na Rowelską Górę je zobaczyć. Natomiast teraz szykuje się taka sytuacja, że ten region może się stać jedną wielką fabryką prądu. W powiecie gołdapskim doliczyłem się około osiemdziesięciu projektowanych wiatraków. Dotyczy to praktycznie całego niezalesionego terenu powiatu.
Z tym się wiąże nie tylko ten aspekt krajobrazowy?
- Jako ornitolog zajmuję się wykonywaniem różnych ekspertyz, m.in. oddziaływania wiatraków na ptaki. Po kilku latach moich obserwacji jestem niemal pewien, że prawie każda lokalizacja na północy Mazur będzie miała negatywne skutki. Tym bardziej, że teren ten jest szczególnie cenny dla takich gatunków, jak orlik krzykliwy i bocian biały. Właśnie dla bocianów białych jest to szczególnie ważny obszar, jeden z kluczowych w Europie. Chodzi tu nawet o perspektywę kilkudziesięciu lat. Są różne wyliczenia, także symulacje komputerowe, które pokazują, jak się mogą potoczyć dalsze losy populacji ptaków i wychodzi na to, że będzie nieciekawie. W przyszłości może być znacznie mniej bocianów, a orliki krzykliwe mogą zupełnie wyginąć.
Czy te efekty są już widoczne?
- Nikt nie robił tu jeszcze analiz wieloletnich, bo te wiatraki dopiero powstały.
Na czym konkretnie polega to negatywne oddziaływanie?
- Tych oddziaływań jest wiele, bo każdy gatunek jest inny. Jedne ptaki na przykład boją się wiatraków i opuszczają tereny, inne ptaki giną, bo nie dostrzegają pędzącego śmigła, które kręci się z dużą prędkością. Sama końcówka takiego śmigła jest niewidoczna. Dotyczy to takich ptaków, jak bieliki. Bielików jest u nas dosyć dużo i zabudowa naszych terenów wiatrakami z pewnością na ich populację wpłynie niekorzystnie.
Co wynika z twoich ostatnich informacji, jeśli idzie o wiatraki na naszym terenie?
- Proces budowy wiatraków bardzo, bardzo się nasilił. Szykuje się szereg inwestycji i to nie po kilka wiatraków, ale po kilkadziesiąt. W gminie Kowale Oleckie planowanych jest nawet 100 wiatraków.
I będą widoczne z Pięknej Góry.
- Wiatraki, które stoją pod Gołdapią są widoczne spod Węgorzewa. W Kowalach Oleckich widać wiatraki suwalskie. Z Wzgórz Szeskich także. Ale przede wszystkim trzeba się skupić na tym fakcie, że budowa wiatraków nie jest wystarczająco konsultowana. Inwestorzy chcą na ogół szybko zrealizować swoje przedsięwzięcie i nie jest w ich interesie przeciąganie sprawy. Wybudowanie kilkudziesięciu ferm wiatrowych będzie miało ogromny wpływ na to, jak się potoczy dalszy rozwój gminy, powiatu i regionu, bo jest to tak naprawdę zamiana użytkowania tego terenu z planowanego, turystycznego i uzdrowiskowego, na teren przemysłowy.
Prawo nie przewiduje konsultacji społecznych?
- Nikomu jak na razie nie zależy, by zachęcić ludzi do wzięcia udziału w tym wszystkim. Oczywiście wywiesza się ogłoszenia. Ale wydaje mi się, że to powinno być konsultowane z większością mieszkańców, a nie opierać się na tym, że nikt się nie pojawił na konsultacjach.
Co byś wobec tego proponował gminom?
- Gmina Gołdap wcale nie zastopowała budowy, bo buduje się m.in. wiatrak w Jabramowie, Osowie i Marcinowie. Gmina Dubeninki chce się zabudować wiatrakami w dwóch różnych miejscach. Okolice Żytkiejm i cały teren na południe, okolice Dubeninek i Pluszkiejm. Gmina Banie Mazurskie chce zabudować u siebie obszar na południe od tej miejscowości. Jest to więc poważne zjawisko. Myślę, że to wymaga społecznej debaty. Bo absurdem jest to, że zmienia się charakter całego regionu, konsultując to tak naprawdę w wąskim gronie.

Kto z tego ma największe korzyści?

- Wydaje mi się, że w przypadku gminy Gołdap wpływy z elektrowni wiatrowych będą miały niewielkie znaczenie. Z moich wyliczeń wyszło, że w z tego co już powstało gmina Gołdap zabezpiecza sobie tylko 1/150 budżetu.
Są poza tym inne konsekwencje ? na okres co najmniej trzydziestu lat w promieniu pół kilometra od wiatraka nie można postawić żadnego budynku mieszkalnego.
Należałoby się zastanowić nad opłacalnością tego wszystkiego w dalszej perspektywie czasowej. Z pewnością zarobi na tym inwestor. Gmina może zarobi, a może nie zarobi. W przypadku małych gmin zbyt duży dochód może np. ograniczyć subwencje. Na pewno trochę zarobi rolnik, który użycza ziemię.
Ważnym aspektem jest utrata wartości sąsiednich działek, a coraz więcej osób sprowadza się w ten region po to by odpocząć. Powstaje dużo innych inicjatyw. Dobrym przykładem może być Republika Sciborska, która świetnie prosperuje, a opiera się na tym co już jest. Do tego dodajmy znaczący rozwój sanatorium.

niedziela, 5 maja 2013

Oświadczenie w sprawie dewastowania Mazur Garbatych



Oświadczam wszem i wobec, że absolutnie nie zgadzam się, aby Wójt i Urząd Gminy Kowale Oleckie rujnował moje zdrowie, moich zwierząt oraz zdrowie wszystkich mieszkańców Gminy Kowale Oleckie oraz ich zwierząt gospodarskich, a także zdrowie i życie niezwykle bogatej i bioróżnorodnej przyrody naszej Gminy.

Nie zgadzam się na dewastowanie naszej Gminy poprzez wyżynanie dwustuletnich starodrzewi oraz poprzez ustawianie w naszych wioskach i na naszych polach złomów niemieckich chorobotwórczych – przestarzałych turbin wiatrowych.

Po raz kolejny informuję panią Wójt i Urząd Gminy o wiarygodnych badaniach niezależnych ekspertów, w tym lekarki amerykańskiej zajmującej się stricte wpływem turbin wiatrowych na zdrowie i życie ludzi i zwierząt, lekarki, która w swoim raporcie naukowym opisała nowy zespół chorobowy występujący w wyniku oddziaływania na ludzi turbin wiatrowych: tzw. syndrom turbin wiatrowych.

Zostało naukowo udowodnione, że infradźwięki emitowane przez turbiny wiatrowe rozrywają płuca nietoperzy, a u ludzi i zwierząt gospodarskich powodują zwyrodnienia organów wewnętrznych, co prowadzi do poważnych schorzeń oraz do zgonów.

Natomiast wpływ przemysłowych turbin wiatrowych na zdrowie bydła jest następujący:
 duży stres u krów
 ronienia cieląt
 wzrost komórek somatycznych w mleku krów

Hodowcy bydła mlecznego w naszej gminie będą tracić wpływy z powodu obniżenia jakości produkowanego mleka, a nasza Gmina to Gmina mleczna.

Wartość ziemi oraz zdolność kredytowa lokalnych gospodarstw spadnie.
Turystyka i agroturystyka nie rozwinie się, a upadnie. Ludzie stracą możliwości zarobkowania i dochody.

Nasza Gmina to gmina rolniczo-turystyczna. Jej największym bogactwem jest czysta, nieskażona i niezwykle bogata i bioróżnorodna przyroda – której na południu Polski już nie ma. Mamy obowiązek zachowania tego dziedzictwa naturalnego dla kolejnych pokoleń. Wyżynanie starodrzewi oraz stawianie w ich miejsce szkaradnych turbin wiatrowych – to nie jest ani mądry, ani zdrowy kierunek.
Nasza Gmina szczyci się wielkim bogactwem przyrody. Tereny południowe kraju, aby uzyskać taką bioróżnorodność jaką my tutaj mamy naturalnie i za darmo – wydają miliony na projekty rekultywacyjne mające na celu odtworzenie zniszczonej przyrody.
My tę bogatą przyrodę nadal tu mamy i nie możemy być takimi skończonymi idiotami i pazernymi na forsę chciwusami, aby zrujnować to dobro, jakie otrzymaliśmy w spadku po poprzednich pokoleniach.

Turbiny wiatrowe są w stanie szkodzić w promieniu co najmniej 12km, a bywa, że i dalej. Najbardziej w promieniu 6km od ich postawienia. Nie bez powodu na Zachodzie Europy stawia się fermy wiatrowe POZA osiedlami ludzkimi, dość głęboko w morzu, nawet w odległości 30km od wybrzeża.

Podobnie w Stanach. Tam fermy wiatrowe są stawiane na terenach całkowicie bezludnych, np. na otwartych oceanach lub na pustyniach.

Oni, ci Zachodu mają 20-30 letnie doświadczenie z turbinami przemysłowymi. Oni już wiedzą, przekonali się na własnej skórze, jak bardzo to szkodliwe jest.

Cały niemiecki złom który od lat nie trzyma już żadnych parametrów bezpieczeństwa emisji ultradźwięków trafia do Polski, Czech.

Musimy się przed tym bronić!

Niszczenie krajobrazu - to rzecz fatalna, ale niszczenie zdrowia ludzi i zwierząt - to kryminał!

Cały teren naszej gminy Kowale Oleckie jest zamieszkały przez rzadkie ptaki oraz nietoperze. Nasza gmina to taki naturalny rezerwat przyrody obfitujący w niezwykle bogatą, bioróżnorodną faunę i florę. Nie można tego zmarnować! Nie można tego niszczyć!

Na południu Polski NIE MA TAKIEJ BIORÓŻNORODNOŚCI i bogatej przyrody jak my tu mamy. Tam, aby zrekultywować czyli odbudować dawną przyrodę - wydają miliony! My ten naturalny skarb przyrodniczy mamy za darmo. Piękne ukształtowanie terenu, pagórki, dolinki, rzeczki, strumyczki, stawiki, oczka wodne, jeziora, do tego wiejska, oryginalna mazurska architektura, bogactwo dzikiego ptactwa i zwierzyny, czyste powietrze, brak skażenia przemysłem, charakter rolniczo - turystyczny - to jest nasz skarb. Nie można tego zmarnować!

Wyżynanie dwustuletnich starodrzewi to zwykła profanacja przyrody i dziedzictwa naturalnego otrzymanego w spadku po poprzednich pokoleniach.

Wyrżnęli przepiękną, starą przedwojenną aleję pod Sokółkami, zostawili śmietnik: chaszczory i gałęzie. Mieszkańcy gminy nie mają z tego nic. Droga jak nie robiona od ponad pół wieku tak nadal nie zrobiona, gumowe boisko latem się smaży i śmierdzi od nagrzania promieniami Słońca, tak, że nie idzie na nim grać. Wcześniej był cień z drzew. Teraz nie ma. Drzewa dwustuletnie i 300letnie wyrżnięte na pieprzone palety, aleja zdewastowana, wieś z tego nie ma NIC!

poniedziałek, 27 grudnia 2010

Platany wyrżnięte

Rano Indianka wybrała się przez śniegi i lody do Olecka, ale utknęła w Sokółkach, bo okazało się, że do 3 stycznia ŻADEN autobus nie będzie jechał ani do Olecka, ani z Olecka. Hmm...

Skoro już była w wiosce – zrobiła zakupy i zapłaciła rachunek. W wiosce było pogodnie, słonecznie, biało, spokojnie. Tylko kilka osób Indianka spotkała tam. Nikt Indianki nie wkurwił - spotkane osoby były spokojne, otwarte, a nawet uprzejme.


Idąc do Sokółek, po drodze minęła powalone kadłuby wiekowego drzewostanu. Do niedawna piękna aleja składająca się z majestatycznych, ogromnych, około trzydziestu zdrowych drzew teraz leżała zarżnięta piłami spalinowymi... Drzewa mające po 200 lat i dochodzące do 2 metrów obwodu, szlachetne platany – wszystkie wyrżnięte. Stało się to, czego obawiała się Indianka. Ostatni bastion cennych przyrodniczo drzew padł. Zostawiono tylko brzydkie krzaki i jeszcze brzydsze, pokręcone, rakowate olchy. Natomiast piękne, majestatyczne, wysokie platany zostały wyrżnięte co do jednego... 


śmierć wiekowej alei w Sokółkach :((( 
Szkoda, że nie położyła swojej rękawiczki na jednym z tych pni,
 to by było widać jak ogromne to drzewa były...
Wstrząśnięta masakrycznym widokiem zniszczonej przepięknej alei Indianka minęła trupy wyrżniętego szlachetnego drzewostanu i stanęła by sfotografować i nagrać zniszczoną przyrodę. Była wzburzona do głębi. Postanowiła, że coś z tym musi zrobić. Nie może być tak, że niszczy się bezkarnie i masowo pomniki przyrody - takie cudowne, piękne, wiekowe drzewa. Zrobione zdjęcia i zgłoszenie popełnienia przestępstwa przeciwko pomnikom przyrody wysłała do lokalnej prokuratury. Wezwała dzielnicowego, który niechętnie, ale przyjechał. Niechętnie obejrzał drzewa. Prosiła go, aby się zajął sprawą i ustalił, kto to zrobił. Okazało się, że to Powiatowy Zarząd Dróg wyciął te zabytki przyrody za zgodą i pozwoleniem Urzędu Gminy Kowale Oleckie. Podobno te święta drzewa zostały przerobione na... banalne palety... Po pewnym czasie przyszło pismo z prokuratury, w którym Indianka została poinformowana, że prokuratura odmawia zajęcia się tym problemem. Przykre. Zabrakło w pobliżu prawdziwych ekologów i doświadczonych prawników d/s ekologii. Indianka jako jedyny prawdziwy ekolog w gminie sama nie dała rady obronić drzew. Poległy wszystkie. Ma gdzieś na dysku uszkodzonego komputera zdjęcie tej alei za jej życia zrobione latem. To był przepiękny kompleks parkowy drzew. Dawał cień w upalne dnie. Górował majestatycznie nad całą okolicą. Szumiał soczyściezielonymi, lśniącymi dużymi liśćmi... Było tak piękne i sielankowo wśród tych drzew spacerować drogą... Już ich nie ma. Zostało tylko karczowisko składające się z martwych, potężnych pni wielkości stołów.




Śliską drogą udała się do domu. Droga pokryta warstwą śniegu migotała miliardem zielonych, niebieskich, turkusowych, złotych i kryształowych iskier...

Pod koniec trasy musiała przejść ciężki kawałek – 500 metrów śnieżnej, twardej i śliskiej czapy.

Z wielkim mozołem przemierzała lodową czapę, z trudem wyrywając stopy ze zlodowaciałego śniegu.


W połowie pola padła wyczerpana w śnieg by odpocząć. Towarzysząca jej dalmatynka uwaliła się na niej całym ciężarem spasionego ciała wywołując głośne protesty Indianki i wkurzone przygwożdżeniem do śniegu wierzgnięcia. Po krótkiej szamotaninie suka zlazła z wyczerpanej marszem przez głęboki, zlodowaciały śnieg Indianki i położyła się obok, ale po chwili znów próbowała wgnieść Indiankę mocniej w śnieg, więc Indianka wstała i ruszyła dalej do domu ciągnąc za sobą torbę z zakupami.



Po lewej Saba, po prawej Satja.
Tymczasem suka Satja tarzała się przed Indianką w śniegu raz po raz cała szczęśliwa z tego spaceru.

Gdy Indianka doszła do podwórka – przywitał ją ogier. Weszła do domu i zaniosła zakupy do lodówki.
Zrobiła sobie owocową herbatę z pigwą i zjadła smaczne ciastko kupione w wiejskim sklepie.


Potem zabrała się za porządki na ganku, za znoszenie drewna i jego cięcie na krótkie kawałki bo tylko takie wchodzą do pieców.

Napaliła w kaflowym, a potem piecokuchni i ugotowała obiad. Gdy skończyła pracę, był już wieczór.

Zmęczona położyła się do łóżka i ledwo klika pisząc tego posta... ;)