Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ostro. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ostro. Pokaż wszystkie posty

sobota, 14 sierpnia 2010

Wycinka i kontrola


Wycinka i kontrola = adrenalina. Było ostro. Wielki stres Indianka przeżyła, gdy zauważyła zdewastowane korony drzew rosnących na jej posesji przy drodze! Wściekła się. Po prostu dostała szału. 8 lat prosiła, by wycięto sterczące nad drogą gałęzie. Nie doczekała się wycinki. Sama wycięła. Przycięte drzewa wypuściły młode, zielone gałązki, które okryły pnie drzew gęstymi, pięknymi, zielonym pióropuszami... Drzewa zaczęły prezentować się przepięknie, nie mówiąc o tym, że usunięte stare grube gałęzie przestały zawadzać. No i gdy tak pięknie drzewa zdobiły wjazd na posesję Indianki - nadjechała przeklęta maszyna, która te piękne, harmonijne korony zniszczyła. Indianka się mało nie popłakała, gdy zobaczyła zdewastowane drzewa i zniszczoną swoją i kolegi ciężką pracę nad pokrojem tych drzew. Zaraz potem wpadła w wielki gniew.
 
Nadjechał pracownik urzędu gminy odpowiedzialny za ten stan rzeczy. Dostał się w samo epicentrum wielkiego gniewu Indianki. Indianka aż się gotowała ze złości. Świerki posadzone przez sołtysową w pasie drogi nie zostały ruszone, tylko starannie wypielęgnowane przez Indiankę jej wierzby rosnące na jej polu. Indianka gotowała się. Zamach na jej własność!!! Zniszczona bezmyślnie przyroda!!! Znów jakaś chora dyskryminacja!!! Brak poszanowania jej własności i ciężkiej pracy!!
 
Ponadto nagle bez uprzedzenia gminie zachciało się robić drogę do lasu wzdłuż posesji Indianki, co wymagało obecności Indianki, coby znowu czegoś nie zniszczono bezmyślnie. Bardzo to było nie na rękę Indiance, bo akurat dziś miała być unijna kontrola gospodarstwa, a Indianka nie zdążyła wydrukować wszystkich potrzebnych dokumentów, bo zaplanowała sobie ten wydruk na ten właśnie poranek.
 
Co więcej, po 4 miesiącach od złożenia podania o wycinkę drzew, niezapowiedzianie pracownik gminy przyszedł sporządzić odpowiedni opis drzew przeznaczonych do wycinki. Akurat w dniu kontroli unijnej!
 
Kontrola, wycinka, opis - to wszystko w jednym czasie i dniu. Indianka stresowała się tym wszystkim bardzo. Zamiast zająć się przygotowaniem dokumentacji unijnej do okazania dla kontroli, musiała latać po polu i po drodze. Strasznie wkurzona była. Kłębek nerwów.
 
Pracownik gminy i robotnicy interwencyjni w którymś momencie wykazali chęć współpracy przy wycince, więc w końcu indiańska złość opadła i Indianka dogadała się z nimi, że pomoże im wyciąć zakrzaczenie drogi swoją piłą, a w zamian będzie mogła zabrać nacięte drewno na opał. Dopilnowała, aby wycinka odbyła się jako tako sensownie (na ile to jest możliwe przy udziale robotników rekrutujących się z bezrobotnych branych do prac interwencyjnych i przy udziale niszczycielskiej maszyny bardziej dewastującej niż przycinającej drzewa i gałęzie) oraz pomogła w wycince robotnikom. Przyniosła swoją piłę i wycięła co grubsze drzewa zarastające starą drogę, a których nie mogła pokonać niszczycielska maszyna czy siekiery robotników. Tak oto wspólnymi siłami przetarli z grubsza dawny szlak...
 
Zanim skończyła pracę na drodze, nadjechali kontrolerzy i musiała iść ich obsłużyć. Jeden z robotników pomógł Indiance nieść ciężką piłę i paliwo, a potem naostrzył jej łańcuch, aby mogła pociąć na kawałki i uprzątnąć z drogi nacięte drewno, gdy robotnicy odjadą.
 
Gdy kontrolerzy odjechali poszła na drogę, którą w międzyczasie opuścili robotnicy i niszczycielska maszyna i zabrała się za porządkowanie naciętych gałęzi. Pracowała ciężko w strugach lejącego się z niej potu.
 
Gdy opadła z sił, udała się do domu... Musi na drogę jeszcze wrócić i dokończyć robotę. Pozwozić nacięte gałęzie taczką pod dom. To masa ciężkiej roboty, zwłaszcza dla kobiety, no ale Indianka nie ma ciągnika z przyczepą ani koleżeńskich sąsiadów z ciągnikami, więc nie ma wyjścia – musi taczką zwozić drewno pod dom. Sporo już sprzątnęła, ale i tak jeszcze ma co tam robić. Większość gałęzi pewnie zwiezie jak już równarka przetrze drogę, coby łatwiej się tam można było poruszać taczką, lub ewentualnie wynajętą taksówką z przyczepką, o ile droga będzie wystarczająco równa.
 
Tak czy inaczej, wzdłuż jej gospodarstwa pod lasem otworzyła się nowa przestrzeń – odnowiona stara droga. Jeszcze się nie nadaje do jazdy, bo za dużo tu gałęzi, sterczących z ziemi sęków, korzeni i nierówności terenu, ale po dokończeniu prześwietlania drogi i jej wyrównaniu otworzy się nowy szlak...
 
Pracownik gminy Kowale Oleckie - K.L. obiecał, że zajmie się też udrożnieniem tego szlaku po stronie gminy Świętajno, gdzie gospodarz wykopał przez drogę gminną rów melioracyjny i nie wykonał mostka ani przepustu i tym samym skasował przejazd dla samochodów osobowych. Leży tam jedynie skromna drewniana kładka dla pieszych lub rowerzystów. Po wykonaniu mostku lub przepustu będzie tam można znowu jeździć samochodami... Oby ten plan się powiódł, to wtedy do asfaltu Indianka będzie miała tylko 1 km, a nie 5km...
 
Ponadto dowiedziała się od tego samego pracownika gminy Kowale Oleckie, że w jej wiosce ma być wylany asfalt – oczywiście nie w całej, ale w jej centrum. Chociaż tyle. Najwyższy czas. Mamy XXI wiek, a drogi gorsze niż w XVIII wieku, gdy jeździły dyliżanse... :) Współczesne samochody mają niskie nadwozia i nie są w stanie pokonywać wiejskich wertepów bez uszczerbku... Trzeba wiejskie drogi modernizować... Nie ma wyjścia.