Moda na Uczelni UWM Olsztyn a tolerancja wobec osoby chorej na reumatyzm

Po korytarzach chodzą studenci rozmaicie ubrani i to jest okay, ja nie mam z tym problemu. Nie przeszkadza mi to. Jak dla mnie mogli by się bardziej jasno i barwnie ubierać, bo lubię pastelowe i żywe kolory oraz ciekawe kroje ubiorów. Zwłaszcza młodym ludziom pasują jasne i barwne kolory, bo są młodzieżą, ludźmi w rozkwicie - takim ludzkim kwiatem.

Po korytarzach między innymi chodzą chłopcy z długimi kolczykami w uszach, studentki z kolczykami w nosie, studentki z pępkiem i nerkami na wierzchu, studentki z podartymi, wręcz poszarpanymi spodniami ukazującymi nagie udo i inne części nogi.

Większość studentów chodzi w butach sportowych typu addidasy czy trampki oraz ciemno i buro ubrana. Są też osoby ubierająco się pastelowo, w jasne kolory, ale są w mniejszości. Mimo to, spektrum modowe jest różnorodne. Widuje się także polityczne barwy reprezentantów homopropagandy - czyli tęczowe torby i bluzy - bo nie ma jak promować na korytarzach uczelni państwowej dewiacje seksualne i 50 rzekomych płci tudzież inne urojenia zmanipulowanej przez media młodzieży.

Z tego urozmaiconego tłumu zostałam wyłuskana czysto i schludnie ubrana ja ze swoimi klapkami na opuchniętych nogach i publicznie napiętnowana na szkoleniu z praw i obowiązków studenta, a wcześniej zapewne na klasowych i wydziałowych forach i czatach. Co prawda wprost nie wymieniono mojego imienia i nazwiska, ale wiadomo, że tylko ja chodzę w klapkach. Wiąże się to z moją chorobą - puchną mi stawy z powodów reumatycznych, a także całe nogi z powodu zaburzeń krążenia. Klapkom Margerita podczas szkolenia zarzuciła brak szacunku dla wykładowców, ale nie zatrzymała się nawet na sekundę przy gołych pępkach, nerkach, udach, kolczykach w uszach itp. ekstrawagancjach.