Majeranek w doniczce i ogrodzie

Majeranek w doniczce i ogrodzie – uprawa, pielęgnacja, właściwości, zastosowanie w kuchni

Zioła są roślinami wywierającymi korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Dzieje się tak dzięki zawartości cennych substancji – alkaloidów, flawonoidów, olejków, garbników oraz wielu innych. Jednym z bardziej popularnych ziół jest origanum majorana, czyli majeranek, zioło cenione ze względu na walory smakowe, jak i właściwości lecznicze. Majeranek znany jest od najdawniejszych czasów. Właściwości majeranku cenili starożytni Egipcjanie, stosując roślinę w celach odkażających i konserwujących. Dziki majeranek jako roślina wieloletnia, porastał górzyste tereny starożytnej Grecji, odurzając zapachem ludzi oraz, według mitologii, bogów. Bogini miłości, Afrodyta, uważała majeranek za symbol szczęścia. Dla starożytnych zioła lebiodki majeranku były afrodyzjakiem, dodawali je do kąpieli, zachwycając się intensywnym aromatem wydzielającego się olejku eterycznego. Pocieranie olejkiem czoła łagodziło ból głowy.

Origanum majorana, majorana majorana oraz majorana hortensis to synonimiczne określenia, jakimi opisywany jest majeranek ogrodowy = lebiodka majeranek. Zwyczajowe nazewnictwo obejmuje również określenia majoran i mariolka. Dziki majeranek to roślina wieloletnia, występująca obecnie jedynie w Turcji i na Cyprze. W polskich warunkach hodowla majeranku, ze względu na brak odporności na niskie temperatury, przebiega w cyklu jednorocznym.  Dziki majeranek i majeranek ogrodowy osiągają wysokość od 15 do 60 cm. Jego przybyszowe korzenie tworzą się w miejscach zetknięcia się łodygi z ziemią. Jasnozielone owalne listki wydzielają słodki aromat. Kwiaty majeranku przybierają białawą lub siną barwę. Nasiona znajdują się w wiązkach. Łodyga majeranku pokłada się lub delikatnie wznosi. Jest delikatnie owłosiona, zielona, z czerwonymi plamkami na całej długości. 

Uprawa majeranku najlepiej udaje się na glebach próchniczych, lekkich oraz na stanowiskach słonecznych. Jedynie odmiany o złocistych listkach lubią stanowiska zacienione w porze południowej. W marcu malutkie brązowe nasionka rozrzuca się w inspektach lub sieje w szklarniach do skrzynek. Lekko przykryte wilgotną ziemią kiełkują i w drugiej połowie maja sadzonki gotowe są do wysadzania na działce. Majeranek ogrodowy wydziela intensywny aromat, tym mocniejszy, im żyźniejsza jest gleba, na której rośnie. Pielęgnacja rośliny w ogrodzie polega na przerywaniu, jeśli sadzonki rosną zbyt gęsto lub rozsadzaniu ich co 45 cm.

Majeranek ogrodowy – kiedy ścinać i jak suszyć?

Kiedy ścinać zioła? Części naziemne majeranku najlepiej ścinać późnym latem, do początków jesieni, około 2-3 razy, na wysokość 5 cm. W każdej chwili można obrywać młode listki. Najlepszy zbiór notuje się przed pojawieniem się na roślince białawych kwiatków. Listki doskonale nadają się do wykorzystania w przetworach. Majeranek można suszyć i zamrażać. Suszenie listków i pędów kwiatów powinno odbywać się w temperaturze do + 35 stopni Celsjusza, jak najszybciej po zbiorze, co pozwoli zachować wszystkie właściwości lecznicze. Suszenie powinno przebiegać w przewiewnych i suchych miejscach – na strychu, w suszarkach do ziół lub w piekarniku, przy otwartych drzwiczkach. Cienką warstwę ziół rozkłada się na papierze, przekładając je w pierwszych dwóch dniach, by suszenie przebiegało równomiernie. Wysuszone rośliny trzeba rozkruszyć i przechowywać w szczelnych pojemnikach z ciemnego szkła, w miejscach zacienionych. Światło powoduje szybkie niszczenie ziół. Zebrane i wysuszone nadają się do użycia przez rok. 

Majeranek w doniczce, uprawiany w kuchni, jest ziołem przyprawowym na wyciągnięcie dłoni. W wersji suszonej dodawany jest do zup – grochowej, fasolowej i do żurku, wzbogaca smak potraw mięsnych, a w połączeniu z czosnkiem służy do nacierania drobiu, na kilka godzin przed upieczeniem. Zaparzone liście majeranku umożliwią wypicie zdrowej herbaty. Tak wykorzystywane były już w średniowiecznej Polsce. Jeśli zostaną posiekane, staną się świetnym uzupełnieniem sałatek oraz sosów, podawanych do potraw rybnych. Łodyżki majeranku, ułożone na grillu obok pieczonych mięs, nadadzą im delikatnego aromatu.

- Hodowla majeranku wpłynie korzystnie na zdrowie, ponieważ zioło posiada bogate właściwości odżywcze. Listki rośliny są źródłem witamin C, A i K oraz minerałów, głównie żelaza. Zawierają również wapń, potas, cynk, magnez i miedź. Spożywając majeranek zyskujemy więc odporność organizmu na przeziębienia, opóźniamy procesy starzenia się, zyskujemy lepszą ostrość widzenia, czy poprawiamy wchłanianie żelaza. Jeśli interesują cię rośliny o pozytywnych właściwościach zdrowotnych, sprawdź także zebrane przez nas zioła i rośliny lecznicze.

- W medycynie majeranek bywa używany do leczenia:

• nieżytu żołądka i układu pokarmowego,
• zastępuje sól, pozwalając przyprawić w zdrowy sposób potrawy osób chorujących na schorzenia nefrologiczne,
• pomaga w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia krwi,
• jest polecany osobom chorującym na cukrzycę typu 2.,
• korzystnie działa na choroby reumatyczne,
• kwitnące pędy, w postaci gorącego naparu, przeciwdziałają przeziębieniu i bólom głowy,
• ma również działanie uspokajające - pozwala przeciwdziałać zaburzeniom nerwowym,
• aromat olejku, którym spryskamy poduszkę, pozwali pozbyć się bezsenności.

- W gospodarstwie domowym sproszkowany majeranek dodawany jest do środków czyszczących meble. W ogrodzie kwiaty majeranku chętnie odwiedzane są przez pszczoły i motyle. Jeśli posadzimy majeranek w doniczce, uzyskamy pożyteczne zioło w warunkach domowych. A może interesuje cię także rozmaryn i jego uprawa?

Majeranek ogrodowy na działce

Doskonałym pomysłem jest hodowla majeranku na działce. Zioła nie zajmują wiele miejsca i nawet na niewielkiej przestrzeni warto założyć ogród ziołowy. Uprawa majeranku oraz innych ziół wymaga właściwego miejsca - osłoniętego od wiatru fragmentu działki, nasłonecznionego, znajdującego się w spokojnym otoczeniu, sprzyjającego relaksowi wśród aromatycznych roślin. Swobodne korzystanie z ziół będzie możliwe, jeśli uprawa majeranku zostanie przewidziana na grządkach oddalonych od ścieżki na odległość do 70 cm. Wijące się wzdłuż ziół ścieżki nadadzą zakątkowi romantycznego i efektownego charakteru. Kwitnące rośliny zwabią motyle i dostarczą nektaru pszczołom. Wspaniałym uzupełnieniem ziołowego ogrodu może stać się pojemnik na wodę, przy którym znajdą ochłodę ptaki. Ustawiona w pobliżu ławeczka będzie kusiła do chwili odpoczynku. Można przy niej ustawić ceramiczne naczynia z nasadzonymi ziołami. Majeranek w doniczce będzie łatwo dostępny i otoczy nas swoim niezwykłym, uzdrawiającym aromatem.

Jak hodować majeranek w domu?

Mieszkańcy miast nie zawsze mogą pozwolić sobie na posiadanie działki lub ogrodu. Kontakt z naturą jest rzadki, a korzystanie z dobroczynnego działania zieleni pozostaje w sferze marzeń. Uprawa majeranku oraz innych ziół możliwa jest w warunkach domowych. Szczęśliwi posiadacze balkonów mogą założyć maleńkie enklawy zieleni, wykorzystując każdy fragment przestrzeni. Na balkonie warto zainstalować półki, podwiesić doniczki przy suficie i na balkonowych barierkach, ustawić skrzynki balkonowe, a nawet estetyczne pojemniki na wodę. Zasadzone w nich rośliny odmienią każdy balkon. Pnącza na kratach utworzą ustronne miejsce odpoczynku, izolując od miejskiego gwaru. Na słonecznych balkonach rośliny szybko tracą wilgoć, więc trzeba pamiętać o częstym podlewaniu. Majeranek w doniczce dostarczy doskonałej przyprawy i zauroczy zapachem.

Jak uprawiać majeranek w domu?

Założenie ogródka ziołowego w domu przedłuża okres wegetacji ziół. W zaciszy domowym rośliny nie są narażone za zmiany w pogodzie. Właściwości majeranku są częściej doceniane, bowiem uprawa majeranku oraz innych roślin jest na wyciągnięcie dłoni. Majeranek w doniczce odświeża powietrze, uatrakcyjnia i wzbogaca smak potraw, zdobi mieszkanie.

Uprawa majeranku w warunkach domowych najlepiej udaje się na kuchennych parapetach, przy oknach, które są najlepszym źródłem światła. Warto pamiętać, że majeranek w doniczce najlepiej będzie rozwijał się w grupie innych ziół. W komfortowych warunkach może okazać się, że nasz majeranek to roślina wieloletnia, ciesząca oko, podobnie jak dziki majeranek, przez kilka sezonów. Obracanie pojemników z ziołami zapewni ziołom równomierne wzrastanie. Poszukiwanie informacji na temat: Jak uprawiać majeranek i zioła na balkonie i w pomieszczeniach mieszkalnych? – to dobry sposób na rozwijanie swoich ogrodniczych zainteresowań.

https://fajnyogrod.pl/porady/majeranek-w-doniczce-i-ogrodzie-uprawa-pielegnacja-wlasciwosci-zastosowanie-w-kuchni/

Tymianek (Macierzanka tymianek)

Tymianek (Macierzanka tymianek) - uprawa, właściwości, odmiany, zastosowanie

Tymianek, macierzanka tymianek czy też tymianek pospolity to powszechnie znane ziele, które wykorzystywane jest przede wszystkim jako aromatyczna przyprawa w kuchni. Znane jest również działanie lecznicze tej rośliny, które znalazło zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń i dolegliwości. Nie tylko właściwości tymianku, ale również to, że jest on rośliną łatwą w uprawie i niewymagającą, powoduje, że często decydujemy się na jego hodowlę we własnym ogrodzie lub w doniczce w domu.

Jeśli interesują cię rośliny o pozytywnych właściwościach zdrowotnych, sprawdź także zebrane przez naszioła i rośliny lecznicze.

Ocena: 4,4/5 (głosów 13)     

Opis i charakterystyka tymianku

Tymianek - opis

Tymianek pospolity, znany również pod nazwą macierzanka tymianek to roślina, którą każda Pani Domu zna, jako nieocenioną przyprawę kuchenną. Zastosowanie tymianku jednak nie ogranicza się do doprawiania potraw, znane jest bowiem również działanie lecznicze tej rośliny. Liczne właściwości tymianku wykorzystywane były już w starożytności, np. w Egipcie stosowano go do balsamowania zwłok.

Nazwa tymianek pochodzi od greckiego słowa thymon oznaczającego „do odkażania”. Jest on rośliną z obszaru śródziemnomorskiego, bowiem najwięcej jego gatunków występuje w południowej Europie, zachodniej Azji i w północnej Afryce. Obecnie roślina ta rośnie dziko m.in. w Turcji, Włoszech, Hiszpanii, Grecji czy Maroku, a uprawiana jest w wielu regionach świata. Na całym świecie istnieje blisko 100 odmian tymianku, ale tylko nieliczne wykorzystywane są w gotowaniu. Jeśli interesują cię także inne przyprawy, więcej inspiracji zebraliśmy dla ciebie w tym miejscu.

Charakterystyka tymianku

Tymianek pochodzi z rodziny jasnowatych i jest to niewielka roślina wieloletnia, różniąca się wyglądem w zależności od warunków uprawowych (gleby, stanowiska, klimatu). Mierzanka tymianek to zwykle niskakrzewinka (półkrzew) dorastająca do 30 cm wysokości i kilkudziesięciu centymetrów szerokości, która tworzy niskie kępy. Roślina jest zwykle płytko zakorzeniona, a kłącza są słabo rozgałęzione oraz posiada liczne, wzniesione i silnie rozgałęzione pędy, które drewnieją u podstawy i charakteryzują się delikatnym owłosieniem. To właśnie na nich wyrastają bardzo małe, zielone listki o długości ok. 1,2 cm, szerokości 0,5 cm i eliptycznym kształcie. Ułożone są przy tym naprzeciwlegle i mają bardzo krótkie ogonki, przez co mocno przypominają liście siedzące. Blaszki liściowe od spodu jaśniejsze, pokryte są licznymi gruczołami olejkowymi. To właśnie one wydają charakterystyczny dla tymianku aromat. Tymianek pospolity kwitnie od czerwca do września-października, jego kwiaty są drobne i przybierają biały lub różowy kolor. Są przy tym zebrane na wierzchołkach pędów. Z kwiatów zaś na przełomie lipca i sierpnia zawiązują się owoce, którymi są drobne, brunatne rozłupki. A może zainteresuje cię także uprawa eukaliptusa w domu?

Najpopularniejsze odmiany tymianku

Mierzanka tymianek to roślina, która posiada ponad 100 gatunków na całym świecie, jednak nieliczne z nich nadają się do zastosowania w kuchni. Do najbardziej znanych odmian należą m.in. tymianek złoty, szary, srebrny, tymianek westmoreladn, kminkowy, które są gatunkami ozdobnymi. W gotowaniu używane są przede wszystkim dwie odmiany: tymianek ogrodowy oraz tymianek cytrynowy.

Tymianek ogrodowy to odmiana posiadająca sztywne i wyprostowane łodygi, z których wyrastają ułożone parami niewielkie, wąskie listki o eliptycznym kształcie, w kolorze szaro-zielonym. Liście te czasem są od spodu rdzawo-czerwone a ich długość nie przekracza 5-10 mm. Tymianek ogrodowy kwitnie różowo-białymi kwiatami wyrastającymi spiralnie na końcach gałęzi, dzięki czemu stanowi niezwykle atrakcyjną roślinę dla owadów, szczególnie dla pszczół. Poza tym tymianek ogrodowy charakteryzuje się ostrym, odświeżającym smakiem oraz pikantnym, ostrym aromatem. 

Tymianek cytrynowy stanowi krzyżówkę tymianku ogrodowego z tymiankiem dzikim. Rośnie do ok. 15 cm wysokości, a jego liście są mocno zielone. Nazwa wywodzi się od charakterystycznego cytrynowego zapachu wydobywanego przez liście tej rośliny. Tymianek cytrynowy kwitnie w czerwcu różowymi kwiatami, które zebrane są w luźne kwiatostany. One również przyciągają motyle oraz pszczoły. Uprawa tej odmiany nie przysparza wiele pracy i jest stosunkowo łatwa, a sam tymianek cytrynowy stanowi idealną roślinę zadarniającą i okrywową, którą można uprawiać np. na skalniakach.

Jak uprawiać tymianek?

Uprawa tymianku jest możliwa na dwa sposoby. Z powodzeniem można go hodować w ogrodzie, na grządce, ale również w doniczce na domowym parapecie. Oba sposoby wymagają zadbania o odpowiednie podłoże, stanowisko oraz pielęgnację roślin. Uprawa nie należy do zajmujących, a liczne właściwości tymianku oraz zastosowanie rekompensują wszelki trud włożony w jego rozwój. Macierzanka tymianek może być uprawiana na dwa sposoby.

Jeśli zamierzamy hodować tymianek w ogrodzie, zwykle jest to tzw. uprawa z rozsady. W tym celu w połowie marca i kwietnia wysiewa się nasiona rośliny do skrzynek i stawia w pomieszczaniu zabezpieczonym przed mrozem. Można również wysiać tymianek do inspektu. Nasiona umieszcza się zawsze na głębokości ok. 0,5 cm, a po 10 – 14 dniach pojawiają się pierwsze wschody. Tak powstałe sadzonki wysadza się do gruntu po ustąpieniu ryzyka przymrozków (najczęściej w drugiej połowie maja) w rozstawie 30x40 cm.

Tymianek uprawiany w domu, w doniczce na parapecie kuchennym wymaga nieco innych czynności. Mianowicie na przełomie marca i kwietnia należy wysiać roślinę poprzez wetknięcie 3 sztuk nasion do jednej doniczki. Od końca maja rozsadę powinno się wystawiać na zewnątrz, wcześniej poddając ją hartowaniu. Około listopada doniczki należy schować do pomieszczenia, a przez zimę przechowywać rośliny w pomieszczeniu o temperaturze 10-15 °C i ograniczyć podlewanie, tak aby miały możliwość przejścia w stan spoczynku. Jeśli interesuje cię także uprawa rozmarynu, porady na jej temat znajdziesz w tym artykule.

Jakie wymagania wiążą się z uprawą tymianku?

Tymianek, jak każda roślina posiada pewne wymagania co do uprawy, które należy spełnić, aby zapewnić mu najlepszy rozwój. Jeśli zdecydowaliśmy się uprawiać tymianek w ogrodzie powinno się to odbywać w miejscu słonecznym, ciepłym i osłoniętym od wiatru. Najlepsza do hodowli tymianku gleba zaś musi być żyzna i przewiewna. Powinna też być zasobna w próchnicę i niezbędne składniki pokarmowe, przepuszczalna oraz dobrze spulchniona i ciepła. Doskonale nadaje się do tego podłoże wapienne. Tymianek w doniczkach zaś powinien być również uprawiany na odpowiednio żyznym podłożu oraz być postawiony najlepiej na południowym parapecie. Od maja zaś można go wynosić na zewnątrz pilnując, aby nie przemarzł i nie zapominając o wymaganej pielęgnacji.

Tymianek – prawidłowa pielęgnacja

Tymianek nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Najważniejsze w jego uprawie jest zadbanie o odpowiednie stanowisko oraz podłoże. W czasie wzrostu roślin należy regularnie usuwać chwasty oraz spulchniać podłoże, aby umożliwić dostęp tlenu do korzeni. Ponadto tymianek wymaga nawożenia, najlepiej nadaje się do tego przerobiony kompost, oraz regularnego podlewania. Co kilka lat warto roślinę odmładzać poprzez podzielenie dorodnej kępy na mniejsze sadzonki i wysadzenie na nowym stanowisku. Zaleca się również przycinanie czubka łodyg tymianku, które pozwala na pełen rozkwit rośliny. Dokonuje się tego wiosną przycinając około 1/3 wysokości. Ponadto trzeba pamiętać, że roślina ta nie jest odporna na silne mrozy. Zimą należy zadbać o to, aby donice z tymiankiem umieścić w pomieszczeniu o temperaturze 10 - 15°C, co ułatwi im przejście w stan spoczynku. Roślinę na grządce zaś warto przykryć stroiszem, warstwą kory lub słomy, aby zapobiec zmarznięciu roślin.

Zastosowanie i właściwości tymianku

Tymianek jest najbardziej znany, jako niezastąpiona przyprawa w kuchni, ale należy pamiętać o tym, że roślina ta ma wiele innych, równie cennych zastosowań. Właściwości tymianku oraz działanie lecznicze znane są już od wieków, a dziś wykorzystuje się je w produkcji wielu preparatów. Tymianek zawiera m.in. olejek eteryczny, flawonoidy, garbniki, saponiny, sole mineralne oraz kwasy triterpenowe i polifonowe. Dzięki nim ziele tymianku ma działanie wykrztuśne, przeciwkaszlowe, grzybobójcze oraz bakteriobójcze, a także przeciwzapalne i dezynfekujące. Sprawdza się także w stanach zapalnych jamy ustnej. Tymianek jest przydatny również, gdy doskwiera ból gardła.

Tymianek – zastosowanie

Właściwości tymianku pozwalają na jego szerokie zastosowanie nie tylko w kuchni, ale również w medycynie. Powszechnie znane są np. pastylki na chrypkę tymianek i podbiał, które zawierają dodatek tymianku, a napar z tymianku stosowany był ze względu na swoje działanie, już przez nasze babcie. To jedynie nieliczne możliwości tej rośliny. Do najpopularniejszych należy zaliczyć:

• W kuchni jako przyprawa do mięs, sałatek, zup i sosów.
• Jako środek wykrztuśny i przeciwkaszlowy, łagodzący stany zapalne gardła (np. pastylki tymianek i podbiał).
• Działa uspokajająco na układ nerwowy.
• W leczeniu nieżytu żołądka i chorobach układu pokarmowego.
• Jako składnik do produkcji parafarmaceutyków i kosmetyków (płukanek do ust, pas do zębów).
• Napar z tymianku stosowany jest do płukania gardła przy zapaleniu krtani, bólu gardła, owrzodzeniu jamy ustnej, zapaleniu migdałków oraz grzybicy.
• Olejek z tymianku stosowany jest do produkcji mydeł oraz inhalacji przeciwdepresyjnych.
• Ziele tymianku wykorzystywane jest do kąpieli leczniczych i okładów przy trądziku, wypryskach i łojotoku.
• 
  

https://fajnyogrod.pl/porady/tymianek-macierzanka-tymianek-uprawa-wlasciwosci-odmiany-zastosowanie/

Macierzanka piaskowa

Macierzanka - sadzenie, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie w leczeniu

Macierzanka piaskowa (thymus serpyllum) to gatunek znany już w starożytności. W tamtejszych wierzeniach roślina ta miała odstraszać węże i skorpiony. Jest to krzewinka z rodziny jasnotowatych, bardzo pospolita w naszym kraju. Krzewinkami w systematyce botanicznej nazywa się niskie rośliny o zdrewniałych pędach, w praktyce zaliczane do bylin. Macierzanka piaskowa w stanie naturalnym rośnie w miejscach nasłonecznionych, piaszczystych i suchych. Jej pędy łatwo się ukorzeniają, głównie występuje w lasach sosnowych w Polsce.

Jeśli szukasz więcej porad na temat uprawy macierzanki, znajdziesz je także w tym artykule.

Macierzanka piaskowa (thymus serpyllum)

Macierzanka piaskowa - opis gatunku

Znanych jest wiele gatunków i odmian macierzanki, z których jedne są łatwe do rozróżnienia, natomiast inne już nie. Również nazwa macierzanka piaskowa (thymus serpyllum) stosowna jest do kilku podobnych do siebie gatunków. Roślina ta ma gęsto ulistnione, pokładające się lub wzniesione, owłosione łodygi, które rozrastając się, układają się w niskie, gęste poduchy. Pędy macierzanki piaskowej rozgałęziają się przy ziemi i łatwo się zakorzeniają. Liście krzewinki są ciemnozielone, drobne, owalne, naprzeciwległe, od spodu filcowate i owłosione, a w dotyku skórzaste. Największe są pośrodku pędów. Korzeń macierzanki piaskowej jest zdrewniały, gałęzisty.

Roślinka ta kwitnie od czerwca do września drobniutkimi (od różowo- do purpurowofioletowych) kwiatuszkami, zebranymi w zwarte nieduże kwiatostany. W uprawie spotykamy też macierzankę w kolorach białym i czerwonym. Cała roślina ma silny, aromatyczny zapach, zwłaszcza w czasie kwitnienia. Kwiaty macierzanki przyciągają owady zapylające. Jej kwiatostan jest zbity, a kielich długi. Nasiona macierzanki to gładkie rozłupki, rozpadające się na cztery orzeszki.

W stanie naturalnym macierzanka piaskowa rośnie w odkrytych i bardzo nasłonecznionych miejscach, w piaszczystej i przepuszczalnej, a nawet kamienistej lub glinianej glebie. Roślina ta jest bardzo pospolita w widnych lasach i zaroślach, w rowach, na wydmach i skarpach oraz na otwartych piaszczystych terenach. Ziele macierzanki piaskowej rośnie nawet na mrowiskach.

Macierzanka piaskowa w domowej apteczce

Macierzanka piaskowa należy do roślin leczniczych. Ziele macierzanki piaskowej zbiera się po raz pierwszy w początkowym okresie kwitnienia i później już systematycznie. W tym celu ścina się górne niezdrewniałe części łodyg, od czerwca do września, w suche dni. Ziele suszy się w temperaturze około 35 stopni Celsjusza. Surowiec zielarski ma naturalną barwę, aromatyczny zapach i gorzkawy smak.

Macierzanka piaskowa zawiera olejek eteryczny, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne i gorzką serpylinę. Dzięki obecności tych związków roślina wykazuje właściwości rozkurczowe, wykrztuśne, odkażające, przeciwzapalne, moczopędne i wiatropędne. Napary z macierzanki stosuje się w nieżytach jamy ustnej, gardła i krtani, w męczącym i suchym kaszlu oraz przy zaleganiu wydzieliny śluzowej w oskrzelach. Ponadto ziele macierzanki piaskowej w postaci przetworzonej stosuje się w stanach nieżytowych żołądka i jelit, przy wzdęciach i bólach brzucha oraz w przypadku braku apetytu. W stanach zapalnych skóry zaleca się kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela.

Zewnętrznie stosuje się napary lub okłady z macierzanki do płukania jamy ustnej, do irygacji, w świądzie skóry, przy ukłuciach owadów oraz w oparzeniach i ranach, a także w bólach reumatycznych i nerwobólach. Podobnie jak lawenda, macierzanka lecznicza nadaje się do poduszeczek zapachowych i do relaksujących kąpieli. Ziele macierzanki piaskowej jest rzadko używane osobno. Zazwyczaj łączy się je z innymi roślinami: rumiankiem, szałwią, nostrzykiem, krwawnikiem, nagietkiem, babką itd. Właściwości wzmacniające ma też pyłek z macierzanki.

Wymagania i uprawa macierzanki piaskowej

Macierzanka piaskowa - wymagania

Uprawa macierzanki należy do bardzo prostych czynności, ale kwiat macierzanki zakwita dopiero w drugim roku. W czasie suchych i ciepłych dni macierzanka piaskowa wymaga podlewania. Glebę możemy też zasilić kompostem. Po przekwitnięciu usuwamy kwiatostany. Macierzanka piaskowa jest odporna na choroby iszkodniki. Jej uprawa jest nieco bardziej wymagająca od uprawy macierzanki zwyczajnej. Roślina potrzebuje bowiem cięcia, a w miejscach o surowym klimacie, okrywania na zimę.

Macierzanka piaskowa ma bardzo skromne wymagania: lubi słoneczne stanowiska i przepuszczalną, nawet ubogą ziemię. Gleba powinna być lekko kwaśna. Roślina dzięki swym płożącym pędom szybko się rozrasta, dlatego bardzo dobrze rozmnaża się wiosną i latem przez podział ukorzenionych pędów i odkłady. Macierzankę piaskową rozmnaża się też z sadzonek po kwitnieniu. Sadzonki można umieścić bezpośrednio gruncie, ale trzeba je zabezpieczyć na zimę.

Sadzonki wykonujemy w lipcu lub wrześniu, a na miejsce stałe sadzimy najlepiej wiosną albo pod koniec lata przyszłego roku. Posadzone latem trzeba lekko przykryć. Sadzonki będą gotowe w kwietniu-lipcu. Sadzimy je wówczas w odległości dziesięciu do dwudziestu centymetrów. Ziele macierzanki piaskowej rozmnaża się też z nasion. Nasiona wysiewamy wiosną.

Macierzanka piaskowa w ogrodzie

Macierzanka piaskowa to roślina idealna do ogrodów skalnych. Znakomicie sprawdzi się też na skarpach i murkach kwiatowych, a także na stromych poboczach i nasypach. Wypełnia się macierzanką wszystkie suche miejsca oraz puste szczeliny. Najlepiej jednak dostrzec jej urok, gdy porasta duże przestrzenie. Roślina ta jest więc często stosowana na suchych stanowiskach zamiast trawnika. Warto też dodać, że jest odporna na deptanie. Macierzanka piaskowa nadaje się ponadto na obwódki rabat. Kwiat macierzanki uwielbia słońce.

Wśród odmian uprawnych wyróżnia się kwitnąca na biało macierzanka piaskowa albus o jasnozielonych liściach (cena sadzonki to około 10 złotych), ciemnokarminowa coccineus (cena podobna jak sadzonki albus) o ciemnozielonych liściach i odmiana o lśniących ciemnoróżowych kwiatach splendens. Zaledwie do dziesięciu centymetrów dorasta macierzanka piaskowa nana i magic carper (cena sadzonki wynosi około 5 złotych).

Za nieduże pieniądze możemy też nabyć nasiona macierzanki piaskowej. Wysiewamy je od kwietnia do czerwca na rozsadniku. Na miejsce stałe sadzimy rozsadę z nasion w sierpniu - wrześniu. W jednogramowym opakowaniu znajduje się nawet pięć tysięcy nasion, którymi można obsiać dużą powierzchnię ogrodu. Taką solidną dawkę nasionek kupimy za około 15 złotych. Na mniejsze powierzchnie warto kupić nasiona w małym opakowaniu, którego koszt to zaledwie kilka złotych.

Macierzanka piaskowa w kuchni

Macierzanka piaskowa znalazła też zastosowanie w gastronomii jako roślina przyprawowa. Największą popularność zdobyła w kuchni krajów śródziemnomorskich, a w szczególności w kuchni francuskiej. W kuchni śródziemnomorskiej dodawana jest najczęściej do kiełbas, pasztetów, krwawych mięs, sosów oraz potraw zwarzyw strączkowych.  W kuchni polskiej macierzanka piaskowa i tymianek to zioła raczej rzadko używane.
Macierzanka piaskowa używana w postaci suszu ma w gastronomii podobne zastosowanie jak jej bardziej popularny krewniak, tymianek. Ponieważ jest to roślina o silnym aromacie i korzennym gorzkim smaku, którego nie traci nawet po wysuszeniu, nadaje specyficznej nuty zupom, sosom, warzywom, potrawom z drobiu i ryb, wędlinom, farszom i mięsu - w tym dziczyźnie. Ze względu na zawartość garbników ziele macierzanki piaskowej wskazane jako dodatek do przyprawiania gulaszu, baraniny, mielonych kotletów i tłustego mięsa. Posiekanymi listkami można też doprawiać sałaty.

Macierzanka piaskowa to gatunek niewielkiej krzewinki. Jest to roślina zadarniająca, pełzająca, która tworzy niskie, bardzo gęste murawy. W naturze kwiat macierzanki ma różne odcienie różu i fioletu oraz formę drobnych kwiatostanów. Krzewinka ta nadaje się na skarpy, do ogrodów skalnych jako roślina na skalniak i do zazieleniania dachów. Rośnie w pełnym słońcu, na przepuszczalnych glebach. Jej uprawa jest bardzo prosta. Macierzanka lecznicza ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, pobudzające, wykrztuśne, ściągające, przeciwskurczowe i moczopędne. Ziela macierzanki w postaci naturalnej oraz suszu używa się w gastronomii.

https://fajnyogrod.pl/porady/macierzanka-piaskowa-sadzenie-uprawa-pielegnacja-zastosowanie-w-leczeniu/

Wodopój koni Indianki...

Czysta, orzeźwiająca woda wybijająca spod ziemi... Świetnie zaspokaja pragnienie w gorące dnie.

Zdjęcie wykonane w sierpniu 2018 roku.

Na uwagę zasługuje łagodne zejście do tafli wody,
specjalnie zaprojektowane dla licznych zwierząt przez Indiankę rok temu.

Majeranek Indianki

     

Sprzedam majeranek do przyprawiania tłustych potraw.

Rancho(@)adres.pl

(usuń nawias z adresu email)

Ogródek Indianki...

Mnóstwo świeżego, ekologicznego, zdrowego zielska do szamania.
Starczy dla Indii i Brunhildy, a i troszkę na sprzedaż jest.

Kiszenie cukinii

Składniki

• 2 kg cukinii
• 20 dag korzenia chrzanu
• 1 pęczek kopru
• 3 litry wody
• 3 łyżki soli

Przygotowanie krok po kroku:

• Cukinie umyj w gorącej wodzie, odkrój końcówki. Małe cukinie można kisić w całości, większe trzeba kroić na 3-4-centymetrowe kawałki.
  
  • Koper umyj i porozdzielaj na pojedyncze łodyżki. Chrzan umyj, obierz, pokrój na 2-centymetrowe kawałki.
  • Na dno każdego słoika włóż gałązkę kopru i 2 kawałki chrzanu, następnie poukładaj ciasno cukinie. Na wierzchu znowu ułóż koper i chrzan.
  • W letniej, przegotowanej wodzie rozpuść sól. Zalej cukinie w słoikach, zakręć szczelnie.
  • Gdy cukinie się ukiszą (dwa tygodnie), pasteryzuj 15 minut w piekarniku w temperaturze 90 st. C. Słoiki przechowuj w ciemnym i chłodnym miejscu.

http://beszamel.se.pl/przetwory-z-warzyw/kiszona-cukinia-przepis-jak-przygotowac-ile-soli-dodac,13170/

Lecznicze właściwości grzybów

Smakują i leczą
Grzyby mają działanie lecznicze - w chińskiej i japońskiej medycynie od wieków grzyby maitake i shiitake stosowane są jako środek obniżający ciśnienie, wzmacniający układ odpornościowy i opóźniający starzenie się organizmu. Badania wykazały też, że grzyby te mają działanie antyrakowe, a nawet spowalniają rozwój AIDS.

Również niektóre polskie grzyby mogą być traktowane jako lekarstwo. Niedoceniane i mało popularne ucho bzowe ma wiele właściwości leczniczych: wzmacnia system odpornościowy, przeciwdziała nadciśnieniu i kruchości naczyń krwionośnych. Panie na pewno zainteresuje fakt, że dzięki spożywaniu tego grzyba poprawia się stan cery i włosów, a ponadto ma on właściwości regenerujące i odmładzające.

Także pospolite boczniaki są źródłem wielu cennych substancji, przede wszystkim pleuranu, który powoduje zmniejszanie się guzów nowotworowych. Wyciąg z boczniaka obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi, wzmacnia naczynia krwionośne, niweluje objawy przemęczenia mięśni, ścięgien i stawów. Używany jest on też do produkcji leków wzmacniających odporność.

Grzyby z naszych lasów

Bez wątpienia najbardziej cenionym grzybem jest borowik szlachetny, nazywany też prawdziwkiem. Ma brązowy, matowy kapelusz, początkowo gładki, później wypukły; jego trzon jest białawy lub jasnobrązowy, pokryty delikatną siateczką; u dojrzałych grzybów ma charakterystyczny baryłkowaty kształt. Znaleźć go możemy w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, najczęściej wśród drzew świerkowych; w okresie od maja do listopada. Z borowików przyrządza się aromatyczne zupy i sosy, kremowe risotto, tradycyjny polski bigos, kapustę z grzybami, farsze do pierogów i uszek. Nadają się też do marynowania.

Kurki to pospolite grzybki wyróżniające się intensywną barwą - żółtą bądź pomarańczową; gładkim, matowym kapeluszem o lekko podwiniętych, falistych brzegach, mocnym trzonem i lekko korzennym zapachem. Możemy spotkać je w lasach liściastych i iglastych, przy sosnach i wysokich trawach, od czerwca do października. Kurki lubimy za przyjemny aromat, możemy je marynować i mrozić, lecz niestety nie nadają się do suszenia. Mają jedną niezwykłą zaletę - nigdy nie robaczywieją.

Podgrzybek brunatny ma wypukły czekoladowobrązowy kapelusz, który z wiekiem jaśnieje, a pod wpływem wilgoci staje się śluzowaty. Zarówno kapelusz jak i baryłkowaty trzon po uszkodzeniu zmieniają barwę na siną. Powinniśmy szukać go od czerwca do listopada, w lasach iglastych i mieszanych.

Mleczaj rydz, zwany pospolicie rydzem, występuje w lasach iglastych od lipca do listopada. Wyróżnia się ceglastopomarańczowym kapeluszem i blaszkami zieleniejącymi po uszkodzeniu. Ma krótki, jaśniejszy od kapelusza trzon, pusty w środku, i jest bardzo smacznym i cenionym grzybem.

Maślaki zwyczajne możemy znaleźć głównie w pobliżu drzew iglastych, szczególnie sosen, a zbieramy je od maja do października, czasem nawet grudnia. Grzyby te mają brązowawy kapelusz o śluzowatej, błyszczącej skórce, trzon jasnożółty i dość krótki. Bardzo je lubimy - możemy je dusić, smażyć, marynować; ale niestety nie nadają się do suszenia.

Kanie to grzyby cenione za smakowite kapelusze, które świetnie nadają się do panierowania i smażenia. Wysokie grzyby o wysmukłej nóżce i kapeluszu w kształcie parasola występują w lasach liściastych i iglastych, a zbierać je możemy od lipca do października. Przy zbieraniu kani zalecana jest szczególna ostrożność - są one bardzo podobne do śmiertelnie trujących muchomorów sromotnikowych.

https://smaker.pl/newsy-czy-grzyby-sa-zdrowe,1900544,a,.html

Sadzonki żywokostu

Sprzedam duże, ładne okazy żywokostu kopane z gruntu.
Okazy rosną dziko w naturze, na terenie mojego ekologicznego gospodarstwa.
Na terenie mojego gospodarstwa nie stosuję chemii.
Gospodarstwo znajduje się na koloni pod lasem, wśród pól, w dużej odległości od spalin wydzielanych z samochodów jeżdżących drogami publicznymi.
Cena 20 zł za sztukę plus przesyłka.

tel. 511945226
https://www.facebook.com/RanchoRomantica/

Zdjęcia dorodnych okazów żywokostu zrobione na Rancho Indianki na Mazurach Garbatych.

  

Zdjęcia dorodnych okazów żywokostu zrobione na Rancho Indianki na Mazurach Garbatych.

  

Żywokost lekarski w Polsce jest rośliną rosnącą pospolicie na terenie całego kraju, najchętniej na łąkach podmokłych. Na łąkach podmokłych osiąga do 1 metra wysokości, jego liście są zaostrzone i mają lancetowaty kształt. Kwiaty zaś są koloru fioletowo purpurowego. Generalnie roślina ta kwitnie od maja do czerwca. 

U mnie w sierpniu nadal kwitnie. 

Już od lat zarówno nasze babcie jak i starożytni mnisi z wielu zakątków świata korzystają z właściwości korzenia tej rośliny. Związki w nim zawarte mają bardzo korzystny wpływ na wszelkiego rodzaju złamania, skręcenia i inne urazy.

Żywokost – skład i działanie

Głównym składnikiem leczniczym w żywokoście jest alantonina. Jest ona również składnikiem wielu popularnych maści (jak np. Alantan) na oparzenia, otarcia i inne zewnętrzne urazy skóry. Wyciąg z żywokostu ma działanie ściągające, regenerujące i powlekające oraz bardzo szybko wchłania się do organizmu poprzez skórę właściwą. Stymuluje tkanki do szybszego odbudowywania się.

Przyczynia się do szybszego wypełniania ubytków kostnych po złamaniach. Nalewka z żywokostu jest używana również jako kosmetyk do twarzy i rąk. Pomaga zregenerować się skórze oraz sprawić aby była bardziej sprężysta.
Ponadto po wykorzystaniu wyciągu z żywokostu, zwiększa się liczba tzw. leukocytów obojętnochłonnych i następuje stymulacja mechanizmów obronnych organizmu. W jego składzie możemy znaleźć również polisacharydy, garbniki, skrobię, fruktany, asparaginę oraz sole mineralne z dużą ilością krzemu.
Najczęściej stosuje się okłady z żywokostu przy problemach z tkanką kostną. Nie jest stosowany tylko przy świeżo nabytych urazach. Możemy skorzystać z jego zalet również w przypadku chorób kręgosłupa, kolan, bóli reumatycznych itd. Dodatkowe działanie przeciwbólowe pomoże zmniejszyć ilość przyjmowanych tabletek przeciwbólowych w przypadku jego wystąpienia.

Jak stosuje się Żywokost? Jak zrobić maść i wyciąg?

Korzeń żywokostu lekarskiego

Aktualnie z racji zaostrzonych norm prawnych, żywokost stosuje się jedynie w celach zewnętrznych. Posiada on alkoliody pirolizydynowe w składzie, które mogą być dla człowieka śmiertelnie trujące. Bardzo popularnym sposobem na korzystanie z właściwości tej rośliny jest robienie smarowanie urazu olejem z żywokostu bądź okładanie urazu papką z korzenia.
Z jego właściwości powinno się korzystać jak najszybciej po przebytym urazie i okładać miejsce zmieniając opatrunek kilka razy dziennie. W przypadku poważniejszego uszkodzenia skóry warto zaczekać jakiś czas aby rozpoczął się proces gojenia. 
Preparat domowy możemy wykonać na kilka sposobów, przedstawimy 2 najpopularniejsze:

Olej z żywokostu

Będziemy potrzebować do tego około 50 gram rozdrobionego korzenia żywokostu – możemy go kupić w sklepach zielarskich bądź w aptece (słabo dostępny) a także 250 ml oleju – możemy użyć oleju konopnego lnianego bądź innego. Rodzaj oleju jest ważny z racji jego daty przydatności. Im lepszej jakości olej wykorzystamy, tym dłużej możemy korzystać z preparatu. Niezdatny olej żywokostowy poznamy po zapachu.
Do słoika wsypujemy korzeń z żywokostu, zalewamy olejem i całość wstawiamy do garnka z wodą, podgrzewając go przez godzinę na wolnym ogniu. Następnie mieszamy miksturę i czekamy aż ostygnie ( słoik pozostawiamy w garnku). Przez ten czas olej wyciągnie właściwości żywokostu. Proces ten powtarzamy przez 3 dni.

“Papka” z żywokostu

Jest to szybszy przepis, który możemy wykorzystać w przypadku nagłych kontuzji. Zmielony korzeń możemy wykorzystać do okładania obolałych miejsc zaraz po przygotowaniu. 
W tym przypadku również potrzebujemy korzenia z żywokostu w ilości wystarczającej na wykonanie kilku okładów. Korzeń wkładamy do garnka z wodą i podgrzewamy przez 10-15 minut na wolnym ogniu aby zmiękł. Następnie należy zmielić go blenderem aż do uzyskania konsystencji papki. Po pierwszym okładzie resztę preparatu wsadzamy do lodówki i zmieniamy opatrunek kilka razy dziennie po uprzednim rozgrzaniu mazi do temperatury pokojowej. 

Podsumowanie

Żywokost jest świetnym preparatem używanym od wielu lat zarówno przez nasze babcie jak i ludzi z wielu zakątków świata. Ma świetne działanie przeciwzapalne, wyciągające i pomaga szybciej regenerować się tkance kostnej i skórze. Jest również dobrym preparatem miejscowo uśmierzającym ból. Możemy go również zastosować jako okład do leczenia wielu schorzeń kręgosłupa, kolan itd. Przygotowanie wyciągu z żywokostu nie kosztuje dużo i jest on łatwo dostępny w sklepach zielarskich a także niektórych aptekach.
Jak najbardziej polecamy stosowanie żywokostu do miejscowego stosowania zewnętrznego. Dotarliśmy również do informacji, iż preparaty z żywokostem są używane do leczenia wrzodów i innych dolegliwości układu pokarmowego, jednak w przypadku chęci skorzystania z niego w takiej formie zalecamy konsultację z lekarzem. Pamiętaj o jego składzie, który jednocześnie ma zbawienne działanie na nasze ciało i jest również silną trucizną! 

https://naturaonline.pl/zywokost/

Narcyzy - sadzenie cebulek

Narcyzy - sadzenie cebulek. Kiedy i jak sadzić cebulki narcyzów w ogrodzie

 

 

fot: www.thinkstockphotos.comzobacz galerię

Narcyzy to jedne z najpiękniejszych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Narcyzy znakomicie nadają się na rabaty oraz do sadzenia wzdłuż ścieżek tworząc specyficzny klimat, przywołujący wspomnienia z babcinych ogrodów. Aby narcyzy ukazały pełnię swojej urody wiosną, trzeba je posadzić jesienią. Kiedy i jak sadzić cebulki narcyzów w ogrodzie?

Narcyzy to jedna z najpopularniejszych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Botanicy wyhodowali kilkanaście tysięcy odmian narcyzów, które różnią się wyglądem kwiatów oraz terminem kwitnienia. Większość odmian została przyporządkowana do grup. Prawdopodobnie najpopularniejsze w ogrodach są narcyzy trąbkowe osiągające 40-50 cm wysokości. Oprócz tego w ogrodach uprawia się także:

• narcyzy wielkoprzykoronkowe,
• narcyzy drobnoprzykoronkowe,
• narcyzy pełne,
• narcyzy cyclamineus,
• narcyzy jonquilla.

Wiele okazów to mieszańce międzygatunkowe nie należące do żadnej grupy. Pomimo różnej przynależności, rośliny mają podobny sposób pielęgnacji i wymagania.

>>Zobacz też: Narcyzy w wiosennym ogrodzie. ZDJĘCIA kwitnących narcyzów

Narcyzy: wymagania dotyczące stanowiska i gleby

Cebulki narcyzów powinno się sadzić w miejscach możliwie dobrze nasłonecznionych. Odmiany wczesnokwitnące (od marca) z powodzeniem można sadzić pod koroną drzew i krzewów. Rośliny dobrze wyglądają nie tylko na rabatach, ale także sadzone przy ścieżkach, na trawniku i w pobliżu oczka wodnego. Niskie formy znakomicie radzą sobie na skalniaku. Narcyzy lubią żyzne i przede wszystkim przepuszczalne gleby. Optymalny jest odczyn zbliżony do obojętnego. Podłoża mniej żyzne powinno się nawozić (można je wzbogacić np. przefermentowanym obornikiem oraz kompostem). Należy unikać gleb podmokłych, gdzie szybko dochodzi do pojawiania się chorób grzybowych i gnicia cebulek. Jeśli w ogrodzie podłoże jest wszędzie gliniaste, można rozluźnić je mieszając z torfem i piaskiem.

Narcyzy: termin wykopywania i przygotowanie cebulek do spoczynku

Cebule zwykle wykopuje się kilka tygodni po kwitnieniu – najczęściej na przełomie czerwca i lipca. Dobrym wyznacznikiem właściwego terminu jest zasychanie liści. Cebule suszy się w umiarkowanie ciepłym, ciemnym pomieszczeniu. Zaschnięte liście można usunąć. Należy pozostawić jednak stare korzenie i cebulki przybyszowe. Rośliny pozostawia się w suchych warunkach aż do końca lata. Można przechowywać je w skrzyniach wypełnionych suchym torfem lub piaskiem. Warto zaznaczyć przy tym, że cebule nie muszą być wykopywane co roku. Po kilku latach jednak będą mniej obficie kwitły a wytwarzane kwiaty będą drobniejsze. Mogą być również częściej porażane przez choroby. Dla dobrego efektu warto co 3-4 lata zmienić im ponadto stanowisko.

>>Przeczytaj też: Narcyzy po kwitnieniu – co zrobić z narcyzami, gdy przekwitną?

Narcyzy sadzenie: termin i sposób sadzenia

Narcyzy najlepiej sadzić na przełomie sierpnia i września. Dla ułatwienia późniejszej lokalizacji cebulek i ochrony przed szkodnikami warto stosować ażurowe koszyczki. Otwory w pojemniku nie ograniczają rozwoju korzeni. Cebule można wcześniej zaprawić środkiem grzybobójczym (np. Funabenem). Cebulki zaprawia się na sucho lub moczy je w wybranym fungicydzie. Narcyzy sadzi się na głębokości 4-8 cm (zależnie od wielkości cebulek i grupy roślin, do której należą). Można przyjąć zasadę, że głębokość sadzenia ma być równa trzykrotnej wysokości cebuli. Średnio odstępy pomiędzy poszczególnymi okazami wynoszą 15-20 cm.

Narcyzy: rozmnażanie narcyzów

Narcyzy podczas sadzenia można jednocześnie rozmnożyć, oddzielając cebulki przybyszowe. Jeśli drobne cebulki nie oczepiają się łatwo od cebuli matecznej, to znak, że nie są jeszcze gotowe do samodzielnego wzrostu. Te oddzielone można sadzić po kilka z użyciem szerokiego koszyczka. W dobrych warunkach mogą zakwitnąć już w kolejnym roku.

Narcyzy: pielęgnacja cebul po posadzeniu

Narcyzy po posadzeniu należy podlać. Jesienią nie dokarmiamy ich, nawóz warto zastosować dopiero wczesną wiosną – przed i w czasie kwitnienia. Podłoże, w którym znajdują się cebule, zaleca się ściółkować (drobną warstwą żwiru, przekompostowanej kory, kompostu lub trocin). To ograniczy wyparowywanie wody z gleby. Zabieg zaleca się w szczególności wykonywać na glebach lekkich. Po wystąpieniu pierwszych przymrozków warto dosypać dodatkowe warstwy ściółki ochronnej. Mogą to być gałązki iglaków.

https://m.wymarzonyogrod.pl/pielegnacja-ogrodu/sadzenie-roslin-przesadzanie-roslin/narcyzy-sadzenie-cebulek-kiedy-i-jak-sadzic-cebulki-narcyzow-w-ogrodzie,27_3427.html