Przeziębiona!

Indianka przemarzła. Przez urzędnika, który przewleka wydanie zgody na wycinkę drewna na opał. Indianka nie ma czym palić w piecu. Zimno! Boli gardło. Z nosa cieknie jak z fontanny. Boli głowa. Indianka czuje się ogólnie osłabiona. Zaczyna kaszleć.

A urzędas grzeje dupę w urzędzie przy kaloryferze za nasze podatki. Za nasze z trudem zapracowane pieniądze. Lokalna administracja zapomniała, po co została powołana. Po to, by służyć mieszkańcom Gminy, a nie po to by utrudniać i zatruwać im życie.

Co za idiota wymyślił taki przepis, żeby rolnik z własnej ziemi sam sobie nie mógł opału naciąć bez zgody jakiegoś urzędasa? Toż to moja ziemia. Mój majątek. Nie kradziony. Uczciwie kupiony. Zapracowany ciężką pracą. I jeszcze mam czekać tygodniami marznąc aż jaśnie wielmożny urzędas raczy machnąć podpis pod papierem???

Na wycinkę zabytkowej alei we wsi wydał zgodę bez mrugnięcia okiem, a na wycięcie olchy na opał zwleka i zwleka. Już minęło 24 dni. DWADZIEŚCIA CZTERY DNI URZĘDAS ZWLEKA, a Indianka marznie. A naciąć drzewa to też nie jest tak hop siup. A zwieźć z pola? Znieść? W rękach? Ile to czasu??? A URZĘDAS ZWLEKA. Chyba czeka aż śnieg spadnie, żeby Indianka miała trudniej brnąć przez śnieg z opałem w rękach 500 metrów.

RUCHY RUCHY TAM W TYM URZĘDZIE! JA TU MARZNĘ! ZAPALENIA PŁUC DOSTANĘ!

Ten kraj potrzebuje mądrej władzy, która skasuje te wszystkie bzdetne i szkodliwe przepisy które są wymierzone przeciwko uczciwym obywatelom. Wiecie, że jeśli ktoś natnie sobie drewna bez zgody gminy to każą płacić kary albo do wiezienia zamykają? Kto to wymyślił??? Tak nękać obywateli na ich własnej ziemi???

Dostałam cynk od Przyjaciela, że warto wierzbę energetyczną posadzić wzdłuż strumienia, bo ponoć ją można ścinać bez pozwolenia. To cenna uwaga - może się przyda innym. Tutaj to nie wyda - bobry się zalęgły i żerują na strumieniu. Ścinają wierzby pasjami. Nie zdążą urosnąć. Nawet jeśli by ich nie było - to zanim te wierzby urosną - władze zmienią przepis który będzie wymagał zgody gminy. W naszym kraju przepisy bardzo się szybko zmieniają na niekorzyść szeregowych obywateli.

Ale może zdążę posadzić i wyhodować wierzbę na miedzy zanim cwaniaki z góry to opodatkują.

Zimno!!!

Dzisiaj zrobiło się zimno i paskudno. Mokro. Brr... Pora palić w piecu. W domu zimno. Przydałoby się obić deskami ganek na którym siedzi pies. Wstawić nowe drzwi do jednego boksu w stajni, połatać różne dziury w stajni i oborze. A tu drewna ni ma. Urzędnik od 21 września kisi papier. Indianka wcześniej we wrześniu wysłała pismo emailem, a 21 września dała oryginał do ręki urzędnikowi który był u niej na gospodarstwie na kontroli podczas której czepiał się do braku drzwi w jednym boxie - dała mu wniosek o wyrażenie zgody na wycinkę jej drzew na opał, który potrzebuje dla siebie na zimę i na wymianę z rolnikiem co ma deski sosnowe. Deski potrzebne są na drzwi do boksu i łatanie różnych dziur w stajni - w suficie itp.

 

W ostatni piątek specjalnie pojechała do Urzędu Gminy po decyzję. A urzędnik nie dał jej zgody na wycinkę. Przewleka rozpatrzenie wniosku i wyrażenie zgody  na wycinkę.

Wszyscy sąsiedzi dookoła rżną drzewo na opał aż huczy, zwożą do swoich domów całe przyczepy przy okazji drążąc koleiny w jedynej dojazdowej drodze do gospodarstwa Indianki, a Indianka bez opału - marznie i nie może sobie drzewa naciąć. Nie może też wymienić się z rolnikiem na deski i zrobić nowe drzwi. 

 

A ten sam urzędas wybiera się do Indianki niebawem na kolejną kontrolę - sprawdzić czy drzwi wstawione do boksu. Jak nie będą wstawione, a przy takim przewlekaniu sprawy nie będą - urzędas będzie miał wymówkę aby Indiance konie zagarnąć - bo drzwi nie ma do boksu ;)))

 

Do kogo Indianka powinna się zwrócić o interwencję? Jak na razie napisała skargę do wójt. Urzędas ewidentnie działa na szkodę Indianki i jej zwierząt.

Czerwony Beton i Jego Pedały

Chcecie poczytać o tym jak to czerwony beton spiknął się z pedałami by okraść Indiankę z jej pięknych koni? :)

Mam rewelacyjny materiał na pierwsze strony gazet ;)))

Tylko która gazeta nie jest czerwona w tym kraju??? :)))

 Bogate pastwisko moich koni obfitujące w zieloną, smaczną trawę...

 Energetyczny, pożywny owies dla moich koni... Uwielbiają go! :)

Słodkie, kruche i miękkie antonówki - przysmak moich ukochanych koni...

A tu przestronne, zielone pastwisko po którym moje ślicznotki uwielbiają galopować...

A tu stajnia. Jeden z dwóch budynków gospodarczych jakie mam.

Po lewej zimowy box z suchą, miękką ściółką - na mroźne noce.

Po prawej - całoroczna wiata służąca koniom jako doraźne schronienie przed słońcem, upałem, owadami, deszczem i śniegiem. Wchodzą do niej i wychodzą kiedy chcą. Były tam kiedyś drzwi, ale konie je ogryzały i w końcu wyrwały. Żeby się o te zrujnowane szczątki konie nie pokaleczyły - całkiem je usunęłam.

Ta brama do boxu po lewej - sama ją zrobiłam :) Tylko mój ex chłopak pomógł mi ją zawiesić :)

22 Słoje

                                                 Indianka dumna ze swoich przetworów :)

Indianka usmażyła i zasłoikowała 22 słoje dżemu. Uff... Przyjechało kolejne puste 50 słoi które też trzeba zapełnić...

Indianka pozdrawia "kozę" i inne zapracowane gospodynie :)

Indianka Zmywa Naczynia

Indianka zmywa naczynia. Niestety, od czasu do czasu ta prowizoryczna czynność dopada również naszą dzielną kolonistkę :) Na piecu stoi dużo ciepłej wody, więc trzeba to wykorzystać, chociaż Indianka zmęczona już. Cały dzień dzisiaj pracowała – dla odmiany na dworzu. Piec się ledwo tli, ale tli i na razie to wystarczy, bo jabłek jeszcze nie nacięła i dzisiaj już nie natnie. Ale jutro jak najbardziej... Póki co, trzeba pozmywać gary i naczynia i zrobić miejsce na kolejne słoiki. Słoiki się kończą. Nie będzie w co pakować ten dżem. Może w butelki po kubusiach jako luźny mus lub sok?

Mimo wszystko, jakoś mało tych słoików. Czy aby przypadkiem wakacyjni pomocnicy ich nie wywalili?

Trzeba zbadać zakamarki piwnicy i strychu.

Bogactwo Jogurtów! :)

Wyszło w sumie 17 słoiczków i pojemniczków z jogurtem. Maleńkie i średnie. Nawet w plastikowych pojemnikach się jogurt ładnie ściął. Teraz pora schłodzić i jutro można jeść.
Nie polecam sprawdzania smaku w trakcie dojrzewania jogurtu. Jest naprawdę paskudny, zwłaszcza te początkowe fazy dojrzewania. Trzeba odczekać do końca procesu. Tym razem jogurt robiłam nie 12 godzin, ale 17 godzin. Ciekawe, jaki w smaku będzie. Jutro zdam relację :)
Podczas wyrobu tej partii jogurtu tym razem mleka nie zagotowałam, a podgrzałam do 86 stopni Celsjusza. Do każdego słoiczka włożyłam ździebko jogurtu i zalałam mlekiem o temperaturze ok. 40 stopni. Następnie ulokowałam słoiczki i pojemniczki na gorących garach stojących na piecu i tak przestały 17 godzin.

Jogurt Kozi Indianki

Od Czego Tu Zacząć?

Hmmm... Przed Indianką piętrzą się stosy papierów, jabłek, ziemniaków, kóz i innych obowiązków :)

 

Nie wiadomo od czego zacząć... :)

 

Trzeba zacząć od zwierząt. Kicia dostała serek, piesek zaraz dostanie grzanki których nie zjadła kicia... a i ma jeszcze w misce z wczoraj kaszę z serwatką...

 

Kury już dostały pszenicy. Ani jednego jaja w kurniku. Chyba gdzieś chowają.

 

Koniom trzeba owsa sypnąć. Kozy wydoić i przestawić.

 

No i zabrać się za papiery... ale jeszcze do pieca trzeba dołożyć i smażyć jabłka! Drewno suche przeywieźć z pola...

 

Ale najpierw spacerek do koni na ich pastwisko. Przydałoby się też sprawdzić, czy ogrodzenie gdzies nie uszkodzone.

Trochę czasu zejdzie zanim się swe włości obejdzie... :)

Śniadanerek

Na śniadanie: świeży chlebek, biały serek i zielony koperek. Słodziutki dżemik oraz jajeczko.

 

Tylko herbata zwykła ze sklepu, no, ale mięta się suszy na strychu na zimę...

 

Brak mięska. hmm... Trzeba będzie kupić od jakiegoś farmera świeżynę... Badaną oczywiście :)

Worek

We wtorek przyjechał worek.

 

Nie jeden - a pięćset :)

Teraz Indianka ma w co przepakować kupione zboże aby je praktyczniej rozlokować w magazynie. Łatwiej też taki worek będzie jej ruszyć, bo mają pojemności po 30kg więc będą lżejsze do przenoszenia. Mają też fajne zaciągi, więc nie trzeba się męczyć ze sznurkami. Fajne, polipropylenowe woreczki. Część się przyda na ciuchy i pościel które nie mieszczą się w szafkach oraz do pakowania innych rzeczy, które się kurzą na strychu np. kurtki, plaszcze itp.

Dżem Gotowy!

Zrobiłam 6 słoi dżemu jabłkowego... wow... wyszedł przepyszny :) Tylko takie będę robić :)

Smaczny i słodziutki – wiadomo kto słodził ;) Jeszcze zostało mi dżemu na parę, góra 3 słoiki.

Już spać mi się chce, ale spróbuję dokończyć te słoiki i jeszcze chleb trzeba zrobic na jutro...

Okay, po dorobieniu kilku słoików razem wyszlo 9 słoików, słodziutkiego, pysznego, rozplywającego się w ustach dżemu. Pycha! No i jeszcze miseczka dżemu na jutro do świeżutkiego chleba, który już się piecze... Jedenasta w nocy! Pora spać!

Narobiłam się jak dziki osioł - jutro śpię do południa :)

Jogurt Gotowy!

A właściwie ma teraz dojrzewać do jutra rana :) Rano, tak za jakieś 12 godzin będzie gotowy... Tymczasem bateria kilkunastu słoiczków przykryta ręcznikiem wygrzewa się na gorącym garnku stojącym na piecu...

Ser Gotowy!

Twaróg kozi już w lodówce się chłodzi. Na jutro rano na śniadanie będzie gotowy :)

Pora na jogurcik. Mleko na jogurcik stygnie na stole w kuchni. Indianka raz po raz niecierpliwie sprawdza temperaturę, Czy już? Jeszcze nie! Za gorące mleko. Rządki słoiczków zaprawionych jogurtem czekają na mleczko o odpowiedniej temperaturce circa about 30-40 stopni.

Ostatni jogurt ten sprzed 2 tygodni wyszedł bardzo fajny: gęsty i smaczny. Jak serek homogenizowany. Świetnie się przechował aż do dzisiaj. Można spokojnie przechowywać po 2 tygodnie z tego wniosek. Wtedy Indianka mleko przegotowała, tym razem tylko podgrzała do 85 stopni Celsjusza.

Mus jabłkowy przepyszny. Indianka dokrawa kolejne jabłka. Dużo go jest. Teraz trzeba słoiki domyć, wyparzyć i niebawem musik pakować do słoików. A i sok przydałoby się zlać do butelek.

Więc butelki trzeba wyszorować, wygotować. Lejek do butelek już czysty – suszy się na suszarce.

Jeszcze jakieś mniejsze naczynie, bo Indianka nie da rady zlać sok z miednicy do butelki. Rozleje się jak nic :)

Jak zrobić jogurt?

Robiłam już jogurt, ostatnio 2 tygodnie temu, ale nie pamiętam lub nie jestem pewna metod i temperatur. W jakiej temperaturze pasteryzuje się mleko na jogurt?

Więcej Dymu Niż Ognia

Indianka napaliła w piecu by usmażyć powidła i nagrzać wodę do mycia garów i naczyń.

Nie ma ciągu i bardzo źle się w piecu pali. Więcej dymu niż ognia. Cała chałupa spowita gęstymi chmurami dymu. Aż siwo. No, ale trzeba ten etap rozpalania przeboleć. Jak już rozpali się i będzie grzało, to można drzwiczki od pieca zamknąć i dym znika przez okna.

Nakarmiła drób, psa i kota, dała koniom owsa i lizawkę zostawiła im na pastwisku. Sterta pism piętrzy się na szafce, ale to jeszcze nie koniec. Jeszcze trzeba nad tą stertą popracować, ale już prawie 16.00, więc ma ochotę na przerwę i odetchnięcie świeżym powietrzem. Jest otumaniona tym dymem...

Spacer! No i kozy wydoić. Dzień pochmurny, mokry. Padało w nocy. Chyba znowu coś siąpi, no, ale trzeba iść.

Postawiła na piecu wielki gar z pokrojonymi garnkami. Właściwie całą miednicę przykrytą wielką przykrywą. Deseczkę, którą wcześniej potrzebowała do mieszania w garze dla psów - wysuszyła i przeszlifowała z każdej strony fleksem, by ją wygładzić i dobrze oczyścić i zdezynfekować. Deseczka jest wystarczająco mocna by podołać wielkiej ilości jabłek w potężnym garze. Nie złamie się. Te sklepowe łyżki nie dałyby rady zamieszać takiej ilości jabłek czy dżemu. Deseczka Indianki jest bardzo mocna. Jak to deseczka ;)

No, ale miał być spacer? Trzeba się przewietrzyć. Dym szczypie w oczy.

Kozy wydojone. Mleka sporo - będzie jogurcik :) Poprzedni się akurat skończył... No i twaróg trzeba zrobić...

Kury skąpe, dzisiaj znowu tylko jedno jajo. Chyba chowają gdzieś...

Nadchodzi zmrok. Przydałoby się trochę suchych gałęzi przytargać z pola, ale Indianka musi garów pilnować.

Jabłka puściły pięknie sok, aż zastanawia się czy faktycznie go nie zlać do osobnych butelek... Jeszcze soku nie robiła :)

Jak się robi sok z jabłek?

Papiery!

Indianka wydrukowała już ok. 30 stron róznych pism, które musi wyslać pocztą polską, bo uwstecznione instytucje polskie ciągle nie nadążają za postępem czyli za internetową wymianą korespondencji.

Gdyby te instytucje robiły biznes w takim tempie w jakim działają - dawno by już zbankrutowały. Ale jako że są na utrzymaniu narodu - mają to w dupie ;))) Tylko pozazdrościć relaksowego tempa pracy ;)

Witaj Październiku!

Wstał nowy piękny dzień, a wraz z nim wstała piękna Isabelle ;)))

Grunt to nie dać się zwariować w tym chorym kraju i robić swoje. A gdy są wybory - wybierać mądrze.

Masa roboty – jabłka czekają, ziemniaki czekają, kozy czekają – od czego zacząć?

Indianka nakarmiła i napoiła najpierw drób: pszenica, jabłka, woda. Skorupki się suszą, ale trzeba je podgrzać by dobrze doschły.

Psu karma ugotowana, kot dostanie mleka z chlebem mlecznym. Na śniadanie tylko jedno jajko w kurniku znalazła, ale ugotowała je na twardo i zjadła z półkromką. Zjadła jedną dużą żółtą antonówkę, wypiła herbatę. W lodówce jeszcze stoją dwa słoiczki z własnej roboty jogurtem. No to jogurcik jeden i kontynuujemy robotę.

A, jeszcze do pieprzonych papierów trzeba zajrzeć... Napisać, odpisać, uzupełnić.

Koniom dała owsa i jabłek. Całe szczęśliwe! Pasą się w sadzie jabłoniowym wygryzając tam trawkę.

Kozy na pastwisku. Pora zabrać się za dojenie, ale wiadro do mleka pełne jabłek. Najpierw trzeba je wysypać, wiadro umyć. Wydoić kozy i zaraz rozpalić w piecu i smażyć mus.

Kury puściła na trawę, na podwórko, bo tutaj mają większy wybór roślinności i bogatszą niż na ich wybiegu już mocno wyskubanym. Poza tym z wybiegu i tak wyskakują. Trzeba go uszczelnić, a na razie nie ma czym.

Dzięki za porady. Jabłka przetrwały do dzisiaj i mają się dobrze. Zaraz będę smażyć.

Dzień zaczęłam z muzyką francuską, bo jest taka... relaksująco-nostalgiczna :)

http://www.polskastacja.pl/webplayer/?channel=38

Jak długo pokrojone jabłka mogą czekać na smażenie i w jakiej temperaturze?

Nakroiłam wiadro jabłek i już nie mam siły rozpalać pieca i ich smażyć. Padam na twarz. Chcę zostawić pokrojone jabłka do jutra. Wsypałam cukier i przykryłam przykrywką. Czy można je przetrzymać do jutra zanim się zacznie smażyć na mus jabłkowy?

Indianka Kroi Jabłka

Indianka ma dość przebierania ziemniaków i siedzenia w piwnicy. Zabrała się za obieranie jabłek. Tym chętniej, iż prawdopodobnie są to osławione antonówki :) Nadają się świetnie na mus, ale także Indianka wyrabia z nich dżem. Tym razem ma zamiar zrobić mus. Jak się robi mus?

Jak się robi mus z jabłek?

http://www.zaradni.pl/porada/2940,jak_zrobic_mus_jablkowy

Indiance znudziła się muzyka ludowa tak samo jak znudziło się przebieranie ziemniaków.

Pora na lekką muzykę francuską. Francuzi żyją lekko i niczym się nie przejmują. Indianka też już nie chce się wszystkim przejmować, o wszystko walczyć, pracować po kilkanaście godzin dziennie, zamęczać się.

http://www.polskastacja.pl/webplayer/?channel=38

Za oknem piękny zachód Słońca. Złociste promienie zalały kuchnię. Indianka siedzi w kuchni, myje, obiera i kroi jabłka, a następnie wydłubuje z nich drogocenne nasiona. Za 5 lat powstanie tu wielki sad. Pomalutku. Krok po kroczku. Tym razem nie będzie się zadłużała w banku by kupić 2500 drzewek i harowała od świtu do nocy by to posadzić w terminie, tylko po to, by miejscowe łachudry ją okradły, a bezduszny ARiMR odebrał wszystkie dotacje. Nie zarobi też na Indiance żadna szkółka drzew owocowych – choćby z tego względu że Indiankę nie stać na zakup nowych drzewek.

Poprzednie drzewka częściowo rozkradzione, ostatnio wymarznięte, a ARiMR zamiast dać kasę na wznowienie produkcji rolnej – nic nie daje, tylko zabiera jeszcze te maleńkie dotacje obszarowe.

Indianka też musiała zrezygnować z programu na agroturystykę. Bo zabrali dotacje podstawowe, więc nie było na wkład własny wymagany przy tym programie. Więc agroturystyki tu nigdy nie będzie.

Tym bardziej, po przebojach z lesbami z Krakowa, które tu co prawda nie były na “agroturystyce” ale się tak zachowywały i zamiast być wdzięczne za darmowe udzielenie im dachu nad głową – jeszcze na Indiankę nakablowały i doprowadziły do zabrania jej pieska. Indianka żadnych perfidnych szmat w swoim prywatnym ukochanym domu gościć nie będzie. A z obcymi różnie bywa. Przyjedzie 10 fajnych, ale jedenasty okaże się podstępnym chamem co problemów narobi za dziesięciu. Lepiej nie ryzykować, zwłaszcza z Polakami. Polacy, to wredny naród. Zawistny do szpiku gości. Po prostu odpychający. Bywają ludzie porządni, sympatyczni, ale nigdy nie wie się na kogo się trafi, gdy się przyjmuje pod swój dach obcych. Te lesby co tu niestety zgodziła się przyjąć na swoje nieszczęście, to mega numer wycięły. Nie dość, że za nic nie płaciły, to jeszcze problemów narobiły. Przyjęła pod swój dach dwie kobiety w dobrej wierze, a one okazały się jadowitymi żmijami co podstępnie szkodzą znienacka.

Rok temu Indianka jechała autem z sympatycznymi ludźmi z okolicy. Mają wielki kawał ziemi i nic nie robią na niej, tylko biorą dotacje. Inni za nich obrabiają ziemię, koszą i sprzątają słomę z pól. Oni to mają w nosie. Tylko biorą dotacje od hektarów, a że ich mają sporo – więc biorą sporo. Indianka też nie będzie się już więcej zamęczała. Wydzierżawi część ziemi i tyle. Nie będzie tu nic inwestować. Zadba o siebie i o swoje potrzeby. Pojedzie na wakacje za granicę na rok czasu i będzie się bawić. Dość tej harówy. Nie ma klimatu dla pasjonatów ziemi w tym kraju. Żadnego wsparcia dla ludzi, co chcą robić coś pozytywnego. To niech ci co taki chory system stworzyli - niech ją pocałują w dupę.

Jedna niewolnica im ubędzie. Niech sobie sami wypracowują dochód brutto kraju.

Indianka wyszła na dwór zamknąć drób w kurniku i przestawić kozy na pastwisku. Suka przywlokła na ganek wyjątkowo śmierdzącą padlinę – nogę cielaka. Indianka ze wstrętem odwróciła się i zaczęła dławić się, bo smród był nie do zniesienia. Jakiś taki dziwny. Na wymioty jej się zebrało. Aż jej gwiazdki w oczach zawirowały. Padlina, ale z czymś jeszcze. Może była polana jakąś sodą kaustyczną czy co? Strasznie jedzie ten owłosiony piszczel.

Indianka ma już dosyć obierania jabłek. Jest już po 20.00. Pokroiła wiadro jabłek, wydłubała masę nasion. Lśnią teraz w spodeczku piękną, kasztanową barwą. Przydałaby się jakaś bibułka albo chociaż papier aby je wysuszyć. W spodeczku słabo będą schły i muszki owocówki się zalęgną, a może i pleśń się wda.

Indianka Przebiera Ziemniaki

Masa roboty. Irga była ponoć przebrana i na to wygląda, że faktycznie była. Ma ładne, duże i średnie ziemniaki, dobrze dosuszone. Za to worki były niedoważone ;) Indianka wysypuje worki i przegląda co w nich jest, segreguje, zieleniejące lub uszkodzone ziemniaki odkłada na bok do worka na bieżące spożycie, a te najmniejsze ziemniaki do osobnego kartonika. Na siew :) Ale trudno znaleźć małe ziemniaki. Najmniejsze są średniej wielkości.

Natomiast partia ziemniaków z Podlasia to Wineta. Ziemniaki drobne i bardzo drobne. Niewiele średnich. Ponadto przywiezione prosto z pola, więc jeszcze nie dosuszone. Trzeba je suszyć. Za to worki były przeważone na korzyść Indianki :)

Indianka pootwierała okna w piwnicy i przegląda oraz segreguje ziemniaki. Wśród Winety sporo jest bardzo drobnych. Będą odpowiednie na siew. Trudno się w piwnicy ruszyć – zawalona ziemniakami. Pewnie cały dzień albo kilka zejdzie na porządkowanie piwnicy i segregowanie ziemniaków. Nie wiedziała, że to aż takie pracochłonne zajęcie się okaże. Czasu na jabłka na pewno nie starczy dziś. Jabłka też częściowo przebrała i te zgniłe wyniosła do sadu i posiała wzdłuż rzędów drzewek. Może coś wyrośnie z tego? Chociaż kilkanaście sztuk...

W magazynie wśród zboża też podziałała. Pootwierała worki ze zbożem. Część przesunęła i poustawiała wzdłuż ściany. Tutaj też ciasno nie ma się jak ruszyć. No, ale zboże oddycha.

Ziemniaki w piwnicy też oddychają. Pora zrobić przerwę i coś do jedzenia, bo Indianka znużona tymi siłowymi i monotonnymi pracami. Internet trzeba włączyć i puścić jakąś fajną muzykę...

Nowa kicia spisuje się wspaniale i w domu już nie ma żadnego gryzonia, więc zapasy zboża bezpieczne. Ale na pewno będą włazić do domu przez strych na zimę, więc kicia się tutaj jeszcze bardzo przyda. Na razie kicia znudzona zajada naleśniki i popija kozim mleczkiem.

Taka muzyka pasuje mi do przebierania ziemniaków i przypomina mi Babcię, która urodziła się i wychowała na wsi podlaskiej :) http://www.polskastacja.pl/webplayer/?channel=62

Bomby Nasienne

Wstał nowy, słoneczny, rześki dzień, a wraz z nim wstała radosna Isabelle :) Od czego tu zacząć? Stosy roboty piętrzą się przed pracowitą Indianką. 700kg ziemniaków do przebrania i rozlokowania, zawalona klamotami piwnica do sprzątnięcia, zwierzęta do nakarmienia, kozy do wydojenia, bomby nasienne do rozprowadzenia, 100kg jabłek do przebrania, umycia, obrania i pokrojenia oraz usmażenia na dżem, piec do rozpalenia, a komin nie ma ciągu i w piecu nie chce się palić, przy czym prawie nie ma drewna – resztka suchych gałęzi z poprzednich lat. A i drzewka trzeba sadzić! Indianka znalazła pod domem kilka śliw młodych, to posadzi w swoim spustoszonym przez wieśniaków i mrozy sadzie. 90 procent plantacji zniszczone. Komornik napuszczony przez ARiMR zagarnął dotacje Indianki i nie ma za co kupić nowe drzewka, siatkę ogrodzeniową i osłonki na drzewka. Trzeba wykopywać dzikie drzewka z poboczy i łąk i wkopywać do sadu, siać bomby nasienne w nadziei, że coś z tego wyrośnie. Na 50 posianych bomb nasiennych około 3 drzewek owocowych się wykluwa. Niewiele, ale zawsze coś. Lepszy rydz, niż nic. Trzeba coś tu robić. Walczyć o przetrwanie. To wstyd i hańba, że instytucje powołane do wspomagania rolników działają przeciwko nim. Ale Indianka się nie podda i dopnie swego. Urośnie tu piękny sad. Choćby z nasion i dzikich drzewek. Na przekór wszystkim złośliwym chu... którzy jej szkodzą.