Bomby Nasienne

Wstał nowy, słoneczny, rześki dzień, a wraz z nim wstała radosna Isabelle :) Od czego tu zacząć? Stosy roboty piętrzą się przed pracowitą Indianką. 700kg ziemniaków do przebrania i rozlokowania, zawalona klamotami piwnica do sprzątnięcia, zwierzęta do nakarmienia, kozy do wydojenia, bomby nasienne do rozprowadzenia, 100kg jabłek do przebrania, umycia, obrania i pokrojenia oraz usmażenia na dżem, piec do rozpalenia, a komin nie ma ciągu i w piecu nie chce się palić, przy czym prawie nie ma drewna – resztka suchych gałęzi z poprzednich lat. A i drzewka trzeba sadzić! Indianka znalazła pod domem kilka śliw młodych, to posadzi w swoim spustoszonym przez wieśniaków i mrozy sadzie. 90 procent plantacji zniszczone. Komornik napuszczony przez ARiMR zagarnął dotacje Indianki i nie ma za co kupić nowe drzewka, siatkę ogrodzeniową i osłonki na drzewka. Trzeba wykopywać dzikie drzewka z poboczy i łąk i wkopywać do sadu, siać bomby nasienne w nadziei, że coś z tego wyrośnie. Na 50 posianych bomb nasiennych około 3 drzewek owocowych się wykluwa. Niewiele, ale zawsze coś. Lepszy rydz, niż nic. Trzeba coś tu robić. Walczyć o przetrwanie. To wstyd i hańba, że instytucje powołane do wspomagania rolników działają przeciwko nim. Ale Indianka się nie podda i dopnie swego. Urośnie tu piękny sad. Choćby z nasion i dzikich drzewek. Na przekór wszystkim złośliwym chu... którzy jej szkodzą.