Chyba to
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Maślak_sitarz
Mój nie ma pierścienia, trzon i spód kapelusza żółty, kapelusz śliski, grzyb brudzący bardzo, pory kapelusza duże, rósł pod sosną.
Wierzch kapelusza beżowy.
inne nazwy: grzyb wolak, sitacz, sitek, sitka, sitnik, sitosz, grzyb sitarz, rzeszotnik
Średnica 4-10 cm, kolor żółtobrązowy lub czerwonoochrowy, gładki, nagi po deszczach bardzo śluzowaty. U młodych okazów jest półkulisty, potem płaski, u starszych staje się powyginany, a nawet płytkowklęsły. Skórka daje się łatwo zdjąć w całości[4].
Przyrośnięte do trzonu, a nawet zbiegające po nim. Na młodych owocnikach szarożółtawe, później żółte, w końcu brązowe. Od miąższu kapelusza oddzielają się trudno[4]. Pory rurek bardzo duże i przypominają swoim wyglądem oczka sita. Stąd też pochodzi nazwa gatunkowa[5]
Wysokość 2-8 cm. Jest cylindryczny, pełny, włóknisty, bez pierścienia. U góry żółtawy lub żółtobrązowy, u podstawy czerwonobrązowy[4].
Lepki i elastyczny, nie łamliwy. W kapeluszu elastyczny, bladożółty, w trzonie włóknisty, czerwonobrązowy.
Występowanie i siedlisko
Na półkuli północnej jest szeroko rozprzestrzeniony, na półkuli południowej występuje tylko w Nowej Zelandii[7]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, najczęściej występującym wśród wszystkich maślaków[8]
Występuje na suchych, piaszczystych glebach towarzyszącym sośnie zwyczajnej, z którą współżyje w mikoryzie. Owocniki pojawiają się od lipca do października[5]. Często rośnie wśród wrzosów[8].
Znaczenie
Grzyb jadalny o średniej wartości smakowej i odżywczej. Smak nieznaczny, niekiedy kwaskowaty, zapach niewyraźny, smakowo gorszy niż inne gatunki maślaków. Nadaje się do suszenia i marynowania z innymi, smaczniejszymi grzybami. Często bywa też silnie zarobaczywiony[5]. Po ugotowaniu zmienia kolor na czerwonofioletowy, co niektórych odstrasza od jego spozywania[8
