Idą święta...

Indianka zaś jak zwykle przede wszystkim o swych zwierzętach pamięta :)

Klacze Indianki z dniem dzisiejszym uzykały oficjalny status zwierząt towarzyszących.

Zatem nie wolno ich oddać do rzeźni, ani nie mogą być przedmiotem komorniczego zajęcia, ni urzędniczych, roszczeniowych spekulacji. 

Klacze Indianki są członkami jej rodziny.

Indianka

Nacięte

Indianka kończyła robić obrządek swoich zwierzątek, gdy niespodziewanie nadjechał traktor (myślała, że nie przyjedzie, bo późno nadjechał - za późno by wyrobić się ze wstawieniem okienka i zwiezieniem całego opału z pola) z przyczepą i sianem. Rozładowali siano, zapłaciła, zabrali piłę, paliwo, klucz do piły oraz pilnik do łańcucha i ruszyli w pole po opał. Pole zryte przez dziki tak głęboko, że mało traktor się nie wywalił. Nacięli prawie całą przyczepę drewna. Z trudem wyjechali z dziurawego pola. Potem pojechali jeszcze raz w inne, łatwiej dostępne miejsce, bo już ciemno było i nacięli drugą, tym razem pełną przyczepę drewna. W sumie dwie przyczepy opału zwieźli pod dom. Na dwa tygodnie starczyć powinno.

Elf naostrzył jej łańcuch i jeszcze raz pokazał jak odpalać skutecznie.
Jutro za dnia Indianka potnie kłody na mniejsze kloce (jak uda się jej odpalić piłę).
Napaliła w piecu fest. Jutro przyniesie wodę, nagrzeje i wykąpie się.

Grunta pod zasiew zbóż i traw

Udostępnię grunta pod zasiew zbóż i traw w zamian za skoszenie trawy i zebranie oraz zwiezienie siana w tym roku, oraz w zamian za słomę i tonę zboża w kolejnych latach. Nawiążę stałą współpracę. Szczegóły współpracy do dogadania.
Tel. 511945226 gmina Kowale Oleckie
rajdy.konne(@)tlen.pl

Ziemia wypoczęta od lat, nie wyeksploatowana monokulturowo czyli żyzna, nie wymagająca ogromnych ilości kosztownych nawozów.
Pokryta od lat naturalnymi ekologicznymi łąkami.
Wolna od uciążliwych zobowiązań rolnośrodowiskowych czyli mozna co roku siac co sie chce, podsiewac trawy itp. zaleznie od potrzeb.
Działki które chcę udostępnić pod zasiewy to 4 i 5 klasa.
Część torfiasta, część gliniasta. Generalnie kwaśna.

Interesuje mnie też odchów cieląt na moim gospodarstwie.

Udostępnie jedną z dwóch obór w zamian za pomoc w jej remoncie.

Zielona oaza Indianki :-)

Dzięki licznym zadrzewieniom oraz stawikom, rzece i strumykowi oraz łąkom podmokłym - królestwo Indianki pozostało zielone pomimo suszy.... czego nie można powiedzieć o innych ośrodkach konnych :-) :-) :-)

Zwierzętom Indianki nie brakuje paszy na pastwiskach :-)
Natomiast warto by było skontrolować inne ośrodki konne :-) :-) :-)
Ze szczególnym uwzględnieniem ośrodków zarządzanych przez szydercze voltopiry :-) :-) :-)

W związku z niedoborami siana na wolnym rynku i związanym z tym wzrostem cen pasz, ośrodki konne, a zwłaszcza pensjonaty i szkółki, kluby jeździeckie powinny uwzględnić drożyznę pasz i podnieść ceny swoich usług radykalnie :-)

24 bele slomy owsianej :-)

Indianka zadowolona jest, gdyz udalo jej sie zalatwic transport dobrej jakosciowo slomy - 24 bele slomy owsianej. Tym razem towar dotarl traktorem z turem, wiec mozna bylo ladnie i sprawnie poukladac bele w stajniach, podopychac do konca. Prawie wszystko zmiescilo sie pod dach. To co sie nie zmiescilo bedzie rozwiniete i takze pod dach wepchniete. Dzisiaj Indianka poscieli na bogato w stajniach. Zwierzeta beda mialy czysta sciolke do polozenia sie.
Razem ze sloma przybyla pszenica dla kur i worek ziemniakow.
Indianka jest z grubsza zaprowiantowana na zime. Jesli nie wyjedzie, a chyba jednak nie przy takich chamskich numerach pseudo pomagierow - to bedzie musiala dokupic jeszcze ziemniakow dla siebie i pszenicy dla kur.
Koguta cos zezarlo gdy Indianka lezala chora. Trzeba policzyc pozostale kury.
Kozlatko pilnowane przez Indianke ma sie dobrze. Mocne jest i zywotne. Energicznie bryka po lace przy matce.
Rolnik ktory przywiozl Indiance slome bardzo Indiance pomogl wiec zostanie jej stalym dostawca slomy. Pomogl jej poukladac nie tylko swoja slome, ale i siano poprzedniego dostawcy, a takze zawiozl klody do tarcia na dechy. Slome ma w przystepnej cenie po 25 zl za bele, czysta i sucha, nadajaca sie na pasze, a nie tylko do scielenia. Za transport traktorem na trasie 40km bierze tylko 200 zlotych i nie dolicza 10zl od beli za zaladunek i rozladunek jak to robi pazerny ''Brzuchaty'' z Kowal Oleckich. Miejscowy ''Brzuchaty'' za transport na trasie 11 km bierze az 150 zl i dolicza po 10 zl do beli za zaladunek i rozladunek, czyli drogo. Przy 20 belach podraza on koszty transportu o 200 zl, czyli transport w jego wykonaniu to 350zl za ledwo 11 km. Kurewsko drogo. Do tego jest antypatyczny i chamski wobec klientow i nie dotrzymuje slowa. Inni okoliczni maja slome pognita i droga, po 50zl za bele w dodatku robia problem z transportem, wiec niech spadaja na bambus banany prostowac :-) :-) :-)
Indianka juz swojego dostawce stalego znalazla i z nim bedzie wspolpracowac dlugoterminowo. Miejscowi niech sie cmokna w czolo.
No, z paroma miejscowymi Indianka tez juz wspolpracuje. Nie wszyscy z okolicy sa gnojami. Jest paru porzadnych ludzi.
Ogolnie jednak duzo bardziej odpowiada jej mentalnosc i wspolpraca z ludzmi z Podlasia. Sa generalnie przyjemniejsi i mniej problematyczni niz miejscowi. Interesy z nimi to czysta przyjemnosc :-)

Siano na podwórku

Po zeszłotygodniowej walce o dostawę siana na rancho - szczęśliwie dojechało.
Niestety drogo, bo z daleka. Ok. 80 km siano jechało. Na miejscu w Kowalach Oleckich nie dało się zorganizować transportu, aby z wioski położonej stosunkowo niedaleko bo 12 km - przewieźć sianko na rancho do Indianki. Cóż - dobrze ze się dało przywieźć pasze z innego powiatu. Indianka kupiła jeden transport 20 sztuk bel wielkich, ciężkich po 130 cm średnica, a waga to chyba po pól tony, bo mocno zbite i zamówiła kolejny aby mieć full paszy i ściółki na zimę. Jeszcze potrzebna słoma z dowozem, póki co gorszej jakości bele siana pójdą na ściółkę, gdyż niestety i takie zostały Indiance wciśnięte pomiędzy dobre bele z dobrym sianem. Co najmniej jedna bela jest spleśniała. Tylko do ścielenia od biedy się nada, a była cholernie droga, bo 70 zł/sztukę :(

Niestety - trzeba jednak jechać za te granice i zarobić na swój własny sprzęt rolniczy - traktor i osprzęt czyli kosiarkę, zgrabiarkę, przewracarkę, kostkarkę, przyczepę i robić swoje, pachnące i zielonkawe sianko. Przydałoby się tez stare laki zaorać i posiać świeża trawę z koniczyna i innymi motylkowatymi. Jakby w okolicy był jaki uczciwy dzierżawca, to można by mu było ziemie oddać w dzierżawę i dzielić się plonami, ale wygląda na to, ze nikomu tu ziemia orna niepotrzebna.

Jeśli znajdzie się jaki uczciwy, odpowiedzialny opiekun do zwierząt Indianki - pojedzie. Inaczej nie będzie ryzykować.
Dziś się dowiedziała we wsi, ze Bolesław to kłamczuch. Ten rzekomy "jego kolega z Gdańska" to żaden jego kolega, lecz miejscowy mieszkaniec wioski Żydy, którego naciągnął na wożenie swojej dupy po wsi. Zresztą Indianka z tym mieszkańcem już dawniej gawędziła, ale gdy przyjechał w ubraniu motorowym na rancho Indianki z Bolesławem, to go nie poznała.
Bolesław nie pojechał na motorze do Gdańska czy do swojej mieściny czyli do Starogardu Gdańskiego, jak deklarował będąc u Indianki z motorzysta.
Bolesław najzwyczajniej w świecie wsadził swój tyłek w PKS i tak wybył ze wsi. Co prawda próbował mieszkańca Żyd naciągnąć na wiezienie go motorem do Tczewa, ale mu się ten numer nie udał. :)

Zanim wyjechał, zdążył nałgać we wsi, ze rzekomo przyjechał do Indianki tirem (buhahaa :))) - taksówką w nocy ledwo dotarł na rancho po asyście Indianki - inaczej by spal na dworcu w Ełku... :))))
i rzekomo przywiózł Indiance agregat prądotwórczy... Hmmm... ten który Indianka kupiła kilka tygodni temu i dostała go za pośrednictwem kuriera??? :)))) Bolesław okazał się człowiekiem z wybujałą fantazja. Ciekawe czemu tak kłamał? Może przymierzał się do kradzieży i sprzedania Indianki zielonego agregatu marki barracuda na wsi? To by miało sens - urabianie wieśniaków poprzez wmawianie im, ze agregat jest jego. Może chciał zapłacić agregatem Indianki za przewiezienie jego dupy do Starogardu Gdańskiego??? :))) Kurrrwa! Indianka musi bardziej uważać na te rozmaite łajzy, które pchają się na jej rancho.
Łachudrę do łachudry ciągnie. Indianka wie, kto fałszywie nastawił Bolesława przeciwko Indiance i kto go podwoził usłużnie na żwirówkę swoim autem. Łajzy zawsze się wyczuwają na kilometr i szybko potrafią się skumać.
Nie dziwi w tej sytuacji nerwowa reakcja Bolesława, gdy dowiedział się, ze Indianka wspomniała o nim na swoim blogu wcześniej. Wtedy pisała o nim w superlatywach. Widać sam wiedział, ze nie zasługuje na jej zaufanie, bo już wtedy planował coś nikczemnego i było mu bardzo nie na rękę, ze Indianka o nim pisze na swoim blogu...

Szczęście w nieszczęściu, ze pan Bolek wypierdzielił z Rancha ZANIM Indianka wyjechała do pracy za granice...
Dobrze, ze się szybko wydało, ile jest wart. Ufff... Trzeba wszystko dokładnie sprawdzić, czy czegoś ze sobą nie zapierdolił.
Plecaka i latarki tak czy inaczej nie zwrócił. Za to została jego piżama i portki. Być może potrzebował miejsce w torbie na coś z narzędzi Indianki? Już tak się kiedyś przydarzyło, ze inna łajza przed laty zostawiła swoje manele by wywieźć w swojej torbie Indianki pile spalinowa...

Notatka pokontrolna

Na foto morze siana, a w nim skąpane konie. W dzień jedzą siano z beli, a w nocy zajadają siano wyłożone im we żłobach w stajni.

Poniżej wynik kontroli przeprowadzonej na rancho Indianki przez inspektora powiatowej weterynarii, Pana Kornela, z którym Indianka jest w stałym kontakcie emailowym i telefonicznym zwłaszcza odnośnie tropienia donosiciela-prześladowcy, który to nęka Indiankę poprzez Internet, smsy oraz poprzez napuszczanie kontroli weterynaryjnych na podstawie fałszywych pomówień. Wszystkie tropy prowadzą do Witolda Z. Jeśli nie on jest tym dupkiem, który na mnie doniósł - zostanie to sprostowane na tej stronie.

Obecnie zgłosiłam prześladowcę na policję i czekam na potwierdzenie naszych ustaleń co do tożsamości przestępcy.

Prześladowca dopuścił się przestępstwa z artykułu 190a. UPORCZYWE NĘKANIE - STALKING

Art. 190a. Uporczywe nękanie - stalking

§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność,
podlega karze pozba­wienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego

Notatka Powiatowego Inspektora Weterynarii Pana Kornela.

"Podczas oględzin w gospodarstwie wysłuchałem wyjaśnień właścicielki oraz wykonałem zdjęcia budynków i pasz, którymi karmi zwierzęta (siano w zadowalającej ilości - wystarczającej, by zwierzęta nie cierpiały głodu; należy też uwzględnić fakt negocjowania przez właścicielkę kolejnych zakupów siana). Na prośbę udostępniono mi wgląd do budynku, w którym przebywają konie. Wewnątrz nie stwierdziłem rażących naruszeń – minimalne warunki dobrostanowe są zapewnione, upewniłem się że zwierzęta mają dostęp do wody (zwierzęta nie są utrzymywane na uwięzi, pojone do woli ze strumienia przepływającego przez posesję) i wykonałem zdjęcia uwzględniające warunki w jakich chowane są zwierzęta (sucha ściółka, zapewnione suche miejsce do leżenia dla zwierząt)."

Ta powyższa notatka dobitnie pokazuje, że donosiciel złożył donos na podstawie fałszywego pomówienia kierując się złą wolą, a jego celem było wyłącznie nękanie zapracowanej rolniczki co jest czynem karygodnym i Indianka dopilnuje, aby przestępca poniósł zasłużoną karę.

W międzyczasie Indianka znalazła dwóch dostawców świeżej paszy w okolicy. Duzi rolnicy. Jeden ma sianokiszonkę po 60zł i słomę po 37 zł bela, a także okresowo zboże mieszankę w dużych ilościach. Drugi ma 100 bel siana zeszłorocznego (2013r.) w przystępnej cenie 40 zł bela. Składowane pod dachem - także suche, dobrej jakości. Ma transport i może przywieźć dużo bel za jednym transportem. Wspaniale. Kamień z serca.

Rolnik ten ma 50 hektarów ziemi, a nie hoduje żadnych zwierząt, więc ma i będzie miał mnóstwo siana dla Indianki. Indianka się z nim wstępnie umówiła na dostawę siana w razie potrzeby. Póki co ma pełną paszarnię i nie ma miejsca na więcej bel, poza tym możliwe, że paszy starczy do lata, więc nie ma co trwonić pieniędzy, tym bardziej, że w tej chwili nie ma żadnych. Ma jaja na wymianę, ale ten rolnik ciut za daleko mieszka aby jechał z 3 belami siana. Latem kupi od tego rolnika siano świeżo zbelowane prosto z pola w większej ilości. 20-40 bel. Zależnie od ceny i jakości pokosu.

Rolnik ma dobre siano, ze słodkich łąk - sianych łąk z dużym wsiewem koniczyny, także super. Jak wszystko dobrze pójdzie - zostanie stałym dostawcą paszy dla zwierząt Indianki, a Indianka zaoszczędzi swe siły i czas na uprawy warzywne i grodzenie pastwisk oraz renowację siedliska w miarę skromnych swoich możliwości.

Bel na parterze niewiele się zmieści. Indianka ma strychy, a tam by pasowała kostka. Może się znajdzie uczciwy rolnik z kostkami siana dobrej jakości, to wtedy strychy nad stajniami byłyby pełne i jednocześnie ocieplałyby parter stajni. Indianka spróbuje ukosić też swojej trawy ile da rady tego lata i tym sianem luzem zapełni strychy, ewentualnie można kupić więcej bel i część rozwinąć i siano tam wrzucić na górę. Siano luzem lepiej dosycha i lepiej się przechowuje na strychach, ale bele są łatwe w załadunku i przemieszczaniu gdy się ma sprzęt do tego. Szybko można je załadować i przewieźć, a następnie poukładać w paszarni lub na podwórku.

Przydałaby się Indiance stodoła na składowanie większej ilości siana. Kiedyś tu była, ale spłonęła i tylko kamienie zostały. Póki nie ma stodoły - może bele sianokiszonki składować na podwórku w stogach. Bele sianokiszonki dla owiec i kóz są okay, a są owinięte folią, więc kosztowna stodoła niepotrzebna.

-->

Cały dzień na dworzu - w szczerym polu!

Zgrabianie, kostkowanie, zwożenie. Połowa siana na strychu, druga połowa moknie w polu. Zepsuła się jedna część od kostkarki i nie dało rady wszystkiego zebrać przed deszczem. Oby ta partia siana co w polu nie zgniła i dała się uratować. Pierwsza partia siana okay, zielonkawa. Dobra pasza, dobrze dosuszona. Ekologiczne siano. Trawy, koniczyny, zioła. Smaczna i zdrowa pasza dla zwierząt Indianki.

Indianka nie tylko finansowała sianokosy, ale brała w nich czynny udział osobiście. Układała kostki na przyczepie. Kierowała także traktorem z przyczepą, na którą ładowano kostki siana. Fajna sprawa. Podobało się Indiance :) Mimo trudnego, górzystego i podmokłego terenu – nie wywaliła przyczepy ani nie utopiła traktora :)

Zwieźli też część drewna z pola pod dom. W sumie dwie przyczepy.

słowniczek:
“na dworzu” – regionalizm podlaski z okolic Siemiatycz