III RNs 181/17 Zażalenie na pozbawienie wolności

III RNs 181/17 sprawa o umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym bez zgody

(z wniosku Kowalewskiej, pracownicy GOPS Kowale Oleckie, organu podległego wójtowi Krzysztofowi Locmanowi)

Sąd Rejonowy w Olecku

Zażalenie na pozbawienie wolności 

24 stycznia 2020 roku w piątek zostałam pozbawiona wolności przez Komendę Powiatową w Olecku na polecenie sędziego Sądu Rejonowego w Olecku.

Wolności pozbawiono mnie łamiąc konstytucję Polski i moje prawa człowieka.

Nikt nie ma prawa pozbawić mnie wolności i przymuszać do badań wbrew mojej woli, a tym bardziej do leczenia w zakładzie zamkniętym.

Jestem osobą zdrową na umyśle i psychice, nie mam żadnych zaburzeń, nikomu nie zagrażam, a sprawa ta przeciwko mnie została wszczęta na podstawie anonimowego i fałszywego donosu, którego właściciela policja nie ustaliła.

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej czyli lokalny organ podległy wójtowi Kowal Oleckich, Krzysztofowi Locmanowi, nadużył swoich uprawnień zakładając mi w tajemnicy za plecami sprawę sądową o przymuszenie do leczenia psychiatrycznego, czym upokorzył mnie oraz dokonał zamachu na moje podstawowe prawa i wolności.

Nękaniu, poniewieraniu i upokorzeniom nie ma końca.

W dniu 24 stycznia 2020 pozbawiono mnie wolności po to, żeby mnie doprowadzić pod przymusem do szpitala psychiatrycznego w Węgorzewie, gdzie musiałam odbyć rozmowę z panią psycholog.

Mimo, że sama rozmowa nie była uciążliwa, a także transport z mojego gospodarstwa na komendę był wykonany w sposób humanitarny przez pierwszą parę policjantów, do których pragnę podkreślić, nie mam zastrzeżeń, jednakże druga para policjantek, która mnie transportowała z Olecka do Węgorzewa nadużyła swoich uprawnień w ten sposób, że osobę nieskazaną i nie stawiającą oporu oraz niestanowiącą zagrożenia dla nikogo zakuły w kajdanki i wsadziły do klatki jak zwierzę na tyłach wielkiego, trzesącego się radiowozu by w ten uciążliwy sposób transportować mnie 100 km do Węgorzewa.

Przed jazdą, policjantki zostały przeze mnie poinformowane, że ja źle znoszę podróż w klatce, że cierpię na chorobę lokomocyjną.

Zignorowały to. Także zignorowały duszności i moje fatalne samopoczucie podczas transportu.
Sadystycznie śmiały się podczas transportu, gdy ja cierpiałam.

Podczas podróży poczułam się bardzo źle, miałam mdłości, zebrało mi się na wymioty. Pod koniec jazdy żołądek podszedł mi do gardła i zaczęłam wymiotować. Oczy mi mało z orbit nie wyszły, gdyż dławiłam się. Czułam jak mi gwałtownie skoczyło ciśnienie i zrobiło się bardzo gorąco.

Nie mogłam oddychać.

Policjantki Bachurska i Sznel pewne swojej bezkarności, szydziły ze mnie.
Naraziły moje zdrowie i życie na niebezpieczeństwo.

Domagam się ukarania tych policjantek, oraz wypłaty mi zadośćuczynienia za doznany uszczerbek na zdrowiu i stworzenie zagrożenia dla mojego zdrowia i życia w kwocie 10.000 zł.