Przygotowanie gleby pod uprawę – tak samo jak w przypadku innych drzewek owocowych – powinniśmy zacząć na trzy miesiące przed sadzeniem. Dzięki temu damy czas glebie na nabranie właściwości odżywczych i spulchnienie. W ziemi wykopujemy dołek o szerokości ok. 1 m i głębokości 60 cm. Wydobytą z niego ziemię mieszamy z nawozem przeznaczonym specjalnie do uprawy drzewek owocowych, a w środek dołka wbijamy tyczkę o wysokości pnia naszego drzewka, powiększoną o 1 m zapasu. Tak przygotowane stanowisko zasypujemy luźno, bez uklepywania ziemią z nawozem i czekamy planowane trzy miesiące na posadzenie drzewek.
Sadzenie
W dniu sadzenia wykopujemy w ziemi dołki takiej wielkości, by swobodnie zmieściły się w nich systemy korzeniowe naszych drzewek. Przed umieszczeniem czereśni w glebie, konieczne jest przycięcie chorych, nadłamanych lub uszkodzonych korzeni oraz delikatne, niezbyt radykalne skrócenie pozostałych o 2-3 cm.
Przy umieszczaniu drzewka w dołku, trzeba zwrócić szczególną uwagę, by miejsce po okulizacji znalazło się nad powierzchnią ziemi. W tym celu można sobie pomóc poziomicą lub po prostu listewką, którą opieramy o brzegi wykopanego dołka, prostopadle do umieszczonego w ziemi palika. Jeśli miejsce po okulizacji jest za nisko (pod poziomem ziemi) lub wydaje nam się za wysoko (wystarczy kilka centymetrów nad ziemią), odpowiednio podsypujemy ziemią lub pogłębiamy dołek. Prawidłowo umieszczone drzewko, z rozłożonymi korzeniami, zasypujemy ziemią i udeptujemy. Wokół pnia trzeba wykonać okrągłe wgłębienie w kształcie misy i dość obficie podlać.
Po tych wszystkich czynnościach pozostaje tylko przywiązanie pnia do wystającej tyczki i pierwsze podcięcie pędów, które skracamy o 1/3 długości. Na sadzenie mamy dość dużo czasu, gdyż możemy to zrobić w okresie od września, przez cały października, aż do połowy listopada.
Cięcie i kształtowanie korony
W zależności od tego, jaką formę kształtowania korony wybierzemy, nieco inna będzie technika cięcia drzewa. Czereśnie, podobnie jak jabłonie, czy grusze, prowadzi się w formie szpalerowej, wrzecionowej lub utrzymuje koronę prawie naturalną.
Zacznijmy od końca, gdyż korona prawie naturalna jest, na co wskazuje już sama nazwa, najmniej absorbującą czasowo i wysiłkowo formą prowadzenia korony. Nie oznacza to jednak, że nie musimy robić nic, a drzewo samo się ukształtuje. Jednak czynności pielęgnacyjne są ograniczone do minimum. Przy tej formie pilnujemy, by nie powstał konkurencyjny przewodnik i, w razie konieczności, w drugim roku skracamy go, by wypuszczał boczne pędy. W ten sposób otrzymamy przejrzystą koronę. Kolejnym celem podcięcia jest dążenie do ukształtowania pnia, który po kilku latach wzrostu będzie pozbawiony gałęzi na wysokości ok. 70 cm nad ziemią (czyli nieco więcej niż ma to miejsce w przypadku jabłoni). Ponadto obcinamy wszystkie chore, naruszone lub krzyżujące się i udaremniające rozrost korony pędy.
W formie korony wrzecionowej najlepiej prowadzić czereśnie karłowe i półkarłowe. Kształt korony, do jakiej dążymy w tej metodzie to stożek. Wszystkie zabiegi prowadzą do tego, by boczne gałęzie odchodziły od przewodnika jak najbardziej prostopadle (by kąt między przewodnikiem a gałęziami był jak największy). Efekt taki osiągniemy poprzez doginanie gałęzi. Początkowo, gdy pędy są podatne, możemy użyć klamerek, które przypięte do przewodnika, nakierują gałązki na poziomy wzrost. W miarę rozrostu korony, można zastosować odpowiednie do etapu wzrostu obciążenia. Oprócz tych zabiegów, tak samo, jak w przypadku korony prawie naturalnej, pozbywamy się wszystkich chorych, obumarłych i krzyżujących się gałęzi (po okresie zbiorów).
Szpaler to nic innego, jak formowanie poszczególnych pięter z gałęzi bocznych, często prowadzone na rozpostartej konstrukcji ze słupków i drutów. Pojedyncze piętro tworzymy poprzez doginanie do pozycji poziomej tylko dwóch gałęzi umieszczonych po przeciwległych stronach. I tak samo, w kolejnych latach tworzymy nowe piętra, aż do osiągnięcia trzech. W tym czasie wykonujemy cięcie polegające na takim skróceniu konarów, by nie rozrastały się na boki.
Cięcie prześwietlające
Ten rodzaj podcinania drzewa musimy stosować niezależnie od formy prowadzenia przez nas korony. Cięcie rozświetlające wykonujemy każdego roku po upływie 3 lat od posadzenia drzew. Polega ono na wycięciu, po okresie owocowania i zbiorów, wszystkich zniekształconych, rosnących zbyt nisko, krzyżujących się bądź narastających gałęzi. Sprawi to, że drzewo nie tylko będzie wyglądało estetyczniej, ale także promienie słoneczne z większą łatwością dotrą do wszystkich zakamarków korony.
Pielęgnacja i zbiory
Zabiegi pielęgnacyjne oczywiście należy zacząć od systematycznego i dokładnego odchwaszczania przestrzeni pod drzewami. W przydomowym ogródku zaleca się robienie tego bez użycia herbicydów, czyli w sposób mechaniczny. Ponadto należy dokładnie obserwować, czy na drzewach nie pojawia się szkodnik, np. w postaci popularnej mszycy lub choroby, np. plamistość liści. W takim przypadku konieczne będzie zastosowanie odpowiednich oprysków z Pirimoru na mszyce i m.in. Sylitu na plamistość.
Dojrzałe owoce z łatwością oddzielają się wraz z szypułką od gałęzi, więc ich zbiory nie przysporzą nam kłopotów. To od nas zależy czy zbierzemy lekko, czy bardzo dojrzałe owoce. Musimy jednak pamiętać, że atrakcyjne, ciemnoczerwone czereśnie są kuszące także dla ptactwa. Przynajmniej w przypadku drzewek niskopiennych, warto zabezpieczyć nasze plony siatką.http://www.rynek-rolny.pl/artykul/uprawa-czeresni-krok-po-kroku.html
