Kania Czubajka |
Od spodu są widoczne blaszki i pierścienie. Podobno pierścienie się usuwa z każdego grzyba. Trzony są ponoć jadalne, tylko ten pierścień nie. A jak sądzą moi drodzy czytelnicy? Trzony jadalne czy nie?
RANCHO NA MAZURACH GARBATYCH - Życie w harmonii z Naturą... Blog dzielnej kreatywnej romantyczki z miasta, gorącej patriotki kochającej swą Ojczyznę i jej piękną Naturę oraz życie w harmonii z nią, wielbiącą tradycję i tradycyjną kuchnię polską, historię, zwyczaje, obrzędy i polskość oraz jej słowiańskie korzenie, wiodącej sielskie życie na rancho pełne pracy i wyrzeczeń, realizującej z pasją swe marzenia o cudownym raju na Ziemi :) Blog Serbii (Indianki) to jedyne źródło prawdy w tym kraju.
Kania Czubajka |
Właściciel tego drutu kolczastego w Oklahomie będzie pociągnięty do odpowiedzialności.
Natomiast gdy sąsiadujący ze mną na Mazurach Wąs złośliwie nagnał na swój drut kolczasty mojego konia - policja odmówiła przysłania patrolu na interwencję. Był to dyżurny Mikulski o ile dobrze pamiętam.
I gdzie są te wszystkie rozwrzeszczane małolaty napuszczane na mnie przez dwie cwane lesby z Krakowa? Gdzie są ich reakcje gdy podły typ bezkarnie znęca się nad moim zwierzęciem? A gdzie są lesby z ich "troską" o moje zwierzęta? Nie ma ich reakcji, albowiem nie ma żadnej ich troski. Lesby to tylko obłudne, zepsute do szpiku kości narcystyczne manipulatorki napuszczające na mnie i moje zwierzęta oraz gospodarstwo kogo się da - nie z troski o zwierzęta. O nie. Napuszczają wyłącznie z nikczemnych pobudek. One chcą zemsty, bo świat dowiedział się jak parszywie zachowały się wobec mnie będąc u mnie w gościach. Są to osoby skrzywione psychicznie o czym świadczy ich dewiacja seksualna. Są to osoby mściwe, perfidne, pełne chorej nienawiści. Takie są autorki antybloga na bloggerze i obraźliwego paszkwila na Facebooku. Takie jest prawdziwe oblicze lesbijek z Krakowa - drukarki Izabeli U. i początkującej lekarki Marty P. Dwie obrzydliwe kreatury łażące za mną po internecie i uwładczające mi od 3 lat, odkąd ich przebrzydłe, zakłamane facjaty pokazały się na moim rancho. A wy stado baranów dajecie im się wkręcać w nagonkę i przyklaskujecie im. Żałosne jesteście. Wy i półgłówki pokroju takiego jak Adam Dodupy.
W każdym bądź razie Indianka poważnie zastanawia się nad sensem jego pobytu na jej włościach. Pożytku nie ma z niego żadnego, tylko balast. Zbędny, uciążliwy balast. Obżera Indiankę bezczelnie. Do tego jego namolne nawyki wykorzystywania Indianki do jego celów są dla niej niezwykle odpychające. Jego zachowanie wobec niej pozostawia wiele do życzenia. Jej wstręt i niechęć do faceta rośnie.
Z drugiej strony on nie ma się gdzie podziać. Ma przechlapane. Do tego jest kontuzjowany i chory. Ma też skomplikowaną sytuację prawną. Indianka bardzo dużo mu pomogła i nadal stara mu się pomóc, ale to chyba beznadziejne zadanie.
Pora pomyśleć o sobie.