Niedzielne śniadanie

Dziś na śniadanie Indianka spożyła: ciacho drożdżowe z dodatkiem dżemu dyniowego oraz świeży jogurt kozi.

Jogurt kozi

Pogoda piękna, słoneczna – trzeba ogrodzenie dokończyć przerabiać i nakosić trawy królikom i drobiowi.

Wielkie ciacho

Indianka zrobiła 4 litry jogurtu koziego. Jutro rano będzie gotowy.
Pod warunkiem, że bakterie nie zginęły w zbyt wysokiej temperaturze.
Termometr się zepsuł i Indianka nie jest pewna, czy temperatura mleka nie była za wysoka, gdy do niego włożyła szczepy bakterii jogurtowych. Okaże się jutro rano :))) Taki termometr to spory wydatek. Kosztuje 50zł, z przesyłką to 60-65zł.

Ciasto na ciasto drożdżowe i bułki wyrosło. Pora nałożyć do piekarnika i upiec ciacho na kolację. Do soku z bzu czarnego – będzie jak znalazł.

Indianka piecze wielkie ciacho drożdżowe z dodatkiem dżemu dyniowego. Ciacho jest przeogromne i strasznie się rozrosło J ))). Nie mieści się w piekarniku. Dała ponad kilo mąki, ponad pół litra mleka koziego, ponad szklanę cukru, jajo (bo kury zarwały niesienie jaj po ataku lisa). Ciekawe, co z tego ciacha wyjdzie. Już podnosi ono wieczko, ciekawe świata wokół :)

Mleczko i jajeczko

Produkty z własnego gospodarstwa Indianki

Indianka postanowiła zapełnić swoją lodóweczkę produktami z własnego gospodarstwa permakulturalnego. Podstawa to kozie mleczko i kurze jajeczko :)

Jest też pyszny dżemik jabłkowy z czarnym bzem. W najbliższym czasie postara się też zrobić kozi ser. Oj, jak dawno go nie robiła! :) Pora odświeżyć swoje umiejętności serowarskie :) Chlebek mleczny upiekła. Smakowo bardzo dobrze się komponuje z powidłami Indianki.
Co dzisiaj na obiad? Młoda pokrzywa a la szpinak z czosnkiem i sosem na bazie mleka koziego oraz gotowane ziemniaki.

Jak dobrze pójdzie – uda się jej zamienić piłę na młynek zbożowy i przewracarkę do siana. Jest duża szansa :) Tylko musi obejrzeć towar zanim się zdecyduje na tę zamianę. Czeka na foto od kontrahenta. Kontrahent gdy się dowiedział, że Indianka ekolog, to zagotował się i powiedział, że jeśli Indianka jest jedną z tych, co obwodnicę Augustowa blokowali, to on towaru Indiance nie przywiezie :)))

"Nastałem się jak głupi w tych korkach!" - utyskiwał.
"Niestety, ale mnie tam nie było. Nie ruszam się ze swojego gospodarstwa. Działam lokalnie.
Prostestowałam przeciwko wiatrakom przemysłowym i wyrzynaniu starodrzewia w mojej okolicy. A co do dróg - to akurat też walczę o drogę dojazdową na moją kolonię - od wielu lat. Teraz to pan tu dojedzie, ale jesienią, zimą i wiosną - na pewno nie. Także może pan tu  śmiało jechać teraz, tylko najpierw proszę o te zdjęcia dla upewnienia się czy tego właśnie chcę i czy towar mi się spodoba"

Kury po tym jak dzisiaj je wypuściła z rana i zdradziecko zaczęły nieść jaja w chaszczach i zakamarkach stajni – zostały ofuknięte, zwabione do kurnika, a maruderki wyłapane i całe kurze towarzystwo z wyjątkiem kurczaków siedzi zamknięte w kurniku i ma powiedziane, że jaja mają nieść w gniazdach w kurniku! Jest zamówienie na jaja i jaja mają być zniesione w przyzwoitej ilości, a nie gdzieś po krzakach marnowane! Indianka kurom naniosła do kurnika do skubania pokrzywy, gruszek, ziemniaków i pszenicy. Głodne nie są – już się dzisiaj naskubały trawy na dworze i najadły żabami. Trzeba je kilka dni przetrzymać w kurniku aby sobie dobrze zakodowały gdzie należy nieść jaja i wypuszczać na łąkę dopiero jak się wyjają wszystkie.

Co do ptaszydła – dostała wici ze Szczecina, że to może być rybołów – odmiana orła która głównie poluje na ryby, ale nie pogardzi także gąsiątkiem, więc trzeba na ptaszydło uważać.
Kicia dostała mleczka, bo ma kocięta i musi je karmić swoim kocim mlekiem. Po kozim mleku kicia swojego mleka będzie miała mnóstwo dla maluszków.

Maluszki rosną w oczach. Z każdym dniem wizualnie większe :)

Perlica Indiankę atakuje i dziobie po nagich nogach. Indianka ma całe nogi pokaleczone. Pierwszym ptakiem który zginie z ręki Indianki na jej rancho będzie perlica :). Niech tylko Indiankę głód przyciśnie i chęć mięsa ogarnie ;)

Jajecznica

Jaja na naleśniki.

Jaja na ciasto drożdżowe :)

Jajecznica na cebulce na patelni.

Kromki swojskiego chleba domowego wypieku.

Śniadanie :)

Smakowita jajecznica ze świeżych jaj prosto od indiańskich kur :)

Indianka sprzedała 30 jaj po 15 zł i jeszcze zostało jej drugie tyle na jajecznicę, naleśniki i na ciasto. Wreszcie ma gaz! Może smażyć naleśniki i gotować obiady na kuchence gazowej. Zjadła już swoją smakowitą jajecznicę smażoną na cebuli i teraz zaparza herbatę miętową do picia. Jest duszno. Może będzie dziś padać.

Uroczysta inauguracja sezonu jajecznego ;)

Zdrowe, smaczne jaja od mazurskich, szczęśliwych kur podwórkowych :)

Indianka niniejszym obwieszcza zapoczątkowanie nowego 
(po kilkuletniej przerwie) sezonu jajecznego. 
Ongiś Indianka miała wiele, wiele wspaniałych, zdrowych jaj, 
którymi szczodrze dzieliła się z dobrymi znajomymi.

Na darmowe jajeczka mogą liczyć ci,
którzy ją wsparli w ciężkich chwilach.
Proszę się przypominać :)

Pozdrawiam serdecznie,
Indianka :)

Sałatka warzywna z sardynką i orzeszkami oraz pszenicą

Indianka dziś rano zaprowadziła Włocha do miejsca, gdzie krzaczory rosną i pokazała mu co tam wyciąć. Wyciął i teraz układa.

Indianka wróciła do domu, by nakarmić drób, króliki, psa, kota oraz by upiec chleb i zrobić sałatkę oraz obiad. Także dyńki trzeba obrać, pokroić i usmażyć, a te co w słojach - opisać i wynieść do piwnicy.

Sałatkę warzywną zrobiła z: ugotowanych ziemniaków, kukurydzy z puszki, sardynki z puszki, cebuli, słonych orzeszków. spęczniałej pszenicy. Doprawiła olejem z puszki sardynek oraz oliwą z oliwek, solą i pieprzem. Sałatka wyszła bardzo smaczna, co Indianka może przyznać bez fałszywej skromności :) Niech tylko Włoch spróbuje marudzić lub wymyślać, że Włosi sardynki to jedzą tylko z butem albo coś w tym stylu, to go Indianka rozcochnie :D

Indianka zastanawia się, jak się robi kutię. Ma trochę słodkich daktyli. Można by zrobić starodawną polską potrawę, chociaż daktyle to nie starosłowiański produkt (chociaż kto wie - może w Serbii czy Chorwacji daktyle rosną, a Serbowie i Chorwaci to też Słowianie). Niee... raczej nie rosną... ale mają do nich bliżej niż z Polski, więc może jadają daktyle?

Profanacja mortadeli

Wczoraj, gdy Sante rozpakowywał swoją pakę, wyjmując oryginalną włoską mortadelę, stwierdził, że ona musi być szybko zjedzona, najlepiej następnego dnia.

Rano gdy Indianka wstała, mortadela była nieruszona. Mając w pamięci wskazówkę Włocha, by ten produkt szybko zużyć, swoim polskim sposobem skroiła ją na patelnię i podsmażyła razem z cebulą, dodała wody i powstał smaczny sosik do gotowanych ziemniaków. Taką potrawę podała Włochowi na obiad. Włoch się oburzył: "Jak to? Usmażyłaś drogocenną mortadelę? My tego tak nie jemy! My ją oszczędzamy i jemy plasterkami razem z chlebem!" Indianka spojrzała na Włocha z niedowierzaniem. "Oni czczą mortadelę, która jest robiona z byle czego jak jakaś zwykła parówa z kawałkami słoniny?" - pomyślała zadziwiona.

"Nie smażycie mortadeli?" - zapytała.

"NIE!"

"My w Polsce jemy ją i tak i tak. Razem z chlebem jak wędlinę, ale także się ją smaży i podaje na gorąco." - odpowiedziała spokojnie Indianka

"W Polsce nie ma prawdziwej mortadeli! Mortadela jest tylko włoska i to jest typowo włoska wędlina!" - kipiał z oburzenia Włoch

Hmm... pomyślała Indianka. Ci z Zachodu są trudni. Robią widły z igły. Jaki problem zjeść raz mortadelę na gorąco? Przecież jest smaczna, a nawet smaczniejsza niż ta na zimno.

"Smakuje ci obiad?" - spytała Indianka Włocha

"Smakuje, ale to nie o to chodzi! Ona powinna być jedzona z chlebem, a nie w sosie!"

Włoch nie umiał wybaczyć Indiance profanacji mortadeli poprzez obsmażenie jej na patelni w towarzystwie cebulki. :)

"W takim razie ja twojego włoskiego jedzenia nie ruszam - sam sobie gotuj" - wkurzyła się Indianka.

"Nie o to chodzi!..." - Włochowi urwały się argumenty i zamknął się. Obiad zjadł do ostatniego okruszka, ale minę miał niezadowoloną.

Indianka rozebrała 3 pomarańcze ze skóry i poczęstowała Włocha cząstkami pomarańczy. Obrażony nie chciał jeść.

Indianka zastanawia się, jak długo jeszcze z tym kapryśnym człowiekiem wytrzyma pod jednym dachem. Jak tak się będzie zachowywał, to mu chyba podziękuje za jego pomoc i wyprawi go z tymi jego włoskimi specjałami w świat. Ktoś, kto podróżuje po różnych dalekich krajach, powinien być ździebko bardziej elastyczny i nie trzymać się tak sztywno swoich kulinarnych przyzwyczajeń. Fajnie jest czasem eksperymentować i tworzyć nowe potrawy inspirowane różnymi kulturami.

Chleb pszenny z ziarnem pszenicy

Indianka dziś spróbowała swojego pszennego chleba, który upiekła z dodatkiem 5 łyżek pszenicy. Chlebuś jest okay. Pełne ziarno pszenicy zawiera to, czego jest pozbawiona drobno mielona mąka pszenna.

Zdrowo jeść pieczywo pełnoziarniste. Indianka nie ma takiej mąki ani młynka czy innego urządzenia do mielenia pszenicy, ale wymyśliła inny sposób, jak wzbogacić swój wiejski chleb by był zdrowszy i bardziej odżywczy. Myje i namacza w gorącej wodzie pszenicę. Gdy pszenica spuchnie i zrobi się miękka - dodaje ją do ciasta chlebowego.

Zrobiła tak ostatnio. W odpowiednim momencie mieszania chleba dodała do niego 5 łyżek pszenicy. Okazało się, że w sam raz trafiła z tą ilością. Ziarna są widoczne i wyczuwalne w chlebie, a chleb dobrze wyrósł. Od dziś tylko taki chlebek będzie piec. 

Przydałby się też jakiś domowy młynek do mielenia zboża na mąkę. Myśli też o zakupie (na razie myśli, a właściwie myśli o tym od lat) śrutownika dla zwierząt. Można i w nim zmielić drobno zboże na mąkę gruboziarnistą i z niej wypiekać chleb. To jest drogie urządzenie, ale warto mieć je w gospodarstwie, zwłaszcza gdy się karmi zbożem zwierzęta. Zwierzęta śrutę lepiej wykorzystują niż całe ziarno.

Badanie rynku

Nooo... pora na badanie rynku zbytu :))) czyli inaczej mówiąc - popytu :)

"popyt" swoją nazwę chyba wziął od "popytam tu, popytam tam" ;))

A "podaż"? Ile dasz, tyle podasz :))) Ile podasz, tyle jest do kupienia, czyli podaż :)

Ja podaję Wam na talerzu agroturystykę na Mazurach Garbatych, a Wy popytujecie co i za ile :)))

Zatem śmiało - do ankiety przystąp.

Drodzy czytelnicy!

Ilu z Was byłoby skłonnych dać 20zł za nocleg na Rancho na Mazurach Garbatych?

Ilu wysupłałoby dodatkowe 5zł czyli razem dałoby za nockę 25zł?

Ilu machnęłoby się i rzuciło 30zł za nocleg na Rancho?

A ilu wyrwałoby sobie z kieszeni 40zł?

Ilu zaszalałoby i dałoby 50zł?

I co za tę kwotę oczekujecie? Jaki komfort? Jakie bajery?

Co was kręci w agroturystyce rodzimej???

Widząc w komentarzach, że jest temat wyżywienia, to właśnie - jak to widzicie?
Wolicie sami gotować czy zapłacić gospodyni za całodzienne wyżywienie czy poszczególne posiłki?

Ile bylibyście skłonni zapłacić za całodzienne wyżywienie.
Jakiego się wyżywienia spodziewacie? Czy to ma być 100 procent własny wyrób, czy dopuszczacie udział niedrogich a smacznych artykułów spożywczych rodem z Biedronki???


Bo tak się składa, że własnoręczny wyrób  np. serów jest bardzo pracochłonny a nawet ryzykowny, bo przy najlepszych chęciach może się czasem ser nie udać. W związku z tym z natury rzeczy takie 100 procent domowe jadło gdzie się wszystko robi od podstaw, np. piecze własny chleb na zakwasie, wyrabia świeży ser, jogurt, kefir i gotuje wszystkie potrawy po zupy w sposób naturalny a nie z proszku - takie jadło musi kosztować drożej niż to masowo produkowane dla dyskontów.


Na wsi dochodzi jeszcze sprawa dojazdu do miasta na zakupy, bo tak się składa paradoksalnie, że wiejskie sklepy są drogie - dużo droższe niż te markety w miastach i mają ograniczony wybór produktów, a także nie zawsze są one świeże. Bywa i jakość tych produktów wybitnie chemiczna np. pomidory są wodniste, bez smaku i gniją po jednym dniu co moim zdaniem wskazuje na sztuczne pędzenie przy udziale spalin - czyli podejrzewam, że te pomidorki są nasączone ołowiem, a ołów to bardzo szkodliwy związek chemiczny - zgoła nieekologiczny...


Zatem ja na ten przykład - wolę robić zakupy w mieście. Większy wybór, świeże i taniej. Ale to wiąże się z kolei z koniecznością dojazdu do miasta czyli 40km razem w obie strony. Ja samochodu nie mam, a taryfa z Olecka na Rancho kosztuje 50zł - więc jeśli mam jechać do Olecka po zakupy - no to ma to wpływ na cenę wyżywienia. No i staram się nie jeździć za często. Targać zakupy PKSem? Autobus nie dojeżdża do mojej wsi. Muszę iść 4km z przystanku do domu


Natomiast warzywka z własnego ogrodu - świeże są i pod ręką, ale same nie urosną. Trzeba się narobić, aby coś urosło. Ja nie mam traktora by zaorać sobie kawał pola i przygotować je pod warzywa. Więc mam malutki ogródek w zasadzie na własne potrzeby, ale biorę z niego warzywa dla moich gości, coby mieli trochę zdrowej zieloności okazję popróbować.


Jaja? Jeśli kury moje znoszą jaja - to są to prawdziwe jaja od prawdziwych kur wypasionych na zielonych łąkach i pszenicy. Żadnych tam udziwniaczy im nie podaję. Gdy kozy mają dużo mleka - czasem kurom daję tego mleka lub serwatki.


Kozy jeśli mają mleko to jest to pełnotłuste pełne mleko. Latem najsmaczniejsze, bo wtedy kózki zjadają zieloną soczystą trawkę i to mleko słodsze jest.


Reasumując, ile bylibyście skłonni dać za wyżywienie i jakiego się spodziewacie?
Proszę śmiało. Wezmę pod uwagę.

Pozdro,

Indianka

Experymenty kulinarne

sobota, 17 stycznia 2009 wieczór
Nie mogę się napatrzeć na te rozwijające kulinarnie mnie przepisy.
Zaciekawiła mnie tarta. Koniecznie muszę to cudo wypróbować, gdy przyjedzie do mnie kuzynka lub koleżanka.

Zwierzaki zagnane do obór, stajni i koziarni. Wyciągnęłam też na dwór po kostce siana na poranny posiłek dla zwierzyny. Jutro tylko je z rana wypuszczę by poszły się napić i wróciwszy będą mogły skubać siano na dworze.
Obory, stajnie i koziarnię zamknę, aby nie brudziły tam zbędnie. Niech się załatwiają na śniegu, a nie w środku.

Jutro spróbuję wygospodarować trochę czasu na moje biuro. Trzeba je w końcu urządzić.

Miałam chęć upiec bułki – zamiast tego zrobiłam budyń i sos twarogowo-jajeczny, a następnie go przerobiłam na pastę kanapkową.
Pasta serowo-jajeczna to pełna improwizacja. Po prostu potrzebuję coś na kanapki.

PRZEPISY

Pikantna Pasta Twarogowo-Jajeczna a la Rancho Romantica de Red

Kilogram miękkiego twarogu koziego
15-20 ugotowanych na twardo jaj
4-5 dużych ząbków czosnku
majeranek lub oregano
bazylia
kilka świeżych listków szałwi
pieprz, sól do smaku

Jaja siekamy drobno i mieszamy z serem kozim. Siekamy drobniutko czosnek i listki szałwi, bazylii, oregano. Dodajemy do masy. Solimy i pieprzymy do smaku. Całość dokładnie mieszamy.
Pasta znakomicie nadaje się na kanapki

Pikantny Sos Twarogowo-Jajeczny a la Rancho Romantica de Red

1 Kg miękkiego twarogu koziego
5 jaj ugotowanych na twardo
5 dużych ząbków czosnku
kilka świeżych listków szałwi
majeranek lub oregano
nać pietruszki
bazylia
sól, pieprz

Jaja siekamy drobno i mieszamy z serem kozim. Siekamy drobniutko czosnek, listki szałwi, oregano, bazylii i pietruszki. Dodajemy do masy. Solimy i pieprzymy do smaku. Całość dokładnie mieszamy.
Sos znakomicie nadaje się do sałatek, do jaj gotowanych na twardo, do ziemniaków, do nadzienia avocado.

Wystawna przekąska a la Rancho Romantica de Red

Pikantna Pasta Twarogowo-Jajeczna a la Rancho Romantica de Red – 2 litry
30 sztuk avocado

Avocado przekrawamy na pół, wyjmujemy pestkę. W miejsce zagłębienia po pestce nakładamy czubatą łyżkę Pikantnej Pasty Twarogowo-Jajecznej a la Rancho Romantica de Red.
Połówki avocado wraz z nadzieniem układamy na 3 dużych półmiskach przyozdobionych pietruszką lub liśćmi i kwiatami nastrucji. Obok stawiamy 3 filiżanki z małymi łyżeczkami do avocado. Jemy wybierając avocado wraz z nadzieniem przy pomocy tychże łyżeczek.

Sałatka pomidorowo-twarogowa a la Rancho Romantica de Red
5 pomidorów
liście pietruszki
Pikantny Sos Twarogowo-Jajeczny a la Rancho Romantica de Red – litr

Pomidory kroimy w plasterki i mieszamy z Pikantnym Sosem Twarogowo-Jajecznym a la Rancho Romantica de Red. Wykładamy na owalny półmisek. Dekorujemy natką pietruszki.

Wykwintna Sałatka kwiatowa la Rancho Romantica de Red
30 kwiatów nasturcji
20 liści nasturcji
Pikantny Sos Twarogowo-Jajeczny a la Rancho Romantica de Red – litr

Drobno siekamy liście nasturcji i jej kwiatów (zostawiając część kwiatów ku ozdobie).
Posiekane liście i kwiaty mieszamy z Pikantnym Sosem Twarogowo-Jajecznym a la Rancho Romantica de Red. Wykładamy na owalny półmisek. Dekorujemy całymi kwiatami nasturcji.