piątek, 24 sierpnia 2018

Psy molosy


Molosy (z łac. molossus – z krainy Molossów[1]) – nazwa dużych psów z ras o ciężkiej, zwartej budowie, silnie umięśnionych, zwykle o krótkim pysku, wywodzących się prawdopodobnie od jednego przodka. Nazwa pochodzi od greckiego plemienia Molossów (psy Molossów[1]). Współczesne rasy psów molosowatych są użytkowane głównie jako psy pasterskie i stróżujące.

Spis treści

Rys historycznyEdytuj

Dokładne pochodzenie przodków współczesnych molosów nie jest znane. Prawdopodobnie przybyły z Azji(Asyria lub Tybet) i zostały sprowadzone do Europy przez starożytnych Rzymian, a następnie rozprzestrzeniły się po kontynencie. Zyskały dużą popularność jako psy bojowe, myśliwskie i stróżujące[1].
Historia animalium Arystoteles określił molosy jako rasę (ang. Molossian breed of dogs[2]), która w pogoni nie różni się zasadniczo od innych, ale w roli psów pasterskich jest lepsza z powodu rozmiarów i odwagi, z jaką te psy odpierają ataki dzikich zwierząt[2].
Molosy wykorzystywano w bitwach i do psich walk[1]. Z czasem wyselekcjonowano rasy psów mniejszych oraz łagodniejszych, użytkowanych do pilnowania stad zwierząt hodowlanych, a także w ratownictwie górskim i wodnym.
Głowa mastifa angielskiego pręgowanego
Mastif tybetański
Selekcja ukierunkowana na małe rozmiary zaowocowała uzyskaniem takich ras jak buldog francuski

Molosy w klasyfikacji FCIEdytuj

Rasy nierejestrowane w FCIEdytuj

Fałsz Kozłowskiej

Ta głupia pinda z fundacji Molosy Adopcje, gdyby była porządnym człowiekiem przysłałaby mi dobrego psa do obrony owiec, zamiast mi kraść całe stado na podstawie oszczerstw, które sama wymyśliła.

Owczarek kaukaski



Owczarek kaukaski

Owczarek kaukaski (ros. кавказская овчарка) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana na Kaukazie, na terenie dawnego Związku Radzieckiego, pierwotnie przeznaczona do pilnowania stad owiec przed drapieżnikami i złodziejami, w okresie zimnej wojny wykorzystywana w wojsku i milicji, a po upadku Muru Berlińskiego – jako pies stróżujący i obronny.

Rys historycznyEdytuj

Stara rasa psów pasterskich, wywodząca się z Kaukazu (ArmeniaAzerbejdżan i Gruzja), przez długie lata hodowanych w izolacji. W końcu lat sześćdziesiątych trafiły do Niemiec Wschodnich, gdzie były wykorzystywane jako psy patrolującedo pilnowania granic, zwłaszcza Muru Berlińskiego. Po rozebraniu Muru kilka tysięcy psów tej rasy znalazło schronienie w Niemczech i w Polsce. Pierwszy wzorzec rasy zatwierdzono dopiero w roku 1984.

Zachowanie i charakterEdytuj

Psy tej rasy są zrównoważone, niezależne, nieufne wobec obcych, czujne, stanowcze i terytorialne– na własnym terenie nie tolerują obcych. Często wykazują skłonności dominacyjne. Mogą sprawiać problemy niedoświadczonemu opiekunowi. Nieumiejętnie prowadzone stają sięagresywne.
Owczarek kaukaski

UżytkowośćEdytuj

Pierwotnie wykorzystywane jako psy stróżujące, strzegące stad owiec przed dzikimi zwierzętami i rabusiami. Obecnie wykorzystywane głównie jako psy stróżujące i obronne[3].

Zdrowie i pielęgnacjaEdytuj

Odporny na zimno, źle znosi warunki miejskie, zdecydowanie bardziej odpowiada mu pobyt na wolnym powietrzu.
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Owczarek_kaukaski

czwartek, 23 sierpnia 2018

Szałwia lekarska



Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) w pełni zasługuje na swoją łacińską nazwę – salvere, co oznacza "leczyć", "ratować". Szałwia, dzięki specyficznemu zestawowi zawartych w niej substancji, znalazła bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. W jej liściach są znaczne ilości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są tujon, cyneol, kamfora, bornel, pinen. Ponadto zawiera taniny i flawonoidy.
Roślina jest źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, karotenu i związków żywicowych, a także witamin (witamina A,witamina Cwitaminy z grupy B) i minerałów (wapńmagnezpotassódcynkżelazo). Dzięki temu szałwia nie tylko leczy ciało i poprawia jego wygląd, ale jeszcze dobrze wpływa na samopoczucie.

Szałwia lekarska na powstrzymanie laktacji

Gdy kończy się okres karmienia piersią, wiele matek ma problem z powstrzymaniem wypływu pokarmu. Wtedy z pomocą może przyjść szałwia – picie 2 szklanek dziennie ciepłego naparu z jej liści już po tygodniu wyraźnie ograniczy laktację. Taka kuracja jest też skuteczna w sytuacji tzw. nawału pokarmu, który grozi zapaleniem piersi. W porozumieniu z doradcą laktacyjnym warto wtedy zastosować odpowiednie dawki herbatki szałwiowej.
Nie przegap

Szałwia lekarska na dolegliwości miesiączkowe i menopauzalne

Fitoestrogeny, których w szałwii jest znaczna ilość, a także garbniki i olejek eteryczny, o działaniu rozkurczowym i przeciwzapalnym, sprawiają, że jest to bardzo "kobiece" ziele. Pomaga regulować obfite miesiączki i zmniejsza towarzyszące im dolegliwości bólowe. A w okresie menopauzy łagodzi uderzenia gorąca i zmniejsza częstotliwość występowania nocnych potów, które są wtedy zmorą wielu kobiet. Dodatkowo zaś ogranicza wahania nastrojów i pomaga uporać się z bezsennością.

Szałwia lekarska pielęgnuje skórę

W liściach szałwii są substancje o sprawdzonym, dobroczynnym działaniu na skórę. Olejek eteryczny i flawonoidy pomagają leczyć wypryski, trądzikłuszczycę,grzybicę. Związki mineralne mają silne właściwości odżywcze, a witaminy i fitohormony zwalczają stres oksydacyjny, opóźniają starzenie się skóry i powstawanie zmarszczek. Dlatego szałwia jest cennym składnikiem różnych kosmetyków pielęgnacyjnych do skóry dojrzałej i z problemami – żeli do mycia twarzy i ciała, kremów, balsamów.

Szałwia lekarska na trawienie

Duża ilość garbników, goryczy i związków żywicowych poprawia pracę układu trawiennego. Aromatyczne listki dodane do potraw tłustych i wzdymających czynią je lżej strawnymi. Herbatka szałwiowa po posiłku pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci, ułatwia trawienie i przyswajalność pokarmów. Pomaga też w leczeniu niestrawności i wzdęć, ponieważ przeciwdziała nadmiernej fermentacji i ma właściwości rozkurczowe. Dodatkowo obniża nieco poziom cukru we krwi. Stosowana regularnie – pobudza apetyt.

Szałwia lekarska zwalcza infekcje i zakażenia

Zawarte w szałwii taniny, olejek eteryczny i gorycz karnozol stanowią silną broń w walce z zakażeniami. Działają bowiem antyseptycznie i grzybobójczo, hamują rozmnażanie się bakterii odpowiedzialnych za rozwój wielu infekcji. Dlatego płukanie ust naparami z szałwii stosuje się do leczenia owrzodzeń jamy ustnej, aft i pleśniawek, krwawiących dziąseł, ale również do łagodzenia bólu gardła i zapalenia migdałków. Napar stosowany do picia i inhalacji, dzięki właściwościom ściągającym i wykrztuśnym, ułatwia oczyszczenie oskrzeli z zalegającej w nich wydzieliny.

Szałwia lekarska ogranicza potliwość

Duża ilość garbników i substancji ograniczających rozwój bakterii bardzo skutecznie radzi sobie z nadmierną potliwością wynikającą np. z nadczynności tarczycynerwicy czy zwykłej gorączki. Przeciwpotny napar z liści szałwii działa już po 2-3 godzinach od jego wypicia i bywa skuteczny nawet przez 3 dni. A przy silnie pocących się stopach i dłoniach warto także robić im kąpiele w naparze.
http://m.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html