Klimat naszego kraju sprzyja uprawie śliw. Większość odmian jest odporna na towarzyszące zimowej porze, skrajnie niskie temperatury. Niektórym jednak zagrażać mogą wiosenne przymrozki, ale bez problemu znajdziemy śliwy bardziej odporne, jak na przykład Węgierka Wczesna, Biała Śliwa, Opal czy Vision.
Jeśli chodzi o wymagania glebowe, to najlepiej, by były to ziemie głębokie i ciężkie, wystarczające będą gliniaste lub piaszczysto-gliniaste, jednak żyzne czarnoziemy, rzędziny, mady czy lessowe nadają się najbardziej pod uprawę. Zdecydowanie gorsze będą ziemie lekkie i piaszczyste. Ponieważ śliwy preferują środowisko zasadowe, pH gleby powinno zawierać się w przedziale od 5,5 do 6,5. Przy zbyt dużej kwasowości, konieczne może być przeprowadzenie wapnowania.
Dla prawidłowego wzrostu, drzewa oczywiście potrzebują wody, chociaż nie są szczególnie wrażliwe na jej niedostatek. W razie drastycznie mniejszych opadów, poniżej ok. 600 mm rocznie, zasadne będzie zastosowanie sztucznego nawodniania. Słoneczna pora letnia zagwarantuje nam wysokie plony w postaci atrakcyjnych i zdrowych owoców, jednak ulewne deszcze u schyłku lata mogą doprowadzić do ich pękania.
Przygotowanie uprawy
Użyźnianie i cały proces przygotowania stanowiska pod uprawę należy rozpocząć już na około trzy miesiące wcześniej. W tym celu w ziemi wykopujemy dołki w kształcie prostopadłościanu o boku 1 m i nieco mniejszej głębokości. W środek każdego dołka wbijamy palik, do którego w przyszłości przywiążemy młode drzewko po posadzeniu. Tyczka powinna mieć długość pnia z dodatkowym, jednometrowym zapasem.
Ziemię mieszamy z nawozem – warto w tym celu użyć kompostu lub ewentualnie sztucznego nawozu przeznaczonego pod uprawę drzewek owocowych. Dołki zasypujemy luźno, żeby ułatwić spulchnienie gleby i pozostawiamy, by nabrała wartości odżywczych.
Taki sposób przygotowania stanowiska przeprowadza się w sytuacji, gdy chcemy posadzić jedno lub kilka drzewek w przydomowym ogródku. W przypadku zakładania uprawy towarowej, nawożenia wymaga cała powierzchnia przeznaczona pod uprawę. Zasadne będzie także zastosowanie zielonego przedplonu w postaci łubinu, żyta czy gorczycy.
Kiedy sadzić?
Odmiany, które są mniej narażone na działanie niskich temperatur w okresie zimy, najlepiej sadzić jesienią. Drzewka najwygodniej umieścić w glebie od razu po kupieniu, gdyż wówczas nie ma konieczności ich dołowania i przechowywania.
Jesień jest optymalną porą, gdyż wówczas śliwy mają możliwość wstępnego ukorzenienia jeszcze przed nadejściem zimy, co z kolei gwarantuje ich szybki rozwój na wiosnę. Takie rozwiązanie jest zasadne z uwagi na fakt, że zakupionych w szkółce drzewek nie będziemy musieli przechowywać. Ponadto wybór wiosennej pory do sadzenia opóźniłby wzrost i rozwój drzewek.
Technika sadzenia
W przygotowanym trzy miesiące wcześniej miejscu, ponownie wykopujemy dołki o średnicy ok. 40 cm i nieco mniejszej głębokości. Po usypaniu na dnie kopczyka z ziemi, przystępujemy do przygotowania drzewka – sekatorem obcinamy uszkodzone korzenie, a pozostałe nieznacznie skracamy.
Dla łatwiejszego przyjęcia się drzewek, korzenie możemy zanurzyć w wodzie, by dostatecznie przylegała do nich ziemia. Podczas sadzenia, musimy zadbać, by miejsce po okulizacji znalazło się nad powierzchnią gleby. Po pierwsze zwracamy uwagę na zaciemnienie na korze, które wskazuje poziom, na jakim drzewko rosło w szkółce, a po drugie, możemy pomóc sobie listewką lub poziomicą, która oparta o brzegi dołka, wyznaczy nam poziom gruntu. Po upewnieniu się, że drzewko jest na odpowiedniej głębokości i ewentualnym pogłębieniu lub spłyceniu dołka, korzenie śliwy przysypujemy ziemią i udeptujemy. Wokół tworzymy zagłębienie w postaci misy, które ułatwi nam podlewanie. Drzewko przywiązujemy do palika i nawadniamy. Analogicznie postępujemy z pozostałymi okazami.
W przydomowym ogródku, drzewka sadzimy w odległości od 3 do 5 m, natomiast w sadzie rozstawa powinna wynosić ok. 4 m między rzędami i od 2 do 3 m między śliwami w rzędzie.
Cięcie młodych drzewek
Pierwsze cięcie po posadzeniu wykonuje się zawsze wiosną, bez względu na to, kiedy posadziliśmy drzewka. Służy ono przede wszystkim wyrównaniu dysproporcji pomiędzy jeszcze nierozwiniętym systemem korzeniowym a rozrastającą się częścią nadziemną.
Formowanie rozpoczynamy od wycięcia pędów, które rosną na wysokości poniżej 70 cm oraz usuwamy wszystkie pędy, które stanowiłyby zagrożenie dla dominacji przewodnika. Pozostałe jedynie skracamy, przycinając je o połowę lub o 1/3 długości w sytuacji, gdy mamy minimum 4 pędy albo nad 3-4 oczkiem, gdy jest ich mniej. Skrócenia wymaga także przewodnik – do długości 40‒50 cm.
Przy kształtowaniu korony, zwłaszcza pędów bocznych, stosujemy obciążenia lub rozpórki, które pozwolą nam na odpowiednie, skośne odgięcie gałęzi od przewodnika.
http://www.rynek-rolny.pl/artykul/uprawa-sliw-przedstawiamy-wskazowki-dotyczace-prawidlowej-pielegnacji.html
