Grypa dopadła włościan

Dziś, czyli w niedzielę włościan dopadła grypa.
Indianka ledwo dycha. Kamyk nie lepiej. Gardła, głowy, mięśnie bolą. Indiankę także serce boli.
Niefartownie, że grypsko zaatakowało, gdyż przed ziemianami piętrzy się stos prac pilnych i pilniejszych.

Kosiarz pyta, czy ziemniaki już rosną :-) Jeszcze nie, gdyż najpierw trzeba je umieścić w zgrabnych rowkach które za sprawą Kosiarza wyrył Przemek :-) Póki co ziemianie ruszają się z trudem po podwórku i siedlisku angażując się w pilniejsze prace gospodarskie.

Powrót Kamyka

W piątek Indianka przywiozła Kamyka z Kętrzyna.
Był problem z powrotem do domu, bo Areszt w Bartoszycach ani Sąd w Kętrzynie nie wypłacił Kamykowi pieniążków na bilet powrotny do domu.

Cudem udało się jakoś wrócić na gospodarstwo z pomocą szlachetnej sąsiadki i jeszcze jednej osoby. Bóg zapłać dobrym istotom!

Kamyk podczas pobytu w Areszcie Śledczym w Suwałkach schudł 9 kilo w ciągu ledwo miesiąca. Głodowe racje żywnościowe to rys charakterystyczny tego miejsca. Kamyk niestety nie miał kasy by się dożywiać w kantynie na swój koszt, więc głodował i chudł w oczach. Indianka gdy go prowadziła z Sądu przez Kętrzyn musiała go mocno trzymać za rękę by go wiatr nie porwał.

W obecnej kondycji do jakiej doprowadził go Areszt Śledczy w Suwałkach Kamyk nadaje się znakomicie do ról więźniów takich miejsc jak Obóz Zagłady w Oświęcimiu. Jest przeraźliwie chudy. Kości obciągnięte skórą. Indianka zrobi foto dla niedowiarków (głównie odmóżdżonych lemingów, które naiwnie sądzą, iż żyjemy w praworządnym, uczciwym państwie prawa i sprawiedliwości i poszanowania wartości humanitarnych).

Gleba po kultywatorze

Jeszcze jest co robić. To nie jest gleba przygotowana do siewu.

Te łęty i korzenie trzeba wybrać ręcznie lub rozwalić cięzkimi bronami. Stawiam na brony. Za 3 dni Słońce wysuszy trawę i korzenie. Łęty łatwiej się rozpadną. Brony wyczeszą glebę z łęt i korzeni.

Prawidlowo aby przerobić łąkę na działkę warzywną nalezy uzyc takich maszyn i w takiej kolejnosci:

talerzowka do pociecia darni na wąskie paski

orka

bronowanie

kultywatorowanie

czas wykonania: jesień, po wywiezieniu obornika na pole

wtedy talerzówka i głęboka orka aby zniszczyc nory krecie i nornic, by wywalić na wierzch pasozyty warzyw na wydziobanie przez ptaki i wymarzniecie zimowe

by wystawić chwasty na wymarzniecie ich korzeni

by napowietrzyc i nawodnic glebe oraz by ja spulchnic

na wiosne powinno byc bronowanie po to by wyrównać glebę i rozbić skiby

by rozerwac i wyczesać łęty i korzenie chwastow

na koniec kultywator by spulchnic glebę i przygotowac ją pod siew

A potem mozna siac maszynowo lub ręcznie :)

Indianka

Warzywniak

Plany uprawne są ambitne i pracochłonne.

Samo przerobienie gleby pod warzywa pochłonie mnóstwo czasu. Dla jednej osoby to masa pracy. Dlatego mega ważna jest uprawa przygotowawcza gleby. Te wielkie, zbite skiby trzeba rozdrobnić i oczyścić z trawy i chwastów.

Indianka

Herbarium

Pod kuchennymi oknami powstanie herbarium...

Ma zawierać wonne zioła i przyprawy do kuchni indiańskiej :)

Indianka

Ogrodzenie

O my God! Jeszcze szybko ogrodzenie trzeba dokończyć budować...

Indianka

Stara wanna

Tam pod murem stara wanna do podlewania warzyw :)

Czyli ogród wyposażony w wodę podręczną :)

Indianka

Karpa

A tu proszę Państwa jedna z jebitnych karp wyrwanych z ziemi pługiem trójskibowym... :)

Indianka

Zasilanie wodne ogrodu

A tu woda do podlewania ogrodu... :)

Indianka

Kartoflisko

A tu miejsce na kartoflisko. Tylko trzeba dobrze ogrodzić aby dziki z lasu nie wlazły... :)

Indianka

Herbarium

A tu powstanie przydomowe herbarium... :)

Ale wpierw wybieg dla kur :)

Indianka

Ogród Indianki

Oto owoc wieczonej i nocnej orki. Ziemia pod ogród została zaorana. Yahoo! :))) 

Orka szła ciężko, bo to zadarniona łąka była. Ale ścisły dywan trawy podarty juz jest :) Na strzępy! :)))

Indianka

Zaorane! :-) :-) :-)

Co w lokalnych zawistnych warunkach graniczy z cudem :-) :-) :-)
Woźnej i pedałom wątroby zgniją ze złości :-) :-) :-) Nie udało im się przeszkodzić w tym uprawnym zacnym dziele! :-) :-) :-)
Woźna zaciesza, że Indiankę wygryzła ze świetlicy. Nic podobnego.
Indianka tam wróci i zrobi porządek z krętaczem i jej przekrętami.
Nie będzie babsztyl nikomu blokował dostępu do internetu. Póki co Indianka ma zajęcia i milsze towarzystwo na swojej wiosce i to ją obecnie pochłania. A z nieuczciwością woźnej rozprawi się w stosownym czasie i synalek policjant jej w tym nie przeszkodzi.

Zaorane! :-) :-) :-) iiihaaaa! :-) :-) :-)
Była to zaiste orka partyzancka :-) Traktor z łapanki okazyjnej. Nocna orka :-) Wiele przeszkód. Finał tuż przed północą. :-)

Indianka wczoraj zaszła do zaprzyjaźnionej gospodyni. Wchodząc na podwórko usłyszała ożywione głosy, a w tym głos Kosiarza, który swego czasu kosił Indiance trawę na siano. Tym razem targował się z sąsiadką o upatrzony sprzęt. Przyjechał z przyczepką samochodową na której już stał zakupiony opryskiwacz. Na przyczepce było jeszcze miejsce na krajzegę i wannę. "A tu cię mam!" - Pomyślała Indianka :-)

Kosiarz z transportem i tak był na podwórku sąsiadki, miejsce na przyczepce było - więc Indianka uprosiła go, by jej krajzegę i wannę zawiózł pod dom.

Krajzega i wanna stara i zdezelowana, ale potrzebne. Krajzega do cięcia drewna na opał i tarcia drewna na deski, krokwie, łaty, słupki itp. Wanna na zapas wody do podlewania warzyw lub do pojenia koni. Krajzegę trzeba jeszcze wyposażyć w silnik spalinowy lub siłowy, jeśli Indianka odzyska prąd w domu. Przy okazji też stary drut od pastucha Indianka zabrała. Wykorzysta go do swojego pastucha. Nabyła też gigantyczną tarczę do tarcicy. Przyda się do tarcia krokwi i słupów oraz desek. Indianka potrzebuje materiał do remontu budynków gospodarczych i dechy oraz łaty na ogrodzenie.

Sprzęt został zawieziony na siedlisko Indianki i rozładowany oraz ustawiony. Krajzega póki co posłuży jako stół do strzyżenia owiec.
Wanna stanęła na ogrodzie.

Indianka dogadała się z Kosiarzem, że jej zaorze trzy kawałki ziemi.
Pod ogród warzywny, pod ziemniaki i pod herbarium :-)
Kosiarza bratanek orał. Traktor ciężko szedł po mokrej trawie i ziemi. Ślizgał się. Z trudem darł darń i odwracał skiby.

Wyrwał z ziemi trzy karpy po drzewach owocowych, które tu dawniej rosły. Drzewa były chore na zarazę ogniową, więc Indianka je usunęła przed laty. Zostały zmurszałe pieńki z korzeniami. Wczoraj zostały wyrwane. Karol orał do północy. Miał światła, ale po nocy to chuj nie robota. Po ciemku nie zauważył jeszcze jednej karpy i wjechał na nią kółkiem od pługa, zamiast pługiem. Pług by karpę wyrwał, ale karpa wyrwała kółko. Na szczęście Kosiarz umie spawać, więc nie lamentował. Kółko sam przyspawa, bo dobry z niego mechanik i spawacz.

Potem padł akumulator. Gdy zrobiło się całkiem ciemno bratanek włączył halogeny i one dobiły akumulator. Na pomoc przyjechała jeepem sąsiadka. Chłopy wykręcili akumulator z jeepa i podpięli klemami do akumulatora traktora. Podładowali akumulator traktora i traktor ruszył dalej orać.

Na sam koniec orki spadł przewód paliwowy i zassał powietrze. Traktor stanął. Trzeba było go odpowietrzać. Sąsiadka która była już w międzyczasie wybyła do siebie - przez telefon udzielała fachowych instrukcji, jak skutecznie i szybko odpowietrzyć traktor. Zaimponowała tym Indiance. Chłopom chyba też :-) No, w końcu prawie sama prowadziła gospodarkę przez lata, to wie co i jak. Sprzętu wszelkiego mieli oni to się i gospodyni na nim dobrze poznała. Bo musiała mając niepełnosprawnego męża i chciała bo ambitna jest. Ambitna, energiczna, obrotna i pracowita, do tego dusza człowiek. Mało takich ludzi stąpa po tej planecie. Wielka strata dla wsi, że taka wspaniała osoba z niej odchodzi. Szkoda, że Indianka tak późno ją poznała.

Tymczasem pola Indianki poszarpane, sponiewierane pługiem. Trza to wyrównać maszynowo, gdyż grabkami tego ona nie przerobi. Za dużo tego i za duże skiby. Trzeba pole jeszcze porządnie spulchnić kultywatorem i prawidłowo wpierw bronami wyrównać. Orka była płytka, bo ciężko orało się. Inaczej się nie dało. Ziemia mocno zbita i zadarniona. Kolejne orki będą lżejsze. Ta była ciężka. Bardzo ciężka.

Taką darń trzeba byłoby wpierw talerzówką przelecieć lub kultywatorem porwać. No, ale tego sprzętu nie było pod ręką. Był pług, więc pługiem się pracowało. Zbita gleba rozbita. Teraz będzie lżej do niej się dobrać. Kosiarz tym razem skóry z Indianki nie zdarł. To była ekonomiczna akcja. Orka partyzancka - z łapanki, z nienacka i wieczorową porą :-) :-) :-)

Indiance minął wkurw :-) Indianka kontentna jest :-)

Jeepem na zakupy

Miła sąsiadka dała znać, że rano wybiera się do Olecka i chętnie zabierze Indiankę ze sobą. Auto zajechało na skarpę pod sosną i zaczekało na Indiankę aż ta przejdzie przez ogromną, górzystą łąkę. 

Gdy Indianka wsiadła do auta przywitala się z 3ma sąsiadkami.

Auto ruszyło po żwirówce z kopyta i z kultową piosenką Jamala pt. "Policeman", która to piosenka jest ulubionym szlagierem Czukt stanowiącym wręcz hymn tej niewielkiej wioski. Z tą energetyczną i rozkołysaną piosenką Czukcianki wesoło przejechały drogę do pobliskiego miasteczka. Na full glośnikach ;) Raczej nie inaczej się tu słucha Jamala :)))

W Olecku Indianka miała wpierw zapłacić za rachunki, a potem kupić deski na płot. Ale tego dnia był jarmark, a na nim młode kurki i kurczaki. Indianka skusiła się na 13 kurek i trzy kogutki.

Zainwestowała w 8 negrów, 5 jarzębatek i po kogutku kazdy z innej rasy.

Nabyła kogutki ras: rhode island, jarzębatek i sussex. Oczywiscie same nioski. Najwyzsza pora na remont jej kurzego stadka. Jej obecne kwoki niosą wielkie jaja, ale coraz mniej.

Zanim stare kury przestaną się nieść - mlode odchowa i one zaczną składać jaja. 

Teraz kurnik trzeba podzielić na dwie części, aby stare kury nie dziobały młodych kurek. 

Indianka w miasteczku kupila tez pędzel do wapna, nowe grabie do ogródka, szczotę do zamiatania budynków gospodarczych i podwórka. Wapno wczoraj zalała wodą. Jutro omiecie z pajęczyn i kurzu ściany i sufit kurnika i pobieli wapnem. Także zrobi przegrodę dla drobiu, bo dziś juz nie da rady.

Bieganie po sklepach w pośpiechu ją wykończyło, ale za to kupiła sporo podstawowych artykułów codziennego użycia, choć i tak za bogato jeść w tym miesiącu nie będzie, bo jednak pieniążków za mało było.

Kupiła rzeczy na prawdę podstawowe takie jak lizawki dla koni, kóz i owiec, klamki do pastucha.

Rozliczyła się też z sąsiadką za drobne zakupy które ta przemiła osoba zrobiła Indiance wcześniej, a także się dorzuciła do paliwa i postawiła sąsiadce piwo.

Bryka zajechała na podwórko i sąsiadki pomogły się Indiance rozładować z jej zakupami. Indianka zaraz zaniosła kurczaki do kurnika by je wypakować i dać im pić i jeść.

Sama zrobiła sobie kanapki i poszła odpocząć.

Desek już nie kupi, bo nie ma kasy, ale kupiła ręczną piłkę do żerdzi. Żerdziami się ogrodzi :) Wszystko to zajmie sporo czasu, ale ten ogród powstanie. Niestety będzie musiała ręcznie kopać ziemię, bo na wynajęcie traktora też już nie ma kasy.

Sąsiadka mówi, że gdyby miała traktor to by Indiance zaorała.

Ale nie ma już niestety. Sprzedała. Zatem trzeba sobie radzić inaczej. Najciężej będzie przekopać łąkę w tym roku. Chyba całej nie da rady. No i ogrodzić się trza pilnie.

Indianka

Mega wkurw i rośnie

Dzisiaj Indianka zmaga się z sennością, zmęczeniem, zastojem, stratami i niepowodzeniami w interesach. Narasta zniecierpliwienie, frustracja, a wraz z nimi mega wkurw :-) :-) :-)
Jest to wkurw twórczy, który podnosi ciśnienie i wytwarza gwałtowny dopływ energii który niebawem eksploduje twórczo. Podczas eksplozji może zostać ranny przypadkowy oponent. Zatem lepiej nie podchodzić :-) :-) :-)
Indianka mając przyblokowane swoje ogrodowe plany rozważa atak twórczy na ganek. Ganek zostanie zdewastowany artystycznie i przemieniony w powalające cudo. Tymi rękami :-)
A co? Kto mi zabroni? Jakiś pedał z Krakowa? :-) :-) :-)

Ognisko majowe 2015

W niedzielę Indianka zaszła do sąsiadki która dała jej znać, że jest u niej bezdomny człowiek chętny do pomocy w zamian za dach nad głową i wyzywienie. Był zainteresowany wprowadzeniem się do Indianki.
Na miejscu okazało się, że to 67 letni inwalida ze śrubą w nodze bez prawa do zasiłku. Dwuzębny człowiek z trudem poruszający się, oczekujący zameldowania na cudzym adresie. Wiadomo, że jak taki zamelduje się, to potem nie można się go z chaty pozbyć :-) :-) :-)

Na miejscu u sąsiadki Indianka zorientowała się, że ów dziadek to ten sam człowiek co u Heleny kiedyś był dwa tygodnie żerując na jej gościnie i nie pomagając jej nic a nic, nie dokładając się do wyżywienia, mimo, że miał wtedy zasiłek, co więcej obarczał ją dodatkowmi zajęciami np. zażyczył sobie, by mu robaków ukopała gdy miał chęć iść na rybki. Po prostu urządził sobie darmową agroturystykę cudzym kosztem.

I takiego typa Helena chciała wcisnąć Indiance, jakby Indiance nie dość ciężko było samej :-) :-) :-) Indianka się absolutnie nie zgodziła. Już woli sama kopać te dołki niż brać sobie na barki takiego ciężara.

Z tą śrubą i tak by dołka nie wykopał, albo by kopał cały dzień jeden dołek. Bez sensu takiego brać sobie na utrzymanie i na dom.
Z dziadkiem można miło przy ognisku pogawędzić, ale brać na chatę - NIE :-)

Na ognisku był też mężczyzna z Ełku, który gęsto się tłumaczył ze swego durnego smsa do Indianki, gdzie zarzucał Indiance rzekomy "problem z prawem". Bardzo go ubodło, że Indianka po tym pomówieniu nie chciała mu ręki podać. Sam zrozumiał, że to wredne pomówienie było i dążył do zgody. Indianka najpierw mu dogadała, ale ostatecznie wybaczyła i nadal są koleżeństwem :-)

Na ognisko przybyła też zapłakana sąsiadka z centrum wsi. Wójt Locman z żoną chcą jej córkę zabrać. Najechali na dom sąsiadki w niedzielę po południu. Wleźli do domu sąsiadki i zrobili jej kontrolę.

Córka zadbana, mądra, śliczna, fajna, wygadana dziewczynka bez oznak jakiegokolwiek zahukania czy nie daj Boże niedożywienia. Ładnie i czysto ubrana. Kocha zwierzęta, a zwłaszcza konie. Rodzice kupili jej kucyka. Kochają ją i dbają o nią. Nie ma podstaw do zaboru dziecka. Oderwanie jej od rodziny byłoby wielką krzywdą dla małej i jej rodziny.

Na ognisko przyszła też 97 letnia babcia Jadwiga - mama organizatorki ogniska. Śpiewała i żartowała rozbawiając towarzystwo. Pamięta stare harcerskie piosenki lepiej niż młodsze pokolenia.

Czas przy ognisku i kiełbaskach minął miło i szybko. Szkoda, że gospodyni ogniska opuszcza swą gospodarę. Ale potem będą mogły organizować ogniska u Indianki.

O zmierzchu Indianka pożegnała się z towarzystwem i powędrowała na swoje rancho spać. Musi być wyspana i sprawna, gdyż duzo pracy przed nią.

Plotkarze

Plotkarze nie mają wyobraźni, sumienia, ani marzeń.
Karmią się niezdrową, wyssaną z palca sensacją.
Przemawia przez nich trywialna nieżyczliwość i często niegodziwość.
Plotkarze nienawidzą tego bloga, gdyż zadaje on kłam ich durnym, wrednym i często podłym pomówieniom. Ten blog obnaża ich nikczemność i niewyobrażalną głupotę.

Kwitną drzewa

Niestety - plan znów niewykonany - Indianka znów osłabła. Oj musi iść do lekarza się zbadać.

Ani jednego dołka nie wykopała. Jutro sprobuje. Dziś cały dzień w łóżku leżała. Za to kury pasły się cały dzień na dworze i dały 6 jaj. Na ziemi indiańskiej zakwitły śliwy. Jak przymrozek nie zetnie kwiatów to będą owoce.

Odezwał się kolega z Holandii. Ma wpaść w odwiedziny.

Miły gest po tym, jak pewien typek z Ełku zaoferował Indiance przyjaźń po to tylko by szybko się wypiąć na Indiankę gdy jego sprośny plan wpadnięcia "na ciepłe nóżki" nie wypalił, gdyż dostał zimną odprawę. Do tego głupio tłumaczył się, że ktoś mu wmówił, "że Indianka uciekła z miasta bo miała problemy z prawem". Indiance się flaki wywracają gdy słucha takich debilnych plotek. Ale najbardziej wkurzające jest to, że plotkarz kryje plotkarza. Za plecami mają odwagę pieprzyć trzy po trzy, ale w twarz już nie, a tym bardziej na ławie sądowej im mowę odbiera. 

Indianka

Trawa rośnie

Popadało. Super. Trawa rośnie. Ziemia miękka - da się wkopać pozostałe słupy. Dziś Indianka rusza na łąkę ze szpadlami, grabiami, miarką i taczką. Każdy dołek musi mieć co najmniej pół metra głębokości.

Ziemia twarda, zbita, gliniasta. Ciężko wykopać dołek. Tylko po deszczu idzie kopać. Indianka ma kilka dołków nadkopanych. Teraz po deszczu je pogłębi i wkopie słupki.

Może w poniedziałek uda się zorganizować deski, a we wtorek nająć traktor do orania.

Indianka

Wiosna, wiosna... wiosna ach to ty! :)

1 maja 2015 roku to był piękny, długi i ciepły dzień majowy zakończony odżywczym dla trawy i drzew deszczem.

Indianka ten dzień pracy na rancho zaczęła o 5.30 rano, a skończyła o 15.oo. By tak szybko pracy nie kończyła, ale zadzwoniła sąsiadka, że wyjeżdża, a Indianka chciała jej zdążyć podrzucić jaja zanim pojedzie i porozmawiać chwilę.

Indianka zadowolona z dzisiejszego dnia pracy.

Celebrowała to święto pracy w pełnym rynsztunku bojowym: z widłami i taczką do gnoju. Wywiozła 20 kopiastych taczek obornika. Na dłoniach pojawiły się odciski i bąbel - ślady rzetelnej, uszlachetniającej pracy.

W międzyczasie Indii także wyniosła na dwór indyczkę wysiadującą z poświęceniem 12 indyczych jaj coby zmusić ptaszynę do jedzenia i picia. Ogarnęła też owce i kozy.

W kurniku zawiesiła wyszorowany i umyty karmnik dla drobiu i wsypała do niego zboże. Do poidła wlała świeżą wodę.

Klacze grzecznie stały w stajni gdy Indianka wybierała i ładowała obornik. Odwiedzały je kury, kozy i owce.

Jedna klacz szwendała się luzem po podwórku i wokół siedliska raz po raz zaglądając do stajni i stojącej tam na uwiązach końskiej rodziny.

Gdy Indianka skończyła pracę wpierw zagnała do kurnika drób. Pozamykała zwierzynę w budynkach.

Zapakowała jaja w plecak i ruszyła na wieś. Po drodze spotkała inną sąsiadkę świętującą dzień pracy w bardziej typowy dla narodu sposób ;) Sąsiadka znajdowała się w stanie dużej nieważkości. Indianka pomogła jej trafić w bramę i oddaliła się pośpiesznie w kierunku farmy gospodyni, do której się wybierała z jajami. Z jajami zdążyła. Sąsiadka zrobiła się na eleganckie, czarne, połyskliwe bóstwo i pojechała na imprezę podwożąc Indiankę do wsi.

Indiance wcisnęła smakowite ciasto swego wypieku.

Indianka wróciwszy do domu wskoczyła do łóżka z ciachem i świeżo zaparzoną herbatą i tym miłym akcentem zakończyła ten pracowity dzień. Och jak bosko wyciągnąc się w łóżku po całym dniu pracy :)

Indianka