Żywopłot

Indianka posiała dwa krótkie odcinki żywopłotu - ciężko się kopie w tłustej, gliniastej, zbitej glebie. Ciekawe, czy coś z tej jej pracy wyrośnie.

Wróciła do domu na późne śniadanie. Przyjechał listonosz. Przywiózł jakieś listy polecone. Trzeba będzie do nich zajrzeć wieczorem. Teraz jeszcze chce posiać trochę żywopłotu.

Co hodować? Co uprawiać?

Indianka wstała. Owsa koniom, kozom i gęsiom dała. Królikom już nie - wytłuczone przez lisa. Szkoda. Piękne były. Tutaj pod lasem żadna drobna zwierzyna domowa się nie uchowa. Indianka musi duże zwierzęta hodować, takie których jastrzębie, kuny, wydry i lisy nie atakują.

Maleńkie koźlęta też są zagrożone, ale matki je dobrze strzegą na ogół. Koza potrafi zabić napastnika. Kiedyś o mało nie zatłukła podrośniętego szczeniaka, który się za bardzo koźlętami interesował. Konie się niczego nie boją (owszem - płoszą się, ale potrafią wrócić i zaatakować), a ewentualnego złodzieja potrafią strzelić z kopyta (to ich ziemia, niech nikt obcy się tu nie wdziera).

Owce mogą się tu nie udać, bo mokro wokół i grozi motylica.

Pszczoły? Indianka ma alergię na jad pszczeli. Nie może sie pszczołami zajmować.

Warzywa? Setki kretów, nornic. Trudno cokolwiek uprawiać. Kot robi co może, ale tych gryzoni jest tutaj mnóstwo.

Dynie się w tym roku bardzo udały, za to wszystkie inne warzywa zżarte przez gryzonie jeszcze w ogródku.

Drzewka owocowe? Karłowe odmiany są nieodporne na choroby i mrozy. Wymarzają. Aby plonowały, wymagają masy chemicznych oprysków zabronionych w rolnictwie ekologicznym. Ponadto czyhają na nie zające, sarny i gryzonie, krety i pasożyty glebowe. Karłowe muszą mieć podpory - dodatkowy koszt i robocizna. Ziemia słaba, jałowa, kwaśna. Trudno uprawiać cokolwiek na słabej ziemi. Podwójne nakłady pracy - wymiana gleby pod drzewami na żyźniejszą, a Indianka nie ma przyczepki i traktora i wszystko ręcznie targa co ją wyczerpuje. Drzewka trzeba dobrze zabezpieczać przed zwierzętami, w dodatku bobry się zalęgły i przed nimi żadne drzewko owocowe się nie schowa. Tylko olcha ma szansę się uchować przy bobrach.

Bulwy topinambura, ziemniaki? Dziki wykopią. Jest ich tutaj całe stado w lesie. Regularnie wdzierają się na posesję Indianki i ryją w ziemi wykopując każdą posadzoną bulwę.

Także można się mega narobić, wykosztować, a efektu upraw czy hodowli nie będzie albo będzie marny.

Indianka rozważa w co się zaangażować na swej ziemi, by się to udało tutaj. Chyba tylko hodowla koni i krów wchodzi w grę. Kozy i owce wymagają kosztownego, gęstego ogrodzenia. Koniom wystarczą dwa druciki, a krowom tylko jeden.

Po namyśle - jeśli drób - to lekki i w maskujących kolorach, co potrafi szybko uciekać przed drapieżnikami i wysoko wlecieć na żerdź w kurniku, aby tam go nie dosięgnął lis (ale kuna i wydra dosięgnie). Brojlery odpadają. Za ciężkie, nieruchawe. Łatwy cel dla drapieżników.

Drzewa owocowe? Tylko stare, silnie rosnące odmiany mają tu szansę przetrwać, ale będą chorować, bo tutaj bardzo bogata fauna i flora, także w pasożyty rozmaite i choroby drzew.
Kasztanowiec i lilak chyba przez zarazę ogniową opanowany.

Aronia się może udać. Bez czarny dobrze rośnie.
Gorczyca się by udała i zniechęciła gryzonie do bytowania na indiańskiej ziemi, ale trzeba mieć traktor by ją uprawiać, więc odpada. 

Koza Wyrejestrowana

Koza wyrejestrowana jak pan bóg Unioł Europejski przykazał. Piła przeczyszczona, naprawiona, przywieziona - działa. Pozwolenie na wycinkę długo, bardzo dlugo wyczekane - ale jest - pora rżnąć!

 

Przyjechał też kogutek z dobrymi ludźmi ku rozrywce znudzonym kurom Indianki, a także parę gałęzi tradycyjnych drzew owocowych, więc trzeba szybko je pociąć na sztobry, zamoczyć w ukorzeniacz i spróbować ukorzenić.

Święto Odzyskania Niepodległości

Indianka jako polska patriotka nie zapomniała o tym wielkim polskim święcie. Jest duchem z polskimi patriotami co maszerowali w Warszawie.

Sabotaż.
Co to jest sabotaż?

Sabotaż – umyślne niewypełnienie albo wypełnianie wadliwie swoich obowiązków w zamiarze wywołania dezorganizacji, strat i szkód. Sabotaż ma na celu uniemożliwienie lub utrudnienie prawidłowego funkcjonowania zakładów albo urządzeń lub instytucji o poważnym znaczeniu dla działania państwa.

Sabotaż ma także na celu uniemożliwienie lub utrudnienie spokojnego, prawidłowego przebiegu pokojowego marszu patriotów polskich zorganizowanego przez ważną partię polityczną w kraju np. marszu niepodległościowego zorganizowanego przez PIS.

Inny przykład sabotażu: Urzędnik nadużywający swoje stanowisko, wysyła odśnieżarkę na wszystkie drogi w gminie, z celowym pominięciem odcinka drogi przed moim gospodarstwem.


A  teraz dywersja. Co to jest dywersja?

Dywersja polityczna – zespół wypracowanych naukowo form i metod w sferze ideologicznego oddziaływania, kultury i propagandy dla spowodowania określonej atmosfery w społeczeństwie przez manipulację, dezinformację, a przez to podważenie wiary w dotychczasowy dorobek i program polityczny państwa lub przez podważenie wiary w dotychczasowy dorobek i program polityczny zwalczanej partii politycznej, np. PISu.

Dywersyjny sabotaż – działania bojowe na zapleczu i tyłach wojsk przeciwnika, mające na celu utrudnienie mu działalności na froncie.
Dywersyjny sabotaż, to także szkodliwe działania za plecami rolnika, mające na celu utrudnienie mu działalności rolniczej i spowodowania szkód w postaci zaboru jej zwierząt.
Dywersja to jeden z podstawowych elementów strategii wojny partyzanckiej.


Przykład: Na podanie rolniczki do Urzędu Gminy o odśnieżenie odcinka drogi przed jej gospodarstwem, gdzie pisze w uzasadnieniu, że dojazd jest pilnie potrzebny, bo koniom skończyła się pasza i trzeba dowieźć kolejny zamówiony transport, który nie może przebić się przez śnieg na drodze gminnej - urzędnik zamiast odśnieżyć drogę co należy do jego obowiązków - potajemnie nasyła inspektora weterynarii powiatowej na rolniczkę, by jej zabrano konie, pod zarzutem głodzenia koni.

Inny przykład dywersyjnego sabotażu mającego na celu utrudnienie działalności rolniczej:
12 szczegółowych kontroli jednego gospodarstwa w ciągu roku (Niby wylosowane ;))) )
podczas gdy sąsiadujące gospodarstwa nie są wcale kontrolowane, lub sporadycznie i po łebkach i bez wystawiania mandatów.

Np. wbijanie się podstawionych oprychów w spokojny pochód niepodległościowy podczas którego takie oprychy wywołują zadymy wciągając w nie niektórych uczestników pokojowego marszu.

Podczas zwinięcia na komendę - prowokatorzy zostają wypuszczeni, natomiast wciągnięci w burdy uczestnicy pokojowego marszu są aresztowani i stawiani przed sądem.

Ponadto sztucznie wywołane burdy są wymówką, dla zakazania dalszego marszu pokojowego w danym momencie, lub/oraz w przyszłości.

Teraz czekajcie na kolejną fajną ustawę, która ograniczy lub zabroni wolnych publicznych zgromadzeń.

Zdaniem Indianki podczas Święta Niepodległości miał miejsce sabotaż oraz dywersja polityczna jak i dywersyjny sabotaż.

Jak sądzicie. Miały miejsce tego typu zdarzenia?

Sabotaż ma miejsce wtedy, kiedy policjant przebrany za kibola rzuca racami w kordon policyjny.

Dywersja polityczna ma miejsce wtedy, kiedy media skrzętnie filmują policjanta przebranego za kibola gdy rzuca on racą, oraz przedstawiają go w środkach masowego przekazu jako uczestnika pokojowego marszu niepodległościowego czy członka znienawidzonej przez media partii, czyli PISowca.

Czerwoni byli nauczani tych metod sabotażu i dywersji na specjalnych szkoleniach.

Widać,  nauka nie poszła w las ;)))

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=381034948642464&set=a.253865681359392.61234.253728338039793&type=1&theater

Ooo... a tutaj przykład cenzury w internecie:
http://niezalezna.pl/34709-publikujemy-zdjecia-policyjnych-szpicli
Strona zdjęta "odgórnie".
Po to im była potrzebna ustawa o ACTA - aby cenzurować kogo chcą i kiedy chcą...

A tutaj przykład, jak nasza droga policja (droga, bo płacimy na nich nasze podatki - z naszych kieszeni się żywią) "kocha" naród polski:
http://vod.gazetapolska.pl/2746-policyjna-prowokacja-mamy-ich-sfilmowanych

Mocium panie - frytki na drugie danie!

“Mocium panie, mocium panie – frytki będą na drugie danie! :)” - Indianka wymyśliła. Danie proste, szybkie i smaczne. Szkoda dnia całego na stanie w kuchni i gotowanie, gdy tyle zajęć na dworze czeka. Warto wykorzystać tę ładną pogodę by trochę popracować w ogrodzie – dosadzić sztoberki na przykład. No i to ogrodzenie uszkodzone trzeba naprawić najpierw. Kilka drzewek owinąć przed zimą.

Powolne Ruchy

Dzisiaj niedziela. Słoneczna niedziela. Indianka od rana karmi zwierzęta, myje ich garnki i poprawia miejsca spoczynku zwierząt. Czyści żłoby, wymienia wodę. Powoli, bez gwałtownego pośpiechu. Tej powolności nauczyła się od swoich wakacyjnych gości, którzy każdą czynność celebrują z wielkim namaszczeniem, nie śpiesząc się. Dzisiaj niedziela, więc ona się śpieszyć nie będzie. Cały naród odpoczywa. Wielu grilluje lub po prostu leniuchuje. Indiance się też należy nieco relaksu.

Gąski na podwórku. Pohałasowały. Nie dały się zapędzić do rzeczki.

Zaraz trzeba wydoić kozy i poprawić ogrodzenie w jednym miejscu, gdzie koziołek zepsuł je.

Dziś na obiad skromnie: rosołek. Za to wczoraj był obiad królewski: pokrojona w kostkę polędwica drobiowa uduszona z młodą dynią także pokrojoną w drobną kostkę. Przyprawione przyprawą azjatycką. Do mięska ugotowane ziemniaki. Sos z duszonej polędwicy i dyni do polania ziemniaków – bardzo smaczny. Do popicia: kompot jabłkowy. Smaczny obiadek wyszedł.

Dzisiaj za to skromny rosołek. Może ziemniaki na drugie ugotować? Tylko co do nich podać? Kolejną dynię?

Jajko tylko jedno i to z wczoraj. Kury zrobiły przemeblowanie w swoim kurniku i jaj nie ma. Dostały dzisiaj cały garnek pszenicy, także dodatek paszowy i czystą wodę. Grzebią, wybrzydzają, ale jajek nie dają. Dostały też trochę zielonego i odpadki z kuchennego stołu. Nażarte są, ale jaj nie niosą. Może faktycznie trochę je wypuścić na dwór? Niech sobie pogrzebią w ziemi i wykopią robaki. Ale wtedy zniosą jaja gdzieś w stajni! I jastrząb może je zabić na podwórku.. I tak źle i tak niedobrze. Chyba, żeby im maleńki wybieg zmontować tuż przy oknie.

Co??? Trzynaście tysięcy wejść???

Cco??? Trzynaście tysięcy wejść na jej stronę w ciągu ledwie dwóch tygodni? Normalnie masakra. Wygląda na to, że Indianka ma masę tajnych czytelników, którzy sekretnie podczytują jej bloga :))) hahaha... Dobre! Bardzo dobre! :))) To by znaczyło, że książka też się sprzeda :)))

Kózki Przygarnę

Indianka ma super kozły reproduktory saaneńskie i szkoda, by stały niewykorzystane. Postanowiła zapylić jak największą ilość kóz, a że swoich ma niewiele - ledwo 3 samice i wszystkie już szczęśliwie zaciążone - postanowiła przygarnąć niechciane kozy, które przeszkadzają ich aktualnym posiadaczom, a które chcą zostać na wiosnę szczęśliwymi matkami pięknych, dorodnych uszlachetnionych koźląt :)

 

Przygarnę lub niedrogo kupię kozy (samice), Gmina Kowale Oleckie, tel. 607507811, CreativeIndianka  @  vp.pl

Ruch W Interesie

Coś drgnęło. Niewielki ruch w interesie zaistniał. Indianka dwoi się i troi by sprostać transakcjom w sposób sprawny i profesjonalny. Coś wyjedzie i coś przyjedzie.

Piła podobno naprawiona. 51,50zł do zapłaty. Ciekawe czy faktycznie działa. Być może nowe kółko do taczki przyjedzie. Będzie można obornik wywieźć do ogrodu i na pole.

Trzy transakcje - wszystkie zaplanowane na ten tydzień - udało się szczęśliwie doprowadzić do końca. Indianka zadowolona. Sprzedała koziołka, zrobiła podstawowe zakupy: 20kg kaszy jęczmiennej dla psa i kota, 5 kurczaków dla siebie (miękkie kosteczki dla kici i suki), środki czystości - trzeba będzie wysprzątać chałupę gdy znikną z niej jabłka, gałęzie, donice z ziemią i milion innych rzeczy. Kupiła także 120 worków do spakowania pokrojonych na kostkę dyń - będą zamrożone na zimę. Kupiła też 30kg cukru - do usmażenia na dżem pozostałych jabłek, które trzeba szybko kończyć, bo już się psują coraz mocniej.

Państwo którzy kupili koziołka, byli tak wspaniałomyślni i domyślni, że sami z siebie zapytali czy potrzebne jakieś zakupy i jadąc do Indianki po koziołka, nakupili wiktuałów na poczet ceny koziołka :)
Indianka cała szczęśliwa z tego powodu - tym razem wielki ciężar przyjechał autem, a nie na jej plecach :) Około 60kg towaru :) Z radości obdarowała przyjezdnych wielką dynią. Niech im smakuje! :)

Gdy wracała z Olecka tego dnia też miała dużo szczęścia - kolejny ludzki człowiek się trafił - chłopiec ze wsi Kowale Oleckie, który jadąc autem z Olecka widział jak Indianka maszerowała w ciemnościach drogą - sam się z siebie zatrzymał, poczekał aż Indianka dojdzie i zawiózł ją prawie do samego domu nadkładając kilka kilometrów drogi... Bóg zapłać! :)

Dzięki tym ludziom ten dzień był dniem bardzo udanym :)

Konsultacje Społeczne

Indianka dzisiaj zmitrężyła sporo czasu na negocjacjach z partnerami handlowymi w sprawach zakupu pewnych środków produkcji rolnej oraz na konsultacjach społecznych w sprawie uprawy niektórych roślin ogrodowych, ale ten czas był niezbędny by dobrze się przygotować zarówno do transakcji jak i do nasadzeń.

Transakcje zostały szczegółowo omówione. Sposób uprawy takoż. Teraz można odstąpić od komputera i zająć się pracą w terenie... :)

Mokro Aż Kląszczy

Indianka aczkolwiek niechętnie, ale wyszła na dwór. Mokro aż kląszczy. Jedyne możliwe obuwie to kalosze.

Nakarmiła konie i gąski owsem. Konie pasą się w sadzie, gąski na podwórku. A kozy kręcą się przy siedlisku.

Kurom wczoraj tyle nałożyła pszenicy, że nie ma po co schodzić do piwnicy ;) Kury tam mają okno, wodę, pszenicę i co najciekawsze – gniazdo w którym znoszą sporadyczne jajo. Indianka im uchyla okno na kilka godzin dziennie by przewietrzyć piwnicę, ale dziś jest na dworze wilgotniej niż w piwnicy, więc nie ma sensu.

Kicia po raz pierwszy odważyła się przemaszerować pod nosem suki i wyszła kulturalnie przez drzwi wejściowe i ganek na dwór – polować na myszy i nornice, których mnóstwo w okolicy. Tak dużo tutaj gryzoni, że zjadły Indiance wszystkie buraczki, tylko liście zostały.

Indianka wczoraj wieczór, mimo znużenia – wzięła do łóżka garść gałęzi i pocięła na sztobry. Dzisiaj sadzi w glebę pocięte kawałki malin, zastanawiając się, czy wypuszczą korzenie. Wcisnęła w glebę kilkanaście sztuk i rozpadało się. Wróciła do domu przeczekać ten większy deszcz.

Przygotowała piłę do oddania do serwisu. Opisała rodzaj usterki – dźwignia nie zatrzymuje się na każdej z 4 pozycji, tylko na 3. Gdy ustawia się ją na drugiej pozycji – samoczynnie przesuwa się na trzecią i silnik gaśnie.

Ogólnie ciężko się silnik odpala. Indianka nie jest w stanie jej odpalić. Gdy ktoś jej odpali piłę – piła chodzi przez jakiś czas, ale gdy jest używana do cięcia – gaśnie, zwłaszcza gdy jest przechylona na bok. Potem nie można jej odpalić. Straszna męczarnia z tym Stihlem. Husqvarną się jej lepiej pracowało. Gdy będzie ją stać – znowu kupi sobie Husqvarnę. Husqvarną się jej lekko cięło drzewo. Nawet nauczyła się zmieniać i naciągać łańcuch. W tym Stihlu wszystko tak ciężko działa. To piła dla faceta, a nie dla delikatnej kobiety. A może sprzedać i kupić Husqvarnę? Nie starczy kasy. Husqvarna droższa.

Znużona

Indianka zmęczona długim dniem pracy i znużona papierami, które dzisiaj przerobiła. Pora spać - dziś wcześniej. Trzeba się zregenerować i dobrze wyspać na jutro, bo jutro mnóstwo roboty będzie do wykonania. Tylko żeby ten deszcz przestał padać...

Boczniak

Indianka lubi grzybki. Bardzo lubi grzybki. Ale niestety boi się zbierać sama to co u niej na ziemi rośnie, bo to zwykle grzyby niejadalne lub trujące – jak miała się okazję ostatnio przekonać. Więc, dla bezpieczeństwa, postanowiła spróbować hodowli boczniaka w piwnicy. W tym celu nabyła odpowiedni balot, który już jest zagrzybiony grzybnią. Teraz czeka na owocniki. Boczniak lubi wilgoć i światło oraz dodatnią temperaturę około kilkunastu stopni C. Indianka zapewniła mu wszystkie trzy parametry. Tylko trochę temperatura w piwnicy niska, bo ledwo kilka stopni, ale powinien mimo wszystko plonować, tylko wolniej. Indianka już się nie może doczekać grzybków. Póki co – dziś sos grzybowy z grzybków przysłanych przez miłą Elę. Indianka pozdrawia Elżbietkę :)

Rozochocona wizją hodowli grzybów - Indianka przygotowała nowe podłoże pod zagrzybienie. Nie wiadomo, czy grzybnia się przyjmie, bo to zdaje się słoma owsiana, ale zaryzykowała. Na oborze ma jeszcze twardą słomę przenżytnią. Ta by się nadawała. Tylko trzeba się wdrapać wysoko - drabinę przytargać. No i na razie pojemniki ma już zajęte przez słomę owsianą. Ale ma jeszcze worki - czyste worki. Te byłyby idealne na podłoże. Najpierw trzeba sprawdzić, czy na tej owsianej cokolwiek wyrośnie. Może nie wyrosnąć, ale słoma już zalana i się ma kisić do jutra rana :) Najwyżej się zmiesza z twardą słomą pszenną co leży na strychu na oborze.

Produkcja Makulatury

Dziś leje. Idealny dzień na biurokrację i produkcję makulatury. Indianka wyprodukowała 6 pism i 7 załączników. W sumie 16 kartek (32 strony).

Teraz idzie zjeść zasłużonego orzeszka. Odpocznie ździebko i przejdzie się po włościach. Konie widziała ładnie pasą się w sadzie. Gąski na podwórku. Wszystko w jak największym porządku. Tylko tak strasznie mokro.

Love Supreme

Indianka rozgrzała palce pisząc na klawiaturce pisma oficjalne i słuchając pięknej piosenki Robbiego Williams'a "Supreme" i marząc...

Postanowiła, że w dzień, dopóki jasno na dworze - będzie pracować na dworze, a po zmroku - jeśli sił starczy - zajmie się papierami. Jest tego sporo. Wiele zaległości.

"When there's no love in town
This new century keeps bringing you down
All the places you have been
Trying to find a love supreme
A love supreme"

Powieść Amerykańska

Indianka dorwała nową powieść amerykańską pt. “My Antonia” Kiedy może, słucha jej. Obierając jabłka np., lub gotując obiad w kuchni czy zmywając naczynia. Powieść jest o dziewczynie z Bohemii (chodzi prawdopodobnie o krainę w Czechach czy Słowacji). Jako dziewczynka wyemigrowała z rodzicami za ocean do Stanów Zjednoczonych Ameryki i tam osiadła na farmie. Ciężko jej. Ciężko im wszystkim. Ojciec nie wytrzymał psychicznie i popełnił samobójstwo. Ciężar prac polowych i utrzymania się przy życiu spadł na tę dziewczynę w wieku ledwo kilkunastu lat.

Samozachęta

Aby się do pracy nie zniechęcić – trzeba się jakoś do niej zachęcić ;).

Indianka dokończyła budowę ogrodzenia padoku dla koni. Wypuściła konie z podwórka do sadu. Na dworze mokro, nawet bardzo mokro, ale ciepło. Cieplej niż w domu :)

Po dobrze wykonanym zadaniu, aby się zmotywować do dalszej pracy – postanowiła wynagrodzić się hojnie herbatą z cukrem ;). Ale zanim weszła do domu, przeszła się jeszcze do sadu.

Gąski wypuściły się poza podwórko, więc Indianka wracając z obchodu sadu, podprowadziła je nad zbiornik wodny urządzony przez bobry. Gąski z lubością taplały się w wodzie – pływały, nurkowały, trzepotały skrzydłami, a potem starannie skubały i przebierały swoje piórka. Wielką radość im Indianka sprawiła tą kąpielą.

Same raczej nie miałyby odwagi tak daleko od podwórka się zapuścić. Indianka z ogromną przyjemnością przyglądała się ptakom. Zastanawiała się, czy w takim zbiorniku byłyby bezpieczne od lisa. Trudno powiedzieć, do czego jest zdolny lis. Jeśli płytko, może by wlazł do wody, ale tam, w tym miejscu jest około 1,5 metra głębokości, więc gąski miałyby szansę być bezpieczne. Trzeba wygooglać czy lis się boi wody.

Zostawiła gąski nad sadzawką i wróciła do domu – nieopodal gąsek pasą się konie w sadzie, więc lis raczej nie podejdzie, zwłaszcza, że nie bardzo ma się w czym ukryć, bo trawa w sadzie krótka i widać by go było z daleka.

W domu zrobiła sobie gorącą herbatę i zdjęła przemoczone spodnie. Musi sobie sprawić wygodne spodnie dresowe ze ściągaczem u nogawki, bo te powiewne chałaty wysuwają się z gumowców i przemakają oraz błocą się na potęgę.

Robota się piętrzy, kłębi a nawet czasami wali na Indiankę, gdy przechodzi przez wąski korytarz zastawiony różnościami. Ale miała posadzić sztobry na dworze. Przynajmniej część. Pogoda odpowiednia – ciepło i mokro.

Tylko ziemia niezaorana, a w trawie ciężko kopać. Ledwo 14.00, a tu się już jakby ściemniało. Pochmurno. Ponuro. Przydałoby się jeszcze wyjść na dwór, ale spodnie mokre, a inne wilgotne.

Chyba trzeba będzie się zająć sztobrami w domu. No i ciasto miała upiec. Pora obiad gotować. Chyba już dzisiaj na dworze nic nie zwojuje. No, przynajmniej ogrodzenie dobrze zrobione i porządnie stuka prądem.

Lany Poniedziałek

Pada! Ciągle pada! Od rana pada! A może i całą noc padało, bo na podwórku połyskują kałuże wypełnione deszczówką. Indianka długo się zastanawiała “wstać czy nie wstać – oto jest pytanie! – i co zrobić na śniadanie???” Indianka w weekend pracowała, więc mogłaby sobie odpocząć w ten lany poniedziałek, ale niestety robota czeka na dworze, a piętrzy się oraz kłębi w domu.

Zrobiła sobie śniadanie i zastanawia się co dalej. Zaplanowała sobie na dziś wkopywanie sztobrów malin, ałyczy i porzeczek. Ma też mnóstwo gałęzi w domu do pocięcia na sztobry i do posadzenia do doniczek. Na łące trzeba ogrodzenie skończyć i wypuścić na wybieg konie. I tak musi wyjść i zmoknąć. Chociaż ogrodzenie dokończyć i kozy wydoić.

Nowy Wybieg

No, pora przerobić i urządzić nowy wybieg dla koni. Trochę zejdzie na to czasu dzisiaj. Trzeba tyczki i druty przenieść w inne miejsce. Konie na razie chodzą grzecznie przed stajnią i próbują druta ;))) No, ale potrzebują więcej przestrzeni. Potrzebują znacznie więcej przestrzeni do galopu.

Aby Konik Nie Ucik Potrzebny Jest Drucik ;)

Indianka skonstruowała zgrabny wybieg przed stajnią, coby konikom przypomnieć, jak paskudny potrafi być prąd w druciku ;) Zmontowała przystajenny pastuch na dwa druty, włączyła prąd, wypuściła konie ze stajni i udała się do domu na zasłużoną herbatę.