RANCHO NA MAZURACH GARBATYCH - Życie w harmonii z Naturą... Blog dzielnej kreatywnej romantyczki z miasta, gorącej patriotki kochającej swą Ojczyznę i jej piękną Naturę oraz życie w harmonii z nią, wielbiącą tradycję i tradycyjną kuchnię polską, historię, zwyczaje, obrzędy i polskość oraz jej słowiańskie korzenie, wiodącej sielskie życie na rancho pełne pracy i wyrzeczeń, realizującej z pasją swe marzenia o cudownym raju na Ziemi :) Blog Serbii (Indianki) to jedyne źródło prawdy w tym kraju.
sobota, 18 lipca 2009
Domownik
Powyższą definicję utworzyłam na podstawie siedmioletnich obserwacji najbliższego otoczenia.
U najbliższych sąsiadów w ciągu ostatnich 7 lat przewinęło się po kilku domowników. Niektórzy domownicy pozostawali w gospodarstwie po kilka lat, inni po kilka miesięcy.
Były to osoby, które dzieliły wieloosobowe izby w wiejskich domach pozbawionych łazienek. Niekiedy izbę dzieliły wraz z gospodarzem, w innych przypadkach miały wydzielone osobne pomieszczenia w domu gospodarza lub w przyległym chlewiku. W jednej izbie mieszkali zarówno mężczyźni jak i kobiety.
Domownicy stołowali się wraz z gospodarzami. Pomagali na gospodarstwach od świtu do nocy bez dni wolnych.
Gospodarze pijący alkohol i palący papierosy niekiedy dzielili się tymi używkami ze swoimi domownikami. Z reguły były to najtańsze alkohole typu winiawki, piwo, ruska wódka, oraz tanie ruskie papierosy z przemytu.
piątek, 17 lipca 2009
Houston, we've got situation here!
czwartek, 16 lipca 2009
Porządki
Z piwnicy wynieśliśmy solidny stół ślusarski na dwór. Wczoraj przeszlifowałam paletę czyniąc ją piękną ławą ogrodową. Mój robotnik z niedowierzaniem spoglądał, gdy z dużą wprawą szlifowałam deski przy pomocy flexa. Chyba nigdy na oczy nie widział kobiety z flexem w dłoni ;)
wtorek, 14 lipca 2009
Pracowity dzień
Niespodzianka sprawiła mi wielką radość – dostałam naczynia z tej sprawdzonej serii, którą kupowałam wcześniej. Wypakowałam naczynka i ustawiłam w pokoiku pracownika na szerokiej skrzyni by się nacieszyć ich widokiem. Jutro sobie wypijemy capuccino w tych ślicznych filiżaneczkach... :)
Jastrzębie mnie martwią. Krążą dwa nad moim gospodarstwem. Na razie się nie odważyły zaatakować, ale to tylko kwestia czasu. Na razie obecność kóz i koni chroni moje kurki. Niepewna to ochrona.
poniedziałek, 13 lipca 2009
Dzień pełen ludzi
niedziela, 12 lipca 2009
Wolontariat
Wolontariat [edytuj]
Wolontariat (łac. volontarius - dobrowolny) dobrowolna, bezpłatna, świadoma praca na rzecz innych lub całego społeczeństwa, wykraczająca poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie.
Wolontariusz to osoba pracująca na zasadzie wolontariatu. Innym określeniem jest ochotnik (choć ten wyraz ma też inne znaczenia).
- Określenie bezpłatna - nie oznacza bezinteresowna, lecz bez wynagrodzenia materialnego. W rzeczywistości wolontariusz uzyskuje wynagrodzenie niematerialne: satysfakcję, spełnienie swoich motywacji (poczucie sensu, uznanie ze strony innych, podwyższenie samooceny itd.).
- Określenie wykraczająca poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie oznacza, że wolontariatem nie jest każda praca na rzecz innych. Np. pomoc własnej babci wolontariatem nie jest, natomiast pomoc starszej osobie w pobliskim domu starców - jest.
Spis treści |
Charakterystyka
Wolontariat jest zapewne tak stary, jak sama ludzkość. Na początku nie miał ram instytucjonalnych, z czasem zaistniał w organizacjach kościelnych, samopomocowych, a wreszcie pozarządowych.
Zasadniczym pojęciem związanym z wolontariatem jest motywacja. Aby dana praca wolontaryjna była pomyślna, zazwyczaj konieczne jest aby zarówno wolontariusz, jak i organizacja z nim współpracująca były świadome motywacji wolontariusza.
Najczęstsze motywacje wolontariuszy:
- chęć zrobienia czegoś dobrego, pożytecznego;
- potrzeba kontaktu z ludźmi lub nawiązania nowych znajomości;
- chęć bycia potrzebnym;
- chęć spłacenia dobra, które kiedyś od kogoś się otrzymało;
- chęć zdobycia nowych umiejętności oraz doświadczeń zawodowych i życiowych;
- pobudki religijne.
Rok 2001 został uznany przez ONZ Międzynarodowym Rokiem Wolontariatu.
Dzień Wolontariusza - 5 grudnia
Wolontariat w Polsce
Wolontariat w Polsce powojennej ograniczał się do Związku Harcerstwa Polskiego, jednak od 1990 r. zaczął rozwijać się w licznie powstających od tego roku organizacjach pozarządowych. Szacuje się, że obecnie około dwóch milionów Polaków jest lub bywa wolontariuszami.
Mimo to wolontariat jest w Polsce zjawiskiem znacznie mniej powszechnym, niż w krajach zachodnich. Wynika to zapewne z trzech przyczyn:
- braku tradycji wolontariatu, przekazywanej z pokolenia na pokolenie (przerwa spowodowana okresem PRL);
- dążenie do podniesienia standardu życia, które powoduje, że najpierw zaspokaja się własne potrzeby (np. samodzielne mieszkanie), a dopiero w drugiej kolejności potrzeby społeczne;
- relatywnie niskiej świadomości możliwości działania społecznego w organizacjach pozarządowych.
Do tej pory wolontariat w zasadzie nie istnieje w polskim prawie. Stwarza to duże praktyczne bariery dla rozwoju tej formy pracy. W czerwcu 2003 r. weszła w życie Ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.
W Polsce istnieje sieć Centrów Wolontariatu, które oprócz promocji tej idei zajmują się:
- pośrednictwem ofert pomiędzy organizacjami, a osobami chcącymi zostać wolontariuszami;
- przygotowywaniem obydwu tych grup do współpracy.
Często spotykana jest jeszcze opinia, że wolontariuszem mogą być tzw. społecznicy, ludzie "stworzeni" do pomagania innym. Organizacje pozarządowe na podstawie własnych doświadczeń we współpracy z wolontariuszami wyraźnie sprzeciwiają się takiemu stanowisku i przekonują, że wolontariuszem może zostać każdy, bez względu na wiek, płeć, poziom zamożności, zawód, wykształcenie, doświadczenie itd. Niezbędne są za to takie cechy jak odpowiedzialność i uczciwość.
Uwagi na temat nazewnictwa
- Nie należy mylić wolontariatu z woluntaryzmem (kierunkiem filozoficznym).
- Określenia społecznik i altruista nie są synonimami wolontariusza, gdyż to pierwsze sugeruje konieczność posiadania specjalnych predyspozycji pozwalających zostać wolontariuszem, a to drugie sugeruje całkowitą bezinteresowność.
- Potoczne określanie mianem wolontariatu pracy za niską płacę nie jest prawdziwe.
- Termin praca społeczna jest w zasadzie tożsamy z wolontariatem, lecz ze względu na złe skojarzenia z czasów PRL nie jest obecnie używany. Negatywne skojarzenia wynikają z tego, że praca społeczna zazwyczaj nie była dobrowolna i często była bezsensowna lub jej cel nie był akceptowany przez wykonujących pracę.
Przykłady
Wiele ogromnych przedsięwzięć społecznych odbywa się na zasadzie wolontariatu. W Polsce najłatwiej zauważyć wolontariuszy Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i Polskiego Czerwonego Krzyża. Ale wolontariat to nie tylko dzialanie na rzecz bliźnich. To także np. opieka nad zabytkami. Przykładem są tutaj wolontariusze Fundacji Polskich Kolei Wąskotorowych.
Inne przykładowe organizacje i projekty oparte na wolontariacie:
- Amnesty International
- Fundacja Mam Marzenie
- Salezjański Wolontariat Misyjny "Młodzi Światu"
- Fundacja "Polsko-Niemieckie Pojednanie"
a ze świata komputerowego np.:
Linki zewnętrzne
Polskie
- Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873)
- Sieć Centrów Wolontariatu w Polsce
- Serwis o wolontariacie na NGO.pl
- Wolontariat w katalogu Open Directory Project
Zagraniczne
- World Volunteer Web (en)
- United Nations Volunteers (en)
sobota, 11 lipca 2009
Ciężko chore
To był ciężki dzień. Jestem przygnębiona. Dwa zwierzaki ciężko zachorowały. Nie wiem czy z tego wyjdą. Jestem załamana. Jutro spróbuję powalczyć o przywrócenie ich do zdrowia przy pomocy tych leków, środków i ziół jakie tu mam.
Uczczenie wielkiej rocznicy
Mam do złapania jeszcze dużego kozła i kozę bezrożną. Kozę muszę bezwzględnie złapać, bo ma ogromne wymiona do wydojenia. Jest płocha. Nie daje do siebie podejść.
Rocznica
Agroturystyka - definicja
Agroturystyka – forma wypoczynku w warunkach zbliżonych do wiejskich. Może być połączona z pracą u osoby zapewniającej nocleg. Traktowana jako alternatywne do rolnictwa źródło dochodu mieszkańców wsi.
Ta forma masowej turystyki obejmuje różnego rodzaju usługi, począwszy od zakwaterowania, poprzez częściowe lub całodniowe posiłki, wędkarstwo i jazdę konną, po uczestnictwo w pracach gospodarskich. Polega na wykorzystaniu piękna krajobrazu wiejskiego i uatrakcyjnianiu gościom pobytu udziałem w codziennych zajęciach w gospodarstwie, w tradycyjnym rzemiośle artystycznym (np. haftowanie, szydełkowanie), w obrzędach ludowych oraz w przygotowywaniu potraw regionalnych, połączonym z wypiekiem chleba, wyrobem serów lub wędlin.
Agroturystyka to rodzaj turystyki wiejskiej, znanej w Polsce od dawna jako wczasy pod gruszą. Jest to forma wypoczynku u rolnika, w funkcjonującym gospodarstwie rolnym, gdzie można mieszkać, jadać wspólne posiłki z gospodarzami, uczestniczyć w wielu pracach polowych, obserwować jak na co dzień wygląda hodowla zwierząt i produkcja roślinna.
Źródło definicji: WIKIPEDIA, Foto: Indianka
piątek, 10 lipca 2009
Ongiś...
W ogrodzie stała stara żeliwna wanna do której nalewałyśmy szlaufem wody. Gdy było gorąco i woda w niej się nagrzała – wchodziłyśmy do tej wanny i pluskałyśmy się nawzajem :)
Dziadek zabierał nas na wóz do którego zaprzęgał konia i jechaliśmy pod las kosić trawę dla koni. Uwielbiałyśmy te wycieczki. Gdy Dziadek pozwalał nam powozić koniem – byłyśmy w siódmym niebie :)
W porze podwieczorku, siadaliśmy wszyscy na obszernej ławce. Babcia lub Dziadek wynosili dużą emaliowaną miskę pełną strąków bobu i skubałyśmy nasiona. Potem Dziadek wyłuszczony bób stawiał w kuchni w garze na piecu i gotował bób na miękko. Gotowy bób odlewał i wynosił na dwór na ławkę przed domem. Tam obierałyśmy nasiona z łupinek i zajadałyśmy z wielkim apetytem wpatrując się w zachód Słońca i pojawiającą się połówkę Księżyca. Z oczami utkwionymi w niebo i Księżyc godzinami rozprawiałyśmy o Marsjanach i UFO ludkach... ;) Bardzo chciałyśmy by istnieli i kiedyś nas odwiedzili... :)
Wieczorami, gdy kury były już pozamykane, Dziadek spuszczał Murzyna – czarnego wilczura i wilczur uganiał się za nami próbując chapnąć, którąś z nas za nogę. Uciekałyśmy przed nim z piskiem. Wskakiwałyśmy na co się da byle wyżej, byle nas nie dosięgł, a on biegał od jednej do drugiej próbując nas dopaść. Byłyśmy szybsze :)
Ekscytowała nas ta zabawa z psem :) Cały dzień niecierpliwie wypatrywałyśmy wieczora, by ścigać się z wilczurem :)
Wolontariusze
To będzie nowe doświadczenie dla mnie. Ludzie z miasta nie nadają się do ciężkiej pracy, ale jakoś spróbuję ich tu zagospodarować, by obie strony były zadowolone – zarówno włościanka Indianka jak i wolontariusze. Bym ja tu miała pomoc odczuwalną, a oni by mieli ciekawe wakacje. To się może udać przy odrobinie dobrej woli. Może moje doświadczenie pedagogiczne będzie tu przydatne, bo wszak wolontariat to także nauka.
Radiowe wymuszanie
Fantastyczna pogoda
Słońce zalało swym blaskiem moją wschodnią sypialnię czyli pokoik jeździecki. Zapowiadają na dziś deszcze. YES YES YES! :))))))))) Niebiosa mi sprzyjają. Podleją moje drogocenne sadzonki.
czwartek, 9 lipca 2009
Natura ludzka
Dzisiaj rozmyślam nad naturą ludzką. Muszę przyznać, że jestem rozczarowana ogółem, choć bywają chlubne wyjątki wśród ludzi. Większość to jednak obojętni egoiści. Trudno wśród ludzi znaleźć zrozumienie, współczucie, chęć pomocy czy dzielenia się. Taki ten światek ludzi płytkawy. Działa to na mnie deprymująco i zniechęcająco. Jestem inaczej skonstruowana i obcując z tego typu ludźmi czuję się nie za specjalnie. Już wolę sobie odpuścić ich towarzystwo niż truć się ich znieczulicą.
Postanowiłam, że poszukam te chlubne, szlachetne jednostki pozytywnie zakręcone. Gdzieś muszą być :)
środa, 8 lipca 2009
Ostatnie śliwy
Ziemia zmiękła. Łatwiej się kopie i słońce nie dokucza. Niestety, teraz czekają mnie gliniane dołki. Trzeba będzie wybrać glinę i przywieźć czarnoziemu taczką. Sad śliwowy prawie gotowy. Wcześniej posadzone drzewka przyjęły się. Wypuściły liście, gałązki, zagęszczają się. Jeszcze gdzieś z 30 drzewek zostało do posadzenia. Te najładniejsze już posadziłam. Zostały już takie raczej przebrane. Posadziłabym to co zostało szybko, ale gliniane dołki są koszmarnie pracochłonne. Muszę tę glinę wybierać i nawozić czarnoziemu z odległych miejsc, więc najpierw skupiam się na kopaniu tam gdzie dobra gleba i tam sadzę w pierwszej kolejności.
wtorek, 7 lipca 2009
Budyń czekoladowy
poniedziałek, 6 lipca 2009
Zeszłoroczne pastwisko - obecny sadek
niedziela, 5 lipca 2009
Bojowa niedziela
sobota, 4 lipca 2009
Idealna aura
Domowe porządki
piątek, 3 lipca 2009
Dorodny pająk
Brzuszek boli boli... A dokładniej jajniki. Zaczęła się kobieca comiesięczna przypadłość. Dzisiaj wiele nie podziałam. Sprzątnęłam ze stołu pod oknem w pokoiku jeździeckim i zaczęłam myć to okno. Właśnie tam się przenoszę teraz, do tego pokoiku. Moi Przyjaciele spod Stargardu Szczecińskiego zajmą z dziećmi ten większy pokój. Cieszę się, że przyjeżdżają, bo są o niebo bardziej wyrozumiali od mojej przyjaciółki ze Szczecina, co więcej obiecali zająć się moim domem, bo ja mam teraz dużo pracy w ogrodach. Oni też mają gospodarstwo i rozumieją specyfikę życia na wsi. Chowają kury i żyją ze sprzedaży jaj. Może mi coś doradzą. Widok kury ich nie przerazi.
Gdy była przyjaciółka ze Szczecina, to gdy kura zakwokała, to ona myślała, że to ja wydałam z siebie taki dźwięk doznając zawału...:)))))) Była przerażona, że to ja wyzionęłam ducha i ona nagle znajduje się w domu z trupem... ;)))))) I co tu z trupem teraz robić? Przyjechała na wczasy, a tutaj nagle z trupem coś trzeba zrobić, podjąć jakąś decyzję! To dopiero stres i niewygoda. Zupełnie niewakacyjny. Przyjechała do przyjaciółki po 7 latach niewidzenia się, a ta wycięła jej numer i zeszła z tego świata gdacząc przeraźliwie.... ;)))))) Kobietka miała tutaj zdecydowanie za dużo wrażeń :)))))))), że nie wspomnę o dorodnym pająku na suficie, który łakomie łypał na nią okiem... :)
czwartek, 2 lipca 2009
Duży Ryś
Jakoś tak po południu wpadli goście – znajomy ze szkolenia i jego dobry kolega.
Zastanawiałam się, czemu zawdzięczam tę wizytę. Wpierw sądziłam, że ten jego kolega chce kupić moje włości.
Potem nieoczekiwanie zaproponował, że mi pomoże wkopać drzewka. Znajomy odjechał załatwiać swoją sprawę. Później okazało się, że była to bardzo przyjemna sprawa :D
Tymczasem oddał mi w moje ręce swego rosłego jak dąb i silnego niczym tur kolegę Rysia.
Oceniając po posturze, sądziłam, że będzie z niego pożytek. Ale pan Rysio wykopał tylko 9 dołków i spuchł.
Z nieba lał się żar, więc zaszliśmy do domu. Pan Ryś zaoferował się, że pozmywa wszystkie naczynia. Zmył gdzieś z 10 sztuk i zmęczył się.
Siadł na krzesełku i rozgadał się. Wyznał, że szuka kobiety do życia. Spojrzał w me oczy, ale nie znalazł tam zachęty. Nie zrażając się, zareklamował siebie, swoje włości i roztoczył przede mną szerokie możliwości.
Gestykulował przy tym i w ferworze tych gestykulacji kilkakrotnie złapał mnie za kolano. W mych oczach błysnęły stalowe sztylety :) Pan Ryś się lekko zreflektował i rozmowa potoczyła się ku mojej przyjaciółce i potencjalnej ciężarnej wolontariuszce, która zgłosiła się do pracy na mym gospodarstwie. Pan Ryś był żywo zainteresowany obiema kobietami. Nawet nie wiem kiedy, wyciągnął ode mnie numer telefonu do przyjaciółki.
Wyszedł na dwór gdzie zasięg i pogadał z nią. Stąd wiem, że panna Danuta zrobiła w kamaszach 10km w dniu swojego sromotnego powrotu do miasta :D hahaha... Gdyby była grzeczna, to bym jej pokazała skrót i zaoszczędziłaby 3,5km, ba, zdążyłaby na PKS i zaoszczędziłaby sobie w sumie 8km :))))))))))
Niewdzięczna przyjaciółka, niewdzięczna! 7 lat na nią czekałam, kąpiel jej z poświęceniem przygotowałam, kolację ugotowałam, cieszyłam się, że wreszcie przyjeżdża po 7 latach – a ona następnego dnia po przyjeździe wyrwała do Szczecina! Niedobra Danuś, niedobra!
Ale pan Ryś się panną Danusią zainteresował i raz po raz do niej wydzwaniał lub smsował. Potem dostał telefon z domu, że jego matka zasłabła i chciał wracać, ale nie mógł dodzwonić się do swojego kierowcy i kumpla w jednej osobie, pana Sławka. Pan Sławek parę godzin wcześniej udał się na bardzo przyjemne spotkanie i balował na całego, dlatego wyłączył komórkę. Pan Ryś się denerwował. Miotał się po podwórku i drodze próbując dodzwonić się do pana Sławka. No ja musiałam skończyć wkopywać drzewka. Pan Ryś spoczął na moim konnym wozie wyczerpany telefonowaniem, a ja tyrałam w polu.
Zmierzchało. Myśl o nocowaniu pana Rysia pod moim dachem wydała mi się wstrętną. Jego zasługi na polu były niewielkie. Pan Ryś zaoszczędził mnóstwo energii w ciągu tego dnia i biorąc pod uwagę jego wielkość, obcość i ryzyko – postanowiłam, że nie udostępnię mu łóżka w którym noc wcześniej spała niewdzięczna Danuś. Miałby całkiem niedaleczko do mojego pokoju, a nie miałam ochoty na nocne podchody obcego faceta. Niby wyglądał na porządnego chłopa, ale to obcy facet – widziałam go pierwszy raz w życiu i myśl o jego nocowaniu pod moim dachem wywołała we mnie ostatecznie duży dyskomfort.
Skoro Danuś nie umiała pokonać swojego dyskomfortu dla świetnie od lat znanej serdecznej przyjaciółki, to ja tym bardziej nie miałam ochoty ryzykować dla obcego faceta i doznawać z tego powodu dyskomfortu.
Suma summarrum powiedziałam panu Rysiowi, by poszedł w niebieską dal błękitnego nieba. Pan Ryś się nieco buntował, ale oddalił się drogą wtapiając się w wiszące nad nim przestrzenie niebieskie.
środa, 1 lipca 2009
Rozbiegane myśli
Poranna rosa
Zjadłam śniadanie – grzanki z jajkami sadzonymi. Wypiłam herbatę z cytryną.
wtorek, 30 czerwca 2009
Spadł deszcz
Odwiedziny bezkompromisowej mieszczki
Po śniadaniu oprowadziłam przyjaciółkę po moim rancho. Wróciłyśmy pod dom by odsapnąć nieco pod cienistymi gruszami. Wypiłyśmy wodę z sokiem. Koleżanka po spacerze chciała umyć twarz. Zaniosłam jej miseczkę z ciepłą wodą do jej łazienki i wstawiłam do umywalki. Zamiast skorzystać z tej miseczki z wodą wolała przegotować wodę w czajniku elektrycznym i nalać przegotowanej wody do kubka od herbaty i z niego się myć. Trochę się zdziwiłam.
niedziela, 28 czerwca 2009
Upał
sobota, 27 czerwca 2009
Dłuuugo wyczekiwany gość
Boczniaki
Rzeka wezbrała. Woda wali całym korytem i ponad nim wymywając wszystkie napotkane badyle.
Wielki gwiazdor muzyki pop nie żyje
piątek, 26 czerwca 2009
Wcześniak
Napakowałam też do dwóch koryt słomę i zlałam wrzątkiem. Chcę tam posiać boczniaka. Ciekawe czy wyrośnie.
czwartek, 25 czerwca 2009
Internet - podstępny pożeracz czasu drzewkowego
środa, 24 czerwca 2009
Po ulewie
Wróciłam na chwileczkę do domu by zjeść obiad. Tymczasem na dworze ponownie rozpadało się. W nocy była wichura – wyrwała parę dużych drzew. Mam utrudnione przejście z sadu jabłoniowego do gruszanego. Trzeba będzie wyciąć wiatrołoma. Na razie szkoda mi na to czasu. Staram się jak najwięcej drzewek wkopać. Kopie się tak sobie. Nienajgorzej i nienajlepiej. Błocko. Ziemia nasączona wodą aż kląszczy.
Z jeden strony to dobrze, bo skruszała i łatwiej poddaje się szpadlowi, ale z drugiej strony to niewygodnie, bo zrobiła się ciężka od wody i lepi się do szpadla. Także zielsko po tych deszczach rośnie jak oszalałe. Pokrzywy sięgają do pasa.
Po burzy
Rzeczka znowu wystąpi z brzegów. Wczoraj spenetrowałam jej niedostępną część. Są tam co najmniej trzy duże zatory powstałe ze zwalonych do rzeczki drzew. Czeka mnie siekierezada i piłorżnięcie. Ale to nie teraz, bo mam za dużo pracy sadowniczej. Muszę skończyć przed upałami.
Będą mogły robić za zapylacze pozostałych grusz tych kupnych.
Jedno z nich już owocuje. Wczoraj je nieco przycięłam, bo za bardzo krzaczaste było i gałęzie się krzyżowały co niedopuszczalne przy prawidłowo prowadzonym drzewku. Teraz to drzewko wygląda bardziej jak drzewko, a nie nieporządny krzak.
wtorek, 23 czerwca 2009
Burza
Teraz noc - grzmi i błyska. Będzie lało. Niech leje. Niech mi podlewa te drzewka.
poniedziałek, 22 czerwca 2009
Kropi
Grusze są bardzo stare. Mają po kilkadziesiąt lat. To duże, wysokie, majestatyczne drzewa. Jestem ciekawa czy z tego odrostu wyrośnie drzewo, które da mi duże gruszki o takich samych walorach smakowych jak drzewo macierzyste.
Klucząc wśród zarośli mej ziemi odkryłam kolejne dzikie drzewa owocowe – młode drzewka. Zajmę się nimi. Wypielęgnuję w miejscach, w których urosły lub przesadzę w odpowiedniejsze.
Pisklęta liliputki rosną w oczach. Już nie są tak maluśkie jak były, gdy je przyniosłam do domu. Mają się dobrze.
Zapewniłam im ciepło, czyste pudło, mnóstwo paszy, świeżą, letnią wodę. Dokazują lub śpią wyciągnięte dziobami na brzuszkach. Pociesznie to wygląda :)
niedziela, 21 czerwca 2009
Jest robota - nie ma pomocy
sobota, 20 czerwca 2009
Urodziny Indianki
piątek, 19 czerwca 2009
Pracowity czerwcowy piątek
Chyba też sobie jakiś budyń zrobię, ba, a może i ciasto upiekę? Tyle, że nie będę miała czasu na to ciasto. A może zrobię ciasto drożdżowe w automacie do chleba? Może z rabarbarem? O... to jest myśl warta uwagi...
Parno
czwartek, 18 czerwca 2009
Drobne przyjemności
Regeneracja
Wczoraj próbowałam go złapać. Tylko garść piór mi w ręku została. Muszę go zanieść leghornównie, by mieć pewność, że jajka zalężone. Psy nakarmić. Kozy wydoić. Sadzonki powkopywać. Muszę jeszcze inne papiery przejrzeć i napisać pilne pisma. Niby nic wielkiego, ale czas schodzi na tych czynnościach.
środa, 17 czerwca 2009
Umęczona
wtorek, 16 czerwca 2009
Pogoda
Cudowna pogoda
Trawa bujna rośnie. Idealna pora na prace ogrodowe i sadownicze.
Jutro kontrola ekologiczna, potem powrót do obowiązków ogrodowych.
Dzisiaj jeszcze muszę poświęcić część dnia na papiery, gotowanie i w końcu się wykąpać.
poniedziałek, 15 czerwca 2009
Wyjazd do Olecka
niedziela, 14 czerwca 2009
Mój drób
Niebo rozpogodziło się po ulewnym dniu. Nabrzmiałe krople deszczu przyklejone do ram okna drżą pod wpływem podmuchów powietrza i lśnią niczym drogocenne kryształy. Przez błękit nieba z wolna suną puchate, białe chmury. Piękna pogoda na prace ogrodowe – ziemia mokra, spulchniona wodą. Będzie się łatwo kopać. Ja już zmęczona dniem. Spędziłam go zajmując się głównie drobiem. Urządziłam nowy kurnik i przeniosłam do niego kury i kurczęta, a pisklęta wyłapałam spod bojowej kwoczki liliputki i zabrałam do domu do kartonu. Dostały pełnoporcjową karmę dla piskląt, letnią wodę, sztuczną kwokę, zieloną gałązkę do skubania. Potem im doniosę drobnego piasku i żwirku na trawienie i jakąś ściółkę - słomę, siano lub piasek.
Przy okazji przenosin zrobiłam spis zielononóżek – mam 30 sztuk pięknych, młodych kureczek. Jest wśród nich co najmniej jeden dorodny kogutek. Kury tej rasy niosą jaja o nieporównywalnych walorach smakowych z innymi rasami, poza tym jaja zawierają o 30% mniej cholesterolu, a w okresie letnim mając do dyspozycji duży wybieg, potrafią sobie zapewnić do 70% pożywienia. To najbardziej ekologiczna rasa kur dająca najzdrowsze jaja.
Kurka leghorn zniosła 3 jaja. Zamknęłam ją sam na sam z kogutem leghornem, by mieć pewność, że jaja zalężone będą. Mam zamiar zbierać te jaja i dać do wysiedzenia kurce, która będzie chciała wysiadywać. Być może liliputka wysiedzi. Odebrałam jej dziś pisklęta. Bardzo przeżywała. Pisklęta też.Takie maluśkie, ale tyle hałasu potrafią z siebie wydobyć.Zastanawiam się, czy kurka liliputka zechce siedzieć na jajkach leghornówny. Od jutra zbieram świeże jaja kurki leghorn i podkładam pod liliputkę. Zobaczymy czy będzie chciała je wysiadywać.
Kurkę liliputkę zostawiłam na razie na dworze, by mieć pewność, że wszystkie pisklęta zebrałam. Jeśli jakieś zostało, to się nawzajem znajdą w tych chaszczach.
Jeśli uda mi się wszystkie kurczęta i pisklęta zdrowo odchować - będę miała razem ok. 40 kur. Na razie mam jajka tylko od jednej kurki, ale dla mnie samej to wystarczy. W sierpniu będę zasypana jajami, o ile znów jakiś drapieżnik nie dobierze mi się do drobiu.
Zaczęłam proces przygotowania podłoża pod pieczarki. Zlałam deszczówką obornik koński, bo bardzo wysechł.
Ugotowałam pożywny obiad. Jestem zmęczona i śpiąca. Odpocznę i spróbuję chociaż kilka dołków wykopać w tej miękkiej glebie.
sobota, 13 czerwca 2009
Pochmurna sobota
czwartek, 11 czerwca 2009
Duszno
Dokończyłam rozstawiać ogrodzenie wybiegu dla krów.
Wybieg obejmuje podjazd do domu. Krówki mają bojowe zadanie wygryźć trawę z poboczy, bo zarosły okrutnie. Tymczasem wygryzają trawę wokół domu, bo i tu zarośnięte po kolana.
środa, 10 czerwca 2009
Working, working and still working
Ale to się zmieni. Od przyszłego roku ja zacznę się bawić, a inni będą pracować i pracować.
Radosna nowina - kuruś porodziła syna!...
Ale wielkie ptaszysko znowu krąży... nie wiem, czy kuruś potomstwo odchować zdąży...
Rozważam ingerencję w prawa natury i ochronę nowo wyklutego drobiu.
Przydałaby się jakaś klatka, siatka. Coś, czym mogłabym chronić maleństwa przed drapieżnikami. Są takie malusienkie... taki drobiazg... ledwo je widać, takie krasnale. W gęstych, wysokich zaroślach są na razie bezpieczne, ale nie ma co ryzykować. Trzeba szybko siatkę zmontować i puścić prąd dodatkowo, coby konie mi tej siatki nie rozerwały z nudów. Zielononóżki też trzeba na trawę wypuścić w osobnym ogrodzeniu. A i krowy wypuścić na podjazd aby wygryzły narosłą tu trawę. Także jutro dzień grodzenia czym się da i jak się da. Mam kilka siatek, tyczek, izolatorów, sznurków i pomysłów na to jak to szybko zmontować. Tam gdzie się da, to przykręcę do ściany, do drzew, do tyczek – byle stało i chroniło od dzikiej leśnej zwierzyny, a nad wybiegiem dodatkowe siatki trzeba będzie porozwieszać jakoś. Oczywiście kicia została odizolowana na wszelki wypadek...
Wypad do Olecka
Sama Berna też się ostatnio jakby milsza zrobiła. Podchodzi do mnie ciekawie razem z Hiacyntom. Dam krówkom owsa, za to, że tak ładnie mi podwóreczko wykosiły i pomagały pod domkiem zrobić porządek.
Płochy Aramis i biała kózka bezrożna nabierają odwagi i podchodzą pod dom po owies. Niebawem je wyłapię, tylko muszę znaleźć dla nich linki z kołkami. Psom trzeba nagotować karmy. Kozy wydoić. Jestem jakaś taka zmęczona i śpiąca, ale trzeba zadbać o zwierzęta. Kurczę, każdy taki wyjazd mnie wykańcza. No fakt, że sporo godzin spędziłam w Agencji poprawiając wnioski. To nużące zajęcie. Ale myślę, że od tej pory nie będę musiała żadnych zmian robić. Wszystko jest opisane tak jak ma być. No chyba, że znów jakieś komplikujące życie rozporządzenia wejdą w życie, a wejść mogą.
wtorek, 9 czerwca 2009
Ałycze i pigwowce
Było ciepło, deszcz mi nie przeszkadzał. Lało się na mnie i ze mnie mnóstwo wody, ale to nic. I tak sadziłam.
poniedziałek, 8 czerwca 2009
Wczesny poniedziałek
Wczorajsza niedziela szybko zleciała. Dosadziłam wreszcie resztę ziemniaków – w sumie mam trzy rzędy posadzone. Dzień mokry był – dobrze, że mokry. Posiałam groszek pachnący. Też trochę późnawo, ale jest mokro i zimnawo, powinien urosnąć ładnie. Papierów nie tknęłam, ale za to zrobiłam pranie, sprzątanie, upiekłam chleb, zrobiłam ser, nakarmiłam psy, spacyfikowałam kozy i krowy.
Muszę wszystkie kozy wyłapać i uwiązać na łące.
Okno w pokoiku jeździeckim wreszcie umyć. Spakować reklamowane kubki do zwrotu. Zmiana pościeli, gorąca kąpiel w wannie. Przydałoby się też posiać warzywa, ale nie wiem czy zdążę ze wszystkim. Pewnie nie. Rzodkiewki wreszcie mi urosły. Ale mam mało warzyw posiane i chcę więcej dosiać.
sobota, 6 czerwca 2009
Papiery strawiły sobotę
Ziemia mokra – koniecznie to trzeba wykorzystać. Posiać rzodkiewkę, koperek, sałatę – cokolwiek byle rosło.
Papierowa sobota
piątek, 5 czerwca 2009
Ach te papiery!
czwartek, 4 czerwca 2009
Pyry
Posadziłam w sumie prawie dwa rzędy ziemniaków. O ile dobrze liczę, to powinno mi urosnąć ok. pół tony ziemniaków. Słońce przebłyska po ulewnych momentach. Ziemia mokra. Ziemniaki mocno skiełkowane. Powinny zdążyć urosnąć. Już mi się nie chce sadzić tych ziemniaków, ale trzeba wykorzystać tą spulchnioną bruzdę. Chcę obsadzić jeszcze jedną bruzdę. Nawet trzeba. Inaczej się te skiełkowane ziemniaki zmarnują i pójdzie na marne zaorana bruzda. No i ziemniaków na zimę nie będę miała. Nie chce mi się, ale chwilę odpocznę i pójdę dosadzić ile dam radę.
Moment przejaśnienia
Papierowy czwartek
Obudziłam się niewyspana i połamana.
Obrałam truskawki z nasion i posiałam. Jestem ciekawa, czy wzejdą i jak wzejdą. Generalnie truskawki sadzi się z rozsady, ale nie mam rozsady, a mam dużo nasion, więc zobaczę co urośnie.
Wzeszła ozdobna niebieska trawa. Tulipanowce padły. Chyba te kupne podłoże jest do bani, bo na mojej ogrodowej ziemi siewki lepiej kiełkują i rosną.
Popada, przestanie i będę mogła iść sadzić pyry. Mam kurtki przeciwdeszczowe gdzieś. Trzeba odszukać i wytargać.
środa, 3 czerwca 2009
Jarmark
A może zmienię kolejność zadań? Chmurzy się. Może potem przesadzę roślinki.
Teraz wyruszę posadzić ziemniaczki, a gdy zacznie padać, wrócę do dom i roślinki porozsadzam. Kupiłam wczoraj bardzo ładne rośliny pokojowe. 4 różne gatunki: palmę kokosową, paproć, jasnozielone asplenium, fioletową tradescantię – moją ulubioną roślinę pokojową. Zawsze intrygował mnie fioletowy kolor spodniej strony liści... Uwielbiam rośliny. Zawsze je uwielbiałam. Uwielbiam rośliny, zwierzęta, wiatr, deszcz, słońce. Kocham cała naturę w pełnej jej krasie... Tylko do dżungli amazońskiej chyba bym nie chciała trafić :DDDDDDDDD. Zbyt wiele drapieżnych zasadzek tam czeka na człowieka :).