Pogoda

http://www.twojapogoda.pl/16dni.htm

 

Super... do końca czerwca ma padać :))))))). Baaardzo mnie to cieszy :))) Deszcz drzewka dobrze podleje, przyjmą się... superrr... Tylko w moje urodziny ma być słonecznie i ciepło. Prawidłowo, Bóg wie co robi :))))).

Cudowna pogoda

Mokro, pada, chłodno – po prostu cudownie. Ziemia namaka aż miło.
Trawa bujna rośnie. Idealna pora na prace ogrodowe i sadownicze.
Jutro kontrola ekologiczna, potem powrót do obowiązków ogrodowych.
Dzisiaj jeszcze muszę poświęcić część dnia na papiery, gotowanie i w końcu się wykąpać.

 

Dzisiaj drugi dzień zlewania obornika deszczówką. Musi być bardzo mokry by prawidłowo fermentował.

Wyjazd do Olecka

Mam zapowiedzianą kontrolę w gospodarstwie i musiałam jechać do Olecka korygować i uzupełniać dokumentację. Dzień zmarnowany. Wróciłam znużona i zmęczona.

 

Wracając podziwiałam zieleń w Sokółkach i na trasie na moje gospodarstwo. Dwa siedliska w Sokółkach mają zadbane ładnie ogródki. Przy drodze z Sokółek do Czukt rośnie wiele ciekawych gatunków drzew i krzewów. Moją uwagę zwrócił klon o różowych owocach. Bardzo ładne te owoce. Przyjemnie chodzi się tą żwirówką.

Mój drób

17.00
Niebo rozpogodziło się po ulewnym dniu. Nabrzmiałe krople deszczu przyklejone do ram okna drżą pod wpływem podmuchów powietrza i lśnią niczym drogocenne kryształy. Przez błękit nieba z wolna suną puchate, białe chmury. Piękna pogoda na prace ogrodowe – ziemia mokra, spulchniona wodą. Będzie się łatwo kopać. Ja już zmęczona dniem. Spędziłam go zajmując się głównie drobiem. Urządziłam nowy kurnik i przeniosłam do niego kury i kurczęta, a pisklęta wyłapałam spod bojowej kwoczki liliputki i zabrałam do domu do kartonu. Dostały pełnoporcjową karmę dla piskląt, letnią wodę, sztuczną kwokę, zieloną gałązkę do skubania. Potem im doniosę drobnego piasku i żwirku na trawienie i jakąś ściółkę - słomę, siano lub piasek.

Przy okazji przenosin zrobiłam spis zielononóżek – mam 30 sztuk pięknych, młodych kureczek. Jest wśród nich co najmniej jeden dorodny kogutek. Kury tej rasy niosą jaja o nieporównywalnych walorach smakowych z innymi rasami, poza tym jaja zawierają o 30% mniej cholesterolu, a w okresie letnim mając do dyspozycji duży wybieg, potrafią sobie zapewnić do 70% pożywienia. To najbardziej ekologiczna rasa kur dająca najzdrowsze jaja.

Kurka leghorn zniosła 3 jaja. Zamknęłam ją sam na sam z kogutem leghornem, by mieć pewność, że jaja zalężone będą. Mam zamiar zbierać te jaja i dać do wysiedzenia kurce, która będzie chciała wysiadywać. Być może liliputka wysiedzi. Odebrałam jej dziś pisklęta. Bardzo przeżywała. Pisklęta też.Takie maluśkie, ale tyle hałasu potrafią z siebie wydobyć.Zastanawiam się, czy kurka liliputka zechce siedzieć na jajkach leghornówny. Od jutra zbieram świeże jaja kurki leghorn i podkładam pod liliputkę. Zobaczymy czy będzie chciała je wysiadywać.

Kurkę liliputkę zostawiłam na razie na dworze, by mieć pewność, że wszystkie pisklęta zebrałam. Jeśli jakieś zostało, to się nawzajem znajdą w tych chaszczach.

Jeśli uda mi się wszystkie kurczęta i pisklęta zdrowo odchować - będę miała razem ok. 40 kur. Na razie mam jajka tylko od jednej kurki, ale dla mnie samej to wystarczy. W sierpniu będę zasypana jajami, o ile znów jakiś drapieżnik nie dobierze mi się do drobiu.

Zaczęłam proces przygotowania podłoża pod pieczarki. Zlałam deszczówką obornik koński, bo bardzo wysechł.

Ugotowałam pożywny obiad. Jestem zmęczona i śpiąca. Odpocznę i spróbuję chociaż kilka dołków wykopać w tej miękkiej glebie.

Pochmurna sobota

Idealny dzień na prace ogrodowe. Szalałam z łopatą po całym polu. Nakopałam się, aż nadgarstki i kostki przeciążyłam. Ale efekt mojej pracy widać, a jutro będzie jeszcze lepiej widać. Dzisiaj sobie głównie przygotowałam teren pod jutrzejsze nasadzenia. W nocy ma padać prawdopodobnie, to jutro będzie mi się lżej rozkopywało dzisiaj nadkopane dołki.

 

Zwierzęta grzeczne – nie przysparzały mi dzisiaj żadnych problemów. Krowy pasą się na wydzielonym kawałku, konie na swoim pastwisku, kozy na swoim. W sadzie miejscami trawy narosło tyle, że będę kosić na zimę. Ile ukoszę, tyle będę mieć.

 

Posadziłam dwa świerczki miniaturowe – pozostałość po świętach Bożego Narodzenia. Przygotowałam sobie sadzonki ałyczy i pigwowca do posadzenia.

 

Kwoczka wodzi swoje pisklęta. Zastanawiam się, czy ich jej nie zabrać i nie odchowywać samodzielnie. Tak pięknie naturalnie je wodzi po podwórku, ale boję się, że je coś dopadnie.. są takie maluśkie... a tutaj tyle drapieżników...

Nie wiem co robić. Zostawić odchów kurce czy samej się maleństwami zająć?

Duszno

Łoj jak duszno jak duszno.... ufff... ledwo zipię...
Dokończyłam rozstawiać ogrodzenie wybiegu dla krów.
Wybieg obejmuje podjazd do domu. Krówki mają bojowe zadanie wygryźć trawę z poboczy, bo zarosły okrutnie. Tymczasem wygryzają trawę wokół domu, bo i tu zarośnięte po kolana.

 

Kuruś i pisklęta zabezpieczone siatką od nalotu jastrzębia. Czeka mnie jeszcze rozstawianie siatki wokół domu, ale to jak krówcie skończą swoje zadanie, a ja wydoję kozy i nakarmię psy.

Working, working and still working

Ludzie wokół bawią się, korzystają z życia, z lata – a ja tylko pracuję, pracuję.
Ale to się zmieni. Od przyszłego roku ja zacznę się bawić, a inni będą pracować i pracować.

Radosna nowina - kuruś porodziła syna!...

... i córeczki – maluśkie kureczki! 7 sztuk naliczyłam.
Ale wielkie ptaszysko znowu krąży... nie wiem, czy kuruś potomstwo odchować zdąży...
Rozważam ingerencję w prawa natury i ochronę nowo wyklutego drobiu.
Przydałaby się jakaś klatka, siatka. Coś, czym mogłabym chronić maleństwa przed drapieżnikami. Są takie malusienkie... taki drobiazg... ledwo je widać, takie krasnale. W gęstych, wysokich zaroślach są na razie bezpieczne, ale nie ma co ryzykować. Trzeba szybko siatkę zmontować i puścić prąd dodatkowo, coby konie mi tej siatki nie rozerwały z nudów. Zielononóżki też trzeba na trawę wypuścić w osobnym ogrodzeniu. A i krowy wypuścić na podjazd aby wygryzły narosłą tu trawę. Także jutro dzień grodzenia czym się da i jak się da. Mam kilka siatek, tyczek, izolatorów, sznurków i pomysłów na to jak to szybko zmontować. Tam gdzie się da, to przykręcę do ściany, do drzew, do tyczek – byle stało i chroniło od dzikiej leśnej zwierzyny, a nad wybiegiem dodatkowe siatki trzeba będzie porozwieszać jakoś. Oczywiście kicia została odizolowana na wszelki wypadek...

Wypad do Olecka

Czuję się połamana strasznie. Wczoraj wybrałam się okazją do Olecka. Wróciłam PKSem późno i zmęczona.

 

W Olecku złożyłam zmianę do wniosków obszarowego i rolnośrodowiskowego. Niestety – będą sankcje finansowe. Błędnie zapamiętałam, że można zmiany składać do 9 czerwca bez sankcji. Okazało się, że tylko do 1 czerwca bez sankcji, a do 9 go już z sankcjami.

 

Mam za dużo pracy i jestem przemęczona i nie jestem w stanie wszystkiego dopilnować jak należy. Trudno. Ale przynajmniej usunęłam błędy, które by skutkowały większymi stratami finansowymi.

 

Olecko bardzo wypiękniało. Mnóstwo różnorodnej zieleni posadzono wszędzie. Piękne krzewy, krzewinki i drzewa. Wielobarwne, różnoformne. Podobało mi się. Nie mogłam się napatrzeć. Olecko bardzo zyskało dzięki tej zieleni. Zieleń starannie pielęgnowana, lepiej niż w moim rodzinnym mieście, które słynie z zieleni. Choć dawno nie byłam w moim rodzinnym Szczecinie, więc i tam mogło się wiele zmienić przez te ostatnie 6 lat.

 

W Olecku nawet za park pod dworcem się zabrano. Częściowo już uporządkowany. To ważne, bo ten park to jakby wizytówka miasta, a do tej pory był raczej zaniedbany. Teraz tam sadzą piękne krzewy, przycięli gałęzie drzew.

 

Tylko te obskurne budy przy przystanku szpecą i ten budynek dworca taki zapyziały.

 

Na dworcu wyczaiłam fajną 6cioosobową taksówkę – bardzo pojemną i dobrą na zakupy. Na pewno się przyda ona mi. Pogadałam z kierowcą. Jest z Olecka, także nie będzie problemu z wynajmem o prawie każdej porze dnia i nocy. Zna też moją wioskę bardzo dobrze, bo z pobliskiej wsi pochodzi.

 

Po powrocie wypuściłam na podwórko krowy. Zamknęłam je przed wyjazdem, bo obawiałam się, że ta bydłująca ucieknie.

 

Gdy je wypuściłam – rzuciły się ochoczo objadać trawę na podwórku. Podwórko mi po tych deszczach mocno zarosło. Moje żywe samobieżne kosiarki ładnie je przycięły. Udostępniłam im też skwer pod domem – takoż zarośnięty. Na razie nie cały, bo leżą dachówki i by je połamały.

 

Krówki starannie wygryzały trawę ze skwerka, zwłaszcza wokół dachówek, które szybko im zabierałam spod pyska. Dachówki były bezpieczne przed racicami, bo pastuch nad głowami krów mocno trzaskał i nic z wyjątkiem łbów by nie wsunęły pod pastuchem.

 

Dziś rano gdy wyjrzałam przez okno – obie krówki słodko powykręcane we śnie leżały na wygryzionym przez siebie trawniku tuż pod domem, grzbiet w grzbiet, łeb w łeb – jak dwie siostry. Chyba daruję Bernadetcie jej swawolenie. Hiacyncie byłoby smutno samej na rancho. Niech ma towarzystwo.
Sama Berna też się ostatnio jakby milsza zrobiła. Podchodzi do mnie ciekawie razem z Hiacyntom. Dam krówkom owsa, za to, że tak ładnie mi podwóreczko wykosiły i pomagały pod domkiem zrobić porządek.

 

Dzisiaj wpuszczę je na okólnik wokół domu, by wygryzły tutaj narosłą trawę, bo za bardzo pozarastało.

 

Kozy wczoraj poprzestawiałam na pastwisku na nowe stanowiska. Mają co jeść.
Płochy Aramis i biała kózka bezrożna nabierają odwagi i podchodzą pod dom po owies. Niebawem je wyłapię, tylko muszę znaleźć dla nich linki  z kołkami. Psom trzeba nagotować karmy. Kozy wydoić. Jestem jakaś taka zmęczona i śpiąca, ale trzeba zadbać o zwierzęta. Kurczę, każdy taki wyjazd mnie wykańcza. No fakt, że sporo godzin spędziłam w Agencji poprawiając wnioski. To nużące zajęcie. Ale myślę, że od tej pory nie będę musiała żadnych zmian robić. Wszystko jest opisane tak jak ma być. No chyba, że znów jakieś komplikujące życie rozporządzenia wejdą w życie, a wejść mogą.

Ałycze i pigwowce

Posadziłam dziś w strugach deszczu 30 ałyczy na żywopłot. Gdy zaczynałam sadzić, jeszcze nie padało, a gdy zaczęło, nie chciało mi się przerywać, więc przemokłam do ostatniej suchej nitki, ale podobało mi się.
Było ciepło, deszcz mi nie przeszkadzał. Lało się na mnie i ze mnie mnóstwo wody, ale to nic. I tak sadziłam.

Wyglądało to tak, jakby cała woda z nieba lała się dokładnie na tę bruzdę w której sadziłam ałycze.

Bruzda szybko zamieniła się w błotnisty kanał. ślizgałam się w błocie, ale nie dałam się deszczowi wypędzić z pola. Potem przestało, pojawiło się słońce, pojawiła się tęcza. Było tak ładnie. Piękne widoki wokół. Aż serce rosło. Drzewka się przyjęły. Puszczają zielone pąki. Jest okay. Gdy zakwitną pigwowce, które dzisiaj też posadziłam, będzie jeszcze piękniej. Posadziłam też dziś jedną morwę, by odciągała uwagę szpaków od wiśni.

 

Krowy trzymam na podwórku z uwagi na ruję Bernadetty. Przycięły ładnie trawkę na podwórku. Jeszcze je tu potrzymam z dzień lub dwa - niech wyrównają trawę na całej powierzchni podwórka.

 

Kozy w większości uwiązane. Te co chodzą luzem - powoli oswajami i przymierzam się do ich chycenia. Niech tylko linki dla nich znajdę, to je połapię. Najtrudniej będzie z kozłem Aramisem. Jest duży i silny. Będzie się żywiolowo wyrywał i go nie utrzymam. Muszę go chytrze podejść aby nie miał okazji się wyrwać, gdy mu będę zakładała linkę.

 

Wóz biesiadny odgrodziłam od koni, bo mi go obżerały. Teraz tylko wystawić ławkę, ustawić pawilonik nad wozem i można posiłki spożywać przy wozie biesiadnym.

Wczesny poniedziałek

4.30 – Naród śpi :)
Wczorajsza niedziela szybko zleciała. Dosadziłam wreszcie resztę ziemniaków – w sumie mam trzy rzędy posadzone. Dzień mokry był – dobrze, że mokry. Posiałam groszek pachnący. Też trochę późnawo, ale jest mokro i zimnawo, powinien urosnąć ładnie. Papierów nie tknęłam, ale za to zrobiłam pranie, sprzątanie, upiekłam chleb, zrobiłam ser, nakarmiłam psy, spacyfikowałam kozy i krowy.

 

Kozioł wyrwał kołek z ziemi i znowu polazł do sadu prowadząc ze sobą te nieuwiązane kozy. Co za wrrredny kozioł. Tyle trawy wokół, a on prowadzi kozy prosto do mojego młodego sadu. Znowu poniszczyły sadzonki.
Muszę wszystkie kozy wyłapać i uwiązać na łące.

 

Krowa Hiacynta też dostała się do sadu jakoś. Muszę sprawdzić ogrodzenie rzeczne po tych ulewach i potoczystym przelewaniu się wody. Bernadetta bydłuje, więc trzymam ją na podwórku. Tam ma co jeść. Podwórko mocno porośnięte trawą i ziołami. Łańcuchy porwane. Nie ma na czym uwiązać krowy na łące. Hiacynta wyszła z pastwiska idąc za Berną. Teraz są razem na podwórku, więc spokój.

 

Poprawiłam zachodnie ogrodzenie koni – zwalone było. Poprawiłam też ogrodzenie między krowami a końmi.

 

Plan na dzisiaj: sprzątanie, pranie, papiery, posadzenie ałyczy i pigwowców.
Okno w pokoiku jeździeckim wreszcie umyć. Spakować reklamowane kubki do zwrotu. Zmiana pościeli, gorąca kąpiel w wannie. Przydałoby się też posiać warzywa, ale nie wiem czy zdążę ze wszystkim. Pewnie nie. Rzodkiewki wreszcie mi urosły. Ale mam mało warzyw posiane i chcę więcej dosiać.

Papiery strawiły sobotę

Dzień strawiły papiery. Wielka szkoda, bo ziemia szybko schnie, a niebawem upały i nic nie urośnie bez podlewania. Będzie się też ciężko kopało. Wieczorkiem posadziłam wiadro ziemniaków. Jutro dokończę resztę i dalej muszę rzeźbić w papierach. Szkoda mi tego czasu na te papiery, oj szkoda. Chyba jednak zostawię sobie je na poniedziałek, a jutro posadzę te ziemniaki i posieję warzywa i wkopię kilka drzewek.

 

Bernadetta dzisiaj bydłowała. Zapyliłam ją Istarem. Oby skutecznie tym razem. Psy nakarmione. Trawa po deszczach bujna rośnie. Nie mam łańcucha dla Berny. Ten co kupiłam – rozerwała – za słaby. Będę musiała kupić gruby, porządny łańcuch dla niej. Chociaż, jeśli teraz zapylona skutecznie, to po tej rui już nie będę miała z nią problemów.

 

Plan na jutro – dokończyć sadzenia ziemniaków, posiać warzyw ile dam radę.
Ziemia mokra – koniecznie to trzeba wykorzystać. Posiać rzodkiewkę, koperek, sałatę – cokolwiek byle rosło.

Papierowa sobota

Już 9 umów napisałam, jeszcze jedna i dość. Znajomy ma kontrolę. Jeszcze parę miesięcy temu mówił, że on dokumentacji nie prowadzi na bieżąco, bo po co :))) A teraz lata jak z pieprzem i wszystko na gwałt uzupełnia :))))))

Ach te papiery!

Nie chce mi się, oj jak mi się nie chce, ale dzisiaj zajrzę do papierów. Wczoraj nie miałam czasu. Za to ziemniaki siedzą w ziemi.

Zostanę w domu, zajmę się papierami i trochę sprzątaniem i praniem. Wieczorem duża gorąca kąpiel. Dzień chłodny i pochmurny.

Trzeba będzie wyjść nakarmić psy i wydoić kozy. Nie obiecuję, że posadzę kolejny rząd ziemniaków. Może posadzę, a może nie.

Nie mam dzisiaj czasu na to. Ale wiaderka ze skiełkowanymi pyrami sobie przygotuję na bliską okoliczność spaceru na pole.

Pyry

18.00
Posadziłam w sumie prawie dwa rzędy ziemniaków. O ile dobrze liczę, to powinno mi urosnąć ok. pół tony ziemniaków. Słońce przebłyska po ulewnych momentach. Ziemia mokra. Ziemniaki mocno skiełkowane. Powinny zdążyć urosnąć. Już mi się nie chce sadzić tych ziemniaków, ale trzeba wykorzystać tą spulchnioną bruzdę. Chcę obsadzić jeszcze jedną bruzdę. Nawet trzeba. Inaczej się te skiełkowane ziemniaki zmarnują i pójdzie na marne zaorana bruzda. No i ziemniaków na zimę nie będę miała. Nie chce mi się, ale chwilę odpocznę i pójdę dosadzić ile dam radę.

Moment przejaśnienia

No pięknie. Był taki ładny, suchy, słoneczny moment na posadzenie ziemniaków i Indianka go przegapiła, a teraz znów leje! Zrobiło się jeszcze zimniej i pochmurniej! Brrr... Ooo... grad! :D Pięknie...

Papierowy czwartek

Wstał pochmurny, chłodny, czerwcowy dzień, a wraz z nim wstała niewyspana i obolała Isabelle. Źle spałam. Na noc nażarłam się mięcha i miałam ciężkie sny.
Obudziłam się niewyspana i połamana.

 

Wczoraj posadziłam kolejne wiaderko skiełkowanych ziemniaków. Dzisiaj chcę posadzić resztę i zająć się czymś innym, np. siewem warzyw lub sadzeniem drzewek. W domu przesadziłam nowokupione rośliny pokojowe. Jeszcze do palmy kokosowej trzeba dosypać ziemi.

 

Wczoraj był dzień małych kroczków. Małe kroczki także oznaczają postęp.
Obrałam truskawki z nasion i posiałam. Jestem ciekawa, czy wzejdą i jak wzejdą. Generalnie truskawki sadzi się z rozsady, ale nie mam rozsady, a mam dużo nasion, więc zobaczę co urośnie.

 

Siewki papryki są całkiem ładne. Za parę dni przesadzę je do kuwety z flancami.
Wzeszła ozdobna niebieska trawa. Tulipanowce padły. Chyba te kupne podłoże jest do bani, bo na mojej ogrodowej ziemi siewki lepiej kiełkują i rosną. 

 

Staram się gospodarnie rozporządzać moim czasem pracy, na każdym, nawet maleńkim etapie. W związku z tym unikam tzw. pustych przelotów. Np. wczoraj zaniosłam wiadro ziemniaków na pole do posadzenia.

Wróciłam z tego samego pola z tym samym wiadrem do domu z wiadrem wypełnionym ziemią ogrodową, która mi posłuży do uzupełnienia ziemi w doniczkach i kuwetach. Czyli zamiast chodzić dwa razy w te i we wte - za jednym kursem zaniosłam ziemniaki i przyniosłam ziemię. Takie drobiazgi są ważne. Nie są spektakularne, ale uławiają pracę i przyspieszają osiągnięcie zamierzonych efektów. Ziemniaki od wczoraj siedzą w glebie, a ziemia ogrodowa już czeka w domku na dosypanie tu i ówdzie. Taka mała gospodarność jest pożyteczna. Niepostrzeżenie pomaga się zagospodarować szybciej.

 

Podobnie z wodą. Piorę w pralce, a zużytą wodę pożytkuję do spłukiwania wc. Oszczędzam na wodzie i na czynności dodatkowego noszenia wody z kuchni do łazienki do spłukiwania wc.

Mam bieżącą wodę tylko w kuchni, ale wirnikowa pralka jest pełna wody codziennie, więc na bieżąco jest czym spłukiwać wc i jest to dużo wygodniejsze niż noszenie wody do spłukania z kuchni.

Poza tym, gdy woda w pralce jest lekko lub średnio brudna, biorę ją do zmywania mebli, podłóg itp. zanim trafi ona do wc. Taka mała oszczędność i gospodarność.

 

Plan na dzisiaj: posadzić resztę ziemniaków. Jak starczy czasu, to wysiać nasiona warzyw, dokończyć sadzenia ałyczy.

 

Ufff... znów pada... ale to nie jest wymówka, by nie wychodzić z domu.
Popada, przestanie i będę mogła iść sadzić pyry. Mam kurtki przeciwdeszczowe gdzieś. Trzeba odszukać i wytargać.

 

Wieczorem chyba się zajmę papierami. Przydałoby się też świder przygotować do pracy, skończyć pranie, a raczej wyprać kolejną partię ciuchów i pościeli.

 

Wszystko zajmuje czas, który niepostrzeżenie umyka każdego dnia.

 

Kurczę, chociaż mam papierowe zaległości. Może jednak ten dzień poświęcę na papiery. Ale nie cały – muszę wyjść i się dotlenić dzisiaj. Codziennie potrzebuję dużej dawki tlenu. Nie mogę siedzieć cały dzień w murach. Jednak zajmę się papierami wpierw, bo jak zostawię to na później, to znowu będzie tak, że będę zmęczona i nie będę miała siły do nich zajrzeć.

więc dziś papiery i domowa krzątaninka, w wolnej chwili skok na pole by posadzić kolejne wiaderko ziemniaków.

 

Jarmark

Wczoraj znajomi z Podlasia porwali mnie na jarmark w Olecku. Jechaliśmy szybko, bardzo szybko. Samochód podskakiwał na wertepach tak, że aż momentami waliliśmy deklami w sufit auta. Żołądek mało mi nie wyskoczył od tego przyspieszenia i szarpnięć, zwłaszcza, żem była na czczo, ale za to szybko znaleźliśmy się na jarmarku.

 

Z jarmarku niewiele zobaczyłam, bo utknęłam w sklepie ogrodniczym przy targowisku, który był pełen ludzi i była długa kolejka do kasy.

 

Kupiłam funaben - pilnie potrzebny mi tutaj do cięć drzewek. Także kilka lamp solarnych do poświetlania nocnego grillowania, kuwety do pikowania rozsady.

 

Z jarmarku porwałam od lokalnego szkółkarza namiary. Obejrzałam kurki w klatkach – ale moje ładniejsze i cenniejsze, bo dadzą zdrowe jajka prawdopodobnie w sierpniu.

Kupiłam miód i truskawki.

 

Znajomi wiedzieli, że jastrząb utłukł mi wszystkie dorosłe kury nieśne i przywieźli mi 10 jaj. To miłe :). Przywieźli także worek ziemniaków do sadzenia i jedzenia, bo moje się prawie skończyły. Właściwie moje ziemniaki nie nadają się do jedzenia – wszystkie w wilgotnej piwnicy skiełkowały ogromniaście. Bulwy zmiękły i wypuściły długie pędy. Dzisiaj mam zamiar je posadzić. Jest późno – już początek czerwca, ale jeszcze powinny urosnąć, tym bardziej, że przy niektórych bulwach urosły już maleńkie bulwki ziemniaczane. Wsadzę do ziemi i niech rosną dalej. Ziemia wilgotna, to będą rosły.

 

Moje kurczaki zielononóżki tak nażarte, że aż nie chcą na drogą karmę patrzeć, ale nazrywam im zieleniny. Nie mogę ich wypuścić na dwór, bo nie mam czasu postawić siatki, a bez siatki zginą w szponach jastrzębia.

 

Kurka liliputka – jedyna sprytna kurcia, która ocalała pogrom kur – wysiaduje jajeczka. To super. Będę miała maleńkie kurczaczki rasy liliput. Nie mogę się doczekać. Natomiast moja kurka leghorn i kogut leghorn – coś jeszcze ociągają się z potomstwem, ale kurka jeszcze młoda – niech rośnie.

 

Krowy i konie grzeczne. Kozy na ogół też – część uwiązana, reszta pasie się wokół nich.

 

Ale na kozy trzeba uważać. Mogą całymi dniami paść się w pobliżu domu i nagle ni z gruszki, ni z pietruszki – pomaszerować na sad.

 

Dzisiaj plan jest taki – pożywne śniadanie, pranie, zmywanie, posadzenie roślin pokojowych i marsz sadzić ziemniaki. Kupiłam bardzo ładne rośliny pokojowe.
A może zmienię kolejność zadań? Chmurzy się. Może potem przesadzę roślinki.
Teraz wyruszę posadzić ziemniaczki, a gdy zacznie padać, wrócę do dom i roślinki porozsadzam. Kupiłam wczoraj bardzo ładne rośliny pokojowe. 4 różne gatunki: palmę kokosową, paproć, jasnozielone asplenium, fioletową tradescantię – moją ulubioną roślinę pokojową. Zawsze intrygował mnie fioletowy kolor spodniej strony liści... Uwielbiam rośliny. Zawsze je uwielbiałam. Uwielbiam rośliny, zwierzęta, wiatr, deszcz, słońce. Kocham cała naturę w pełnej jej krasie... Tylko do dżungli amazońskiej chyba bym nie chciała trafić :DDDDDDDDD. Zbyt wiele drapieżnych zasadzek tam czeka na człowieka :).

 

Przyroda Polski jest łagodna w porównaniu z zielonym piekłem Amazonii... Zdecydowanie wolę polską przyrodę :)

Dzień Dziecka

To mój dzień :) Bliźnięta, to wieczne dzieci - czyste, szlachetne, wraźliwe dusze, nieskażone wyrachowaną dorosłością.

Archetypem Bliźniąt jest Piotruś Pan - wiecznie młody chłopiec. Bystry, wesoły, psotny i o dobrym sercu. Latający wysoko, jak na tak górnolotną istotę przystało. Bliźnięta, to znak trygonu powietrznego. Są szybkie i zmienne jak wiatr. Ruch to ich żywioł. A ja siedzę w jednym miejscu już 6 lat - to wymagało ode mnie ogromnego hartu ducha i samozaparcia :))) 

 

Za to po internecie śmigam sobie bez ograniczeń :) (no, z wyjątkiem tych ograniczeń wynikających z przestarzałej infrastruktury teleinformatycznej w mojej gminie skutkujących w ślimaczym transferze danych).

Pozytywnie zmęczona

Napracowałam się. Dzień jakżesz owocny był. Posadziłam kilka malinówek, jubileum, sylvii oraz bulwy ziemniaka – na razie mało – ok. 15 kopczyków zrobiłam. Jutro dosadzę więcej. Nie będzie mi się chciało do sklepu chodzić po ziemniaki – wolę posadzić swoje na polu i mieć świeże ziemniaczki pod ręką.

 

Bruzdy między drzewkami bardzo przydatne. Z wyjątkiem tych gliniastych. Na tych gliniastych nic nie posieję, bo nie urośnie. Natomiast na tych żyznych bruzdach mam zamiar posiać warzywa. Bruzdy pozbawione darni i spulchnione – tylko siać. Cokolwiek, byle rosło. Koperek, sałatę, rzodkiewkę.

 

Warzywa, które siałam wcześniej wzeszły. Jeszcze małe, ale rosną i urosną. Za tydzień będę mieć rzodkiewkę.

 

Jutro dosadzę ziemniaków ile mam – mają długie blade pędy, pogoda deszczowa – powinny urosnąć. W pozostałe bruzdy wsieję różne warzywa. Sadzenie drzewek zabiera mi mnóstwo czasu, ale muszę siać też warzywa.