Badacze słowiańszczyzny, zwróćcie uwagę na psy.
Na psy typu molosy. Na miejsca, kraje ich występowania.
Na psy typu molosy. Na miejsca, kraje ich występowania.
Akbash dog
Akbaş (akbasz, oryginalna nazwa akbaş çoban köpeği) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w zachodniej Turcji jako pies pasterski. Nazwa rasy pochodzi od zbitki słów języka tureckiego ak – biały i baş – głowa. Takie psy nazywane są w Turcji çoban köpeği – pies pasterski.
Spis treści
Rys historyczny
Jest to bardzo stara rasa o niejasnym pochodzeniu[1]. Jej przodkowie na teren dzisiejszej Turcji przybyli wraz z Grekami, kiedy wAzji Mniejszej tworzono kolonie greckie. Obecnie akbash występuje na zachód od Ankary. Chroni stada owiec przed wilkami i innymi drapieżnikami[1].
Prawdopodobnie ma wspólne pochodzenie z większością europejskich białych psów pasterskich takich jak węgierski kuvasz ikomondor, słowacki czuwacz, włoski owczarek maremma oraz owczarek podhalański[2]. Od roku 1970 zainteresowali się tą rasą Amerykanie, ponieważ psy te dobrze odganiały kojoty od stadowiec i kóz[2].
Klasyfikacja
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI), nie uznaje rasy akbaş, gdyż uwzględnia te psy jako odmianę rasy anatolian.
W 1998 rasa została zarejestrowana w United Kennel Club. Zaliczono ją do Guardian Dog Group[1].
Wygląd
Budowa akbasha łączy charakterystyczne cechy molosa i charta. Jest to pies wysoki, długonogi i muskularny, o imponującej wielkości zdradzającej dużą siłę. Długość ciała jest nieznacznie większa od wysokości w kłębie. Głowa szeroka, klatka piersiowa głęboka. Psy są zwykle wyższe i masywniejsze od suk[1].
Szata i umaszczenie
Szata jest koloru białego, niekiedy z kremowym nalotem. Sierść gęsta dwuwarstwowa z miękkim poszyciem, włos średnio długi prosty lub lekko falujący. Odmiana krótkowłosa jest bardzo rzadko spotykana.
Zachowanie i charakter
Odważny i niezależny obrońca zwierząt hodowlanych. Szybki i zwinny. Potrafi bronić stada nawet przed niedźwiedziem. Rozdrażniony lub sprowokowany może być nieobliczalny, a tym samym niebezpieczny. Ma silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Jako towarzysz domowy jest wierny i łagodny. Akceptuje dzieci i zwierzęta domowe. Pozostaje powściągliwy i podejrzliwy w stosunku do obcych[1].
Użytkowość
Wykorzystywany jest głównie w swojej ojczyźnie jako pies stróżująco-obronny.
Zdrowie i pielęgnacja
Potrzebuje ciągłego zajęcia, nie nadaje się do trzymania w warunkach miejskich. Bardzo odporny na niekorzystne warunki klimatyczne, rzadko choruje i ma niewielkie wymagania bytowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Witajcie na moim blogu armio czytelników 😊
Zanim napiszesz coś głupiego, ODROBACZ SIĘ!!!
🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎
Do wrogów Indianki i Polski:
Treści wulgarne, kłamliwe, oszczercze, manipulacyjne, antypolskie będą usunięte.
Na posty obraźliwe obmierzłych gadzin nie mam zamiaru odpowiadać, a jeśli odpowiem - to wdepczę gada w błoto, tak, że tylko oślizgły ogonek gadziny nerwowo ZAMERDA. 😈
Do spammerów:
Proszę nie wklejać na moim blogu spamu, bo i tak zmoderuję i nie puszczę.
Please no spam! I will not publish your spam!