Niestety, Kamyk proszony latem o porąbanie drewna na szczapy, aby zdążyło wyschnąć w Słońcu przez to lato, wolał bawić się laptopem i zużywać Lechiji z jej akumulatorów zapasy energii na zimę. Późną jesienią dopiero porąbał część drewna. Drewno porąbane mokło w deszczu tygodniami. Niemrze też się drewna nie chciało zwozić na ganek do obeschnięcia. Skutek: mokre, zaśnieżone drewno nie chce się palić. Skromne zapasy suchego drewna skończyły się. Nie ma nawet jednej suchej szczapy na rozpałkę. Lechija dzisiaj trzy razy rozpalała w piecu i niestety ogień wygasał po krótkim czasie. Drewno jest tak mokre, że syczy i gotuje się raczej niż pali.
Wieczorem ze swojej krajoznawczej wędrówki wróciła Niemra. Wielce niezadowolona, że w domu zimno i w piecu nie pali się ogień. Obrażona na brak ognia i ciepła, wytknęła to Lechiji.
Wówczas Lechija nie omieszkawszy, wytknęła Niemrze lenistwo i kombinatorstwo podczas zwożenia szczap na ganek, podczas jej pierwszego pobytu, jako domniemanej wolontariuszce, co miała to drewno pozwozić na ganek by przeschło. Niemra zamknęła dziób i poszła spać okutana w swój gruby śpiwór. Zanim to zrobiła, spróbowała rozpalić ogień. Nakopciła dymu w domu aż gęsto, ale w końcu udało się rozpalić w piecu. Lechija dołożyła w miarę podeschniętych szczap. Pali się! Trzeba jednak pilnować, by ogień nie wygasł, bo bardzo ciężko się rozpala mokrym drewnem.
Lechija walcząca o ogień
Mówisz,że masz taki ogromny piec ,to kładź sobie to drewno obok płyty pieca to Ci bedzie podsychało.
OdpowiedzUsuńTak robię. Pod piec, na piec, obok pieca :)))
OdpowiedzUsuńPodsycha chociaż z wierzchu.
Pilnujemy, by ogień podsycać całą dobę. Podkładany drewno na zmianę.