To ciekawe, że Księga Henocha była spisana i czytana przez Słowian już w I wieku po narodzinach Chrystusa, w ich własnym słowiańskim języku, czyli około 1000 lat przed chrystianizacją Lechii i zmianą nazwy kraju na "Polskę".
Czyli zanim Kościół katolicki wkroczył do Polski, Słowianie potrafili pisać i czytać w swoim narodowym języku starosłowiańskim! Mieliśmy zaawansowaną cywilizację i kulturę słowiańską, zanim nas ochrzczono!
Lechia zaciekawiona
Księga Henocha albo 1 Księga Henocha − księga apokryficzna Biblii Hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją tekstów powstałych między 170 r. przed Chr. i końcem I w. po Chr.[1]
Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) cytowany jest w Nowym Testamencie (List Judy1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8).
Istnieją jeszcze dwie księgi apokryficzne przypisywane Henochowi - synowi Jereda: 2 Księga Henocha z I w. po Chr. zachowana jedynie w starosłowiańskim[2] oraz 3 Księga Henocha z V w. po Chr. zachowana w języku hebrajskim[3]. 1 Księga Henocha jest najczęściej cytowana.
W tym przypadku mowa chyba jednak o języku starocerkiewnosłowiańskim, zgugluj.
OdpowiedzUsuń