piątek, 1 czerwca 2012

Śpiąca królewna i szacowna komisja

Indianka wróciła wczoraj pod wieczór z lokalnej internet cafe. Zajrzała do kur – ani jednego jaja. Zaszła do domu, zjadła obiadokolację. Położyła się na chwilę zmęczona i śpiąca. Miała zamiar odpocząć chwilę, wstać i zajrzeć do ogiera, zająć się sadzonkami itp. Niestety – niepostrzeżenie zapadła w tak ciężki sen, że obudziła się dopiero o świcie następnego dnia nie zdając sobie sprawy że to już nowy dzień. Jej się wydawało, że to nadal czwartek, wieczór. Tymczasem to już był nowy dzień i poranek!

Na godzinę dziewiątą przybyła szacowna komisja z Urzędu Gminy. Auto zaparkowało tuż pod zniszczoną przez wichurę oborą, pod dziurą w ścianie wielkości samochodu.

Pani urzędniczka wyszła z auta i stanęła twarzą w twarzą do tej dziury.

Ja tu żadnych zniszczeń nie widzę!” – rzekła uroczo melodyjnym głosem kobieta w przyciemnionych okularach.

“To niech pani zdejmie okulary, to pani zobaczy!” – obruszyła się Indianka twardą, zachodniopomorską polszczyzną pozbawioną tego mazurskiego, swoistego zaśpiewu,

 (Ciąg dalszy tej scenki w mej powieści pt. Rancho na Mazurach Garbatych)

                                                                        

Indianka posiała dziś skiełkowane słoneczniki w ogrodzonym ogródku, który wcześniej pełnił funkcję wybiegu dla kur. W doniczkach w domu – cukinie i dynie oraz ogórki – też skiełkowane.

Ogierek starannie wyjada trawę na pastwisku w miejscu gdzie Indianka ma zamiar posiać i posadzić warzywa.

Ziemia sucha, twarda. Czeka na deszcz by ją przekopać.              

Natomiast ten kawałek co go przekopała kilka tygodni temu, częściowo porósł trawą, ale część jest całkiem czysta i gotowa do siewu, tyle że nie może tam nic siać, bo jest nieogrodzone.

Przymierza się do ogrodzenia tego fragmentu, ale będzie trudno, bo nie ma aż tak wiele tyczek i drutów.

Może siatkę z balotów wykorzysta aby kozy i kury się tam nie ładowały. Poprawi kultywatorem ten kawałek i posadzi ziemniaki tam. Jak coś tam wlezie, to ziemniaków jej z ziemi raczej nie wygrzebie

Czyli plan na jutro – ogrodzić działkę pod ziemniaki. Tam gdzie czysto, można je już posadzić. Ziemia była głęboko skopana i jest odchwaszczona, powinno ładnie tam rosnąć warzywo.

 

ps. Pozdrowienia dla moich wiernych czytelników! :) Nie dajecie wyspać się królewnie! :))) Pamiętam o Was i będę pisać dalej, choć może nie tak często, bo czasu i sił brak :)

 

 

 

2 komentarze:

  1. Nie chcący natknęłam się na Twojego bloga. Szukałam informacji na temat zakładania sadu jabłoniowego, a tu co? Bardzo ciekawa historia Indianki z mazur, tak? Przyjemnie się czyta opowieści z życia wzięte osoby, która z taką fascynacją opowiada o wsi. Sama również mieszkam na wsi, tyle, że zamiast koni i kóz, zajmuję się krowami :) Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Indii :)

    Jak w końcu napiszesz ( uznasz, że "napisane" :)) będzie bestseller na przaśnym, polskim rynku ( czyli nie wielkie pieniądze - ale pieniądze na "dokończenie Mazur G. w wymiarze gosp. agroturystycznego ). I życzę Tobie sukcesu pisarsko-wydawniczego. Na końcowym etapie nie zapomnij o firmie, która zadba o reklamę - nawet za mniejszą kasę dla Ciebie - ale jesteś "unknown" - i reklama musi być.
    Jesteś tak zaradną dziewczyną, iż powyższe traktuj jedynie jako "serdeczne przypomnienie" - całusy Indii.
    Ps Only for you...

    Geronimo.

    OdpowiedzUsuń

Witajcie na moim blogu armio czytelników 😊

Zanim napiszesz coś głupiego, ODROBACZ SIĘ!!!

🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎🐎

Do wrogów Indianki i Polski:
Treści wulgarne, kłamliwe, oszczercze, manipulacyjne, antypolskie będą usunięte.
Na posty obraźliwe obmierzłych gadzin nie mam zamiaru odpowiadać, a jeśli odpowiem - to wdepczę gada w błoto, tak, że tylko oślizgły ogonek gadziny nerwowo ZAMERDA. 😈

Do spammerów:
Proszę nie wklejać na moim blogu spamu, bo i tak zmoderuję i nie puszczę.

Please no spam! I will not publish your spam!