Indianka ma mnóstwo pracy. Ciężkiej, fizycznej pracy. By sobie tę pracę jakoś rozłożyć na ławiejsze zadania, stosuje metodę małych kroczków. Więc robi trochę tego, trochę tego, jak opadnie z sił przy noszeniu ciężarów, to wówczas bierze się za coś lżejszego.
Wakacyjne doświadczenia z wwooferami dały jej do myślenia. Nauczyła się od nich oszczędzać się w pracy. Więc gdy pracuje, znajduje czas na chwilę zadumania, na spacer po włościach (chociaż ten spacer to nie jest bezproduktywny, bo przy okazji spaceru poprawia druty i taśmy przy ogrodzeniu). W ten relaksowy sposób próbuje sprostać licznym zadaniom.
Na dworze piękna słoneczna pogoda. Opustoszałe łąki i pastwiska skąpane w słońcu. Indianka nosi ciężary, a gdy już nie daje rady to robi krótką przerwę na wejście do domu i podłożenie drewna do pieca. Czasem gorącą herbatę wypije. W lodówce pustki. Nie ma co jeść. Kroi chleb i obkłada cebulą by ta kanapka miała jakikolwiek smak.
No nareszcie na Indianki blogu nastał spokój,wszystko wróciło na swoje miejsce :-) Gospodyni zabrała się za to co lubi najbardziej i co wychodzi Jej najlepiej,czyli doglądanie swojej oazy spokoju.Teraz dobra dziewczynka przebywa z dala od zakłamanej polityki,oby tak dalej,tego Indiance z całego serca wszyscy tu zebrani blogowicze życzymy :-))
OdpowiedzUsuńCo, pan Andrzej wegetarianin wrzucił Indiankę do szuflady pt. "Rolnik pracoholik pasjonat i jego dzieło" i myśli, że Indianka będzie w tej szufladzie biernie siedziała i bez słowa się przyglądała jak "góra" kaszani gospodarkę jej kraju??? Mowy nie ma! Indianka ma głos i będzie ćwierkać! Może kogo tam u władzy ruszy sumienie i odpuści rodakom i da żyć spokojnie i przestanie ograniczać dobrobyt.
OdpowiedzUsuń