Pastuch i permakultura

Z rana Indianka wybrała się do wsi po ziemniaki. Ziemniaki okropnie drogie – w cenie pomarańczy i cebuli, więc kupiła cebulę.

 

Wróciła, coś przekąsiła i zabrała się za naprawę ogrodzenia.
Naprawiła dwa odcinki i przerobiła jeden.

 

Ogier silnie skopał ziemię na podwórku przy pastuchu. Jutro trzeba będzie pastuch podwórkowy przesunąć, aby kopał w innym miejscu.

 

Indianka ma zamiar w ten sposób przygotować ziemię pod warzywa. Już jedna duża grządka porządnie skopana. Warzywa potwornie drogie w tym roku – trzeba posiać swoje.

 

Po deszczu wielkie błoto. Niech trochę ziemia przeschnie, a póki co Indianka ustawi tam drugi pastuch z drugiej strony grządki by wydzielić tę grządkę i oddzielić ją od klaczy. Gdy ziemia lekko podeschnie – wygrabi ją, wyrówna i posieje warzywa. Niech rosną. Będą blisko domu, na oku, do oczka wodnego blisko w razie podlewania, ziemia żyzna i bogata w obornik koński – warzywa powinny się udać.

 

Ale pastuch musi być tam bardzo gęsty, aby kozy się nie dostały.

 

Poza tym na siedlisku strasznie dużo sprzątania po budowlańcach. Koszmarnego bałaganu narobili, a wiatr ich śmieci rozwiał wokół. Teraz Indianka ma dodatkową robotę by to wszystko wyzbierać. Więc chodzi i zbiera. Ziemia wokół domu jest tak zaśmiecona jak 8 lat temu gdy Indianka tu się sprowadziła.
Sprzątania na co najmniej tydzień, albo i dwa.

 

Oprócz tego, do wyzbierania są gałęzie po kasztanowcu i gruszy. Po kasztanowcu na kupkę do palenia w piecu, po gruszy na kupkę do wędzenia.

 

Trzeba też karmić klacze sianem. Przenoszenie snopków z jednej do drugiej stajni przez grząskie podwórko nie należy do łatwych. Jest to męczące i pracochłonne zadanie. W dodatku ogier przeszkadza.

 

Po całym dniu na dworzu Indianka wieczorem śpiąca. Dziś obiadu nie gotowała i chyba już nie ugotuje, bo za bardzo zmęczona.