Laurowiśnia

Wiecznie zielona laurowiśnia wschodnia

• Wybór zawsze zielonych krzewów liściastych, zwłaszcza tych o niewielkim pokroju, nie jest zbyt duży. Dlatego tak popularna jest laurowiśnia wschodnia.
• »

  Zdjęcie 1 z 5

  Szczelna zielona ściana z laurowiśni wschodniej
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
• Laurowiśnia wschodnia Prunus laurocerasus to zawsze zielony krzew lub niskie drzewo dorastające do 4 metrów. Ma zielone pędy, na których osadzone są skórzaste, grube i błyszczące liście (nie opadają zimą).Roślina ma wiele właściwości pomocnych w ogrodzie np. odstraszanie szkodników. W maju krzewy laurowiśni ozdobione są kremowobiałymi pachnącymi kwiatami, natomiast w sierpniu dojrzewają zebrane w grona czarne błyszczące owoce.
  
  

  Odmiany laurowiśni

  Odmiany ogrodnicze laurowiśni różnią się wysokością, barwą oraz kształtem liści. Do najpopularniejszych można zaliczyć:
  • ‘Angustifolia’ – o wąskich długich liściach (12-18 cm), ‘Brachystachys’ – pochodzenia kaukaskiego, bardziej odporna na niskie temperatury, ‚Ca- melliifolia’ – krzew o wysmukłym pok-roju,
  • ‘Caucasica’ – pochodzenia kaukaskiego, o dużych liściach (12-18 cm długości i 8-12 cm szerokości) zaokrąglonych na wierzchołku,
  • ‘Compacta’ – niski krzew (do 1,5 m) o bardzo ciemnych liściach, ’Fiesseriana’ – krzew o zaokrąglonej koronie, wąski u dołu,
  • ‘Herbergii’ – szeroki krzew zwężający się ku górze,
  • ‘Latifolia’ – o bardzo dużych liściach,
  • ‘Magnoliaeflora’ – o dużych liściach, któ-re przypominają liście magnolii wielkokwiatowej,
  • ’Marbled White’ – krzew dorastający do 2-2,5 m z nakrapianymi na biało liśćmi, ‘Mocrophylla’ – o drobnych liściach,
  • ‘Otto Luyken’ – niskie roz- łożyste krzewy (do 1-1,5 m) o ciemnozielonych błyszczących wąskich liściach. Ta ostatnia jest najbardziej popularną odmianą rozmnażaną w Polskich szkółkach. Krzewy kwitną bardzo obficie,a jesienią powtarzają kwitnienie.
  Wśród innych odmian warto wymienić:
  • ’Psonardii’ – krzew silnie rosnący o dużych ciemnozielonych liściach‚Pyramidalis’ – o piramidalnej koronie,
  • ’Reynvaanii’ – dorasta do 1,5 m, ma matowe jasnozielone liście,’Rotundifolia’ – o okrągłych liściach,
  • ’Schipkaensis’ – pochodzenia bułgarskiego, silnie rosnąca (dorasta do 2 m) o wąskich liściach (12 cm długości),
  • ’Schipkaensis Macrophylla’ – wielkolistna (liście eliptyczne, z wierzchu zaostrzone),
  • ’Serbica’ – pochodzenia serbskiego, krzew o pokroju kulistym oraz zwartym z krótkimi wyprostowanymi gałęziami.
  
  

  Gdzie sadzona jest laurowśnia?

  Laurowiśnia sadzona w zachodniej Polsce nie wymaga okrywania na zimę, natomiast w pozostałych rejonach zaleca się osłaniać ją podczas mroźniejszych dni. W ogrodzie czuje się najlepiej przy dużej wilgotności powietrza, na osłoniętym oraz zacisznym stanowisku. Nie ma specjalnych wymagań co do warunków glebowych. Dobrze rośnie na każdej glebie o uregulowanych stosunkach wodnych (najlepiej stale równomiernie wilgotnych).
  Laurowiśnia wymaga gleby piaszczysto-gliniastej lub gliniasto-piaszczystej, ciepłej, o odczynie obojętnym lub alkalicznym. Na stanowiskach o glebie piaszczystej i suchej krzewy rosną bardzo wolno (podczas suszy należy je podlewać, ponieważ są wrażliwe na niedobór wody). Powierzchnię rabaty dobrze jest pokryć 5-cm warstwą ściółki (najlepiej przekompostowanej kory) oraz nawozić wiosną nawozami wieloskładnikowymi, które przyczynią się do lepszego zimowania krzewów.
  Laurowiśnia najlepiej rośnie w cieniu lub półcieniu, nie lubi natomiast stanowisko intensywnym nasłonecznieniu. Krzewy dobrze czują się pod koronami drzew (najlepiej tych o zawsze zielonych liściach). Uszkodzenia mrozowe regenerują niezwykle dobrze – przezimują bez szkody przysypane śniegiem, który zabezpiecza je przed przemarznięciem. Gdy śniegu brakuje, dobrze jest osłonić krzewy (ale nie przykrywać) przed nadmiernie intensywnym słońcem, a także mroźnymi wysuszającymi wiatrami. Uszkodzone pędy wystarczy przyciąć do zdrowego miejsca.
  
  

  Zastosowanie laurowiśni wschodniej

  Zastosowanie laurowiśni wschodniej w ogrodnictwie ozdobnym jest wszechstronne. Ze względu na niewielkie wymiary roślina ta nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych. Bardzo efektownie wyglądają krzewy posadzone w grupach jednorodnych oraz razem z innymi krzewami zawsze zielonymi. Laurowiśnia może mieć również zastosowanie jako podszycie pod koronami dużych drzew (np. pod dębami).
  Sadząc krzewy laurowiśni pod koronami drzew, należy zwrócić uwagę, aby nie znajdowały się w bliskim zasięgu korzeni, które mogą konkurować z krzewami o wodę i sole mineralne. Krzewy mogą służyć również w umacnianiu skarp w postaci nieciętych szpalerów.
  Krzewy laurowiśni doskonale znoszą przycinanie, nadają się więc na żywopłoty lub inne roślinne figury. Krzewy przycina się najlepiej po kwitnieniu w maju lub czerwcu (do pierwszej połowy lipca). Podczas tego zabiegu starajmy się jednak nie uszkodzić liści, w przeciwnym razie mogą brązowieć i zasychać.
  Krzewy laurowiśni bardzo ładnie komponuję się z bylinami o dużych liściach, jak funkia, bergenia czy rodgersja, a posadzone razem z paprociami przydają ogrodowi patyny i kolorytu. Laurowiśnia może być również sadzona w różnego rodzaju pojemnikach i służyć do dekoracji wnętrz budynków, np. dużych i widnych biurowców.
  
  

  Rozmnażanie laurowiśni

  Laurowiśnię rozmnaża się głównie z sadzonek pędowych sporządzonych od sierpnia do marca. Umieszcza się je w jałowym podłożu w szklarni lub tunelach foliowych, gdzie bardzo szybko się ukorzeniają. Amatorsko laurowiśnię rozmnaża się w ogrodach z odkładów i odrostów korzeniowych.

http://www.mojpieknyogrod.pl/drzewa-i-krzewy/artykul/laurowisnia-1