Uwielbiam poniedziałki :)

Dla Indianki to taki sam dzień tygodnia jak pozostałe sześć, więc nie ma powodu, by go jakoś dyskryminować, nie lubić itp. Obce Indiance są narzekania etatowych mieszczuchów, co robią od 7 do 15.00 całe pieć dni w tygodniu, a w weekendy się byczą namiętnie. Takie legaty nie cierpią poniedziałków, bo kojarzą im się z powrotem do pracy.

Natomiast Indianka pracuje codziennie. Od 10 lat bez żadnych przerw, urlopów. Jej rancho to jej pasja, więc pracuje z radością i przyjemnością. Cieszy ją zarówno każdy duży jak i drobny sukces. Wyhodowala piękne konie i inne fajne zwierzęta. Przed nią jeszcze wiele do zrobienia, by zrealizować swe dlugoterminowe plany, ale i je też zrealizuje. Krok po kroku. Nie tak, jak pierwotnie zamierzała - dużymi skokami przy pomocy dotacji unijnych, ale za to drobnymi kroczkami, metodami gospodarczymi i permakulturalnymi. W sumie ci, co jej zaszkodzili doprowadzając do odebrania jej dotacji unijnych - niechcący jej pomogli. Indianka by mogła ugrzęznąć w kosztownych kredytach i całkiem osiwieć przy próbie dotrzymania terminów i wszystkich wymogów narzucanych przez unijne projekty.

Wykonanie zadania przy pomocy unijnych projektów byłoby 10 razy kosztowniejsze i 100 razy bardziej stresujące, niż jest Indianka w stanie zaakceptować. Indianka nienawidzi wyścigu szczurów, dlatego zapragnęła osiąść na wsi i wieść spokojne, bezstresowe życie w zgodzie z naturą i przy maksymalnym ograniczeniu kontaktów ze zgnilizną obecnej technokratycznej cywilizacji. Pieniądze unijne to pokusa, ale podpisanie kontraktu to podpisanie cyrografu z diabłem. Nie daj Boże nie udało by się jej w terminie wykonać założonych celów - straciłaby przez to całe swoje piękne gospodarstwo.

A tak, dzięki ścierwojadom, którzy doprowadzili do strat finansowych Indianki - dzięki tym ścierwojadom Indianka nie wpakuje się w matnię, z której mogłaby nie wybrnąć. Tak więc, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Ścierwojady wbrew swoim złym zamiarom i chęciom - też bywają pożyteczne ;)