No, dopiero teraz z czystym sumieniem Indianka może rzec, że wiosna nadeszła: ciepło, mokro, ptaszęta ćwirkają.
Na dworze cieplej niż w domu. Na podwórku i na drodze mokra ciapa po topniejącym śniegu i padającym deszczu. Pola wokół zalane szeroko wodą. Trawa na polach na razie bura i na podwórku błotniście i brzydko jest, ale niebawem to się zacznie diametralnie zmieniać – zrobi się zielono, ciepło, miło i intensywnie ćwierkająco.
Indianka czuje się lepiej. Myśli w jej głowie płyną tak wartko i gwałtownie jak wezbrane wody w rzeczce. Fizycznie też czuje się lepiej. Tylko jej gniewnie, że nie ma nikogo wartego jej miłości.
Nie myśl o tym Izabelo.Ciesz się tym co masz,a miłość sama przyjdzie niespodzianie.Wiem coś o tym i życzę Ci tego z całego serca.
OdpowiedzUsuńNo tak jak waćpanna ma wymagania w stylu -książe z bajki do tego jak z największym pojazdem-w którym waćpanna by się czuła jak królowa w karecie-to o czym tu pisać-he he.Nie no to to oczywiście żart- a tak jak napisała Gosia-może ta miłość przyjdzie niespodziewanie-w każdym razie wiedz że to co ma być to i ....BĘDZIE! :))))))
OdpowiedzUsuńaleś Gosiu pięknie i mądrze skrobnęła.Dołączam się do w/w życzeń, serdecznie pozdrawiam ( tylko nie bydłuj:))
OdpowiedzUsuńDziękuję serdecznie Gosiu - pięknie i inspirująco to ujęłaś... :)
OdpowiedzUsuńAnonim, nie księcia z bajki, ale szlachetnego rycerza - męskiego, dzielnego, troskliwego, honorowego i zaradnego.
OdpowiedzUsuńMoje córki twierdzą, że rycerstwo dawno wymarło (ach, ta dzisiejsza młodzież ;D), ale ja wierzę, że jeden "rycerz" gdzieś się dla Ciebie uchował. Kiedyś stanie na Twojej drodze, zobaczysz... Tylko go nie przegap! :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam wraz z ciepłym, wiosennym słońcem
No tak ja zawsze księcia z rycerzem mylę :))))Ale ładnie to ujęłaś-Brawo!
OdpowiedzUsuńOlu, świntuszku, to Ty publicznie oświadczyłaś, że czasami bydłujesz :))))
OdpowiedzUsuńJa spokojne dziewczę jestem :)