piątek, 29 stycznia 2010

Martwe cielę

Krowa urodziła martwego cielaka. Co za strata. Pierwsza moja cieliczka, w dodatku simentalka.
Wodnik Tygrysek. Byłaby moją ulubioną krówką...
Krowa miała ciężki poród. Nie mogła urodzić tego cielaka. Gdy zaczęłam ciągnąć cielę, nóżki już były zimne.
Cielę rodziło się tyłem. Udusiła się w środku, zanim ją wyciągnęłam. Nie mogłam jej wyciągnąć wcześniej – nie dałam rady. Krowa słabo parła. Była bardzo osłabiona, pokładała się na ściółce. Jeszcze takiego ciężkiego porodu nie miała. Stękała i stękała. Nadjechał pług śnieżny. Poprosiłam kierowcę, by pociągnął za te nóżki i wyciągnął cielaka, bo ja już siły nie miałam. Wyciągnęłam nogi i zadek jałóweczki i dalej nie mogłam. Traktorzysta nałożył linkę na nogi, mocno się zaparł i wyciągnął już martwego cielaka. Zrobiłam masaż cielęciu w nadziei, że może jeszcze się ocknie. Masowałam i masowałam – daremnie. Nie udało się ożywić cieliczki. Taka szkoda...
Krowa nawet nie spojrzała na cielaka. Dalej stękała. Ledwo na nogach się trzymała. Wymęczył ją ten poród. Może paść.
Indianka zawiedziona. Tyle się wyczekała, aż wreszcie się urodzi cieliczka... Tak bywa z inwentarzem. Porody bywają łatwe lub trudne z powikłaniami. Podobno cielę, które rodzi się tyłem jest bardziej zagrożone uduszeniem. Często taki poród kończy się zgonem. Tym razem, nie dość, że ciele było ułożone tyłem, to jeszcze krowa nie mogła go urodzić. Chyba ten cielak był za duży dla niej, albo miała jakieś schorzenie dróg rodnych.
Poprzednie porody przebiegały znacznie łatwiej. Krowy rodziły z niewielką pomocą Indianki. Raz zdarzył się cielak, który urodził się podduszony, ale wytrwały masaż pomógł go ożywić. Tym razem się nie udało...
Rok czekania i nie ma żadnego cielaka – jedna krowa jałowa, druga urodziła martwe cielę. Indianka przemęczona pracą na gospodarstwie - osłabiona i brak jej sił – ten zgon to chyba znak, aby zdjąć ze swoich bark parę ciężarów. Trzeba zredukować inwentarz. Indiance wystarczy mleko od paru kóz. Nie trzeba też płacić za inseminację i czekać rok na jednego cielaka. Mniej trzeba wysiłku by wydoić ręcznie jedną czy dwie kozy niż jedną krowę. Indianka w zeszłym roku sprzedała duże stado kóz – zostawiła sobie tylko kilka sztuk. Wcześniej musiała ręcznie doić kozy całymi dniami. Za ciężko jednej osobie. Ręce Indiankę bolały – omdlewały ze zmęczenia.
Życie nie może polegać na samym dojeniu. Czas na zmiany. Na potrzeby Indianki w zupełności wystarczą 3 dobre, dojne kozy, kilka kur, królików. Nie ma co się zamęczać nadmiarem obowiązków. Indianka zamęczała się 7 lat i dłużej już nie chce. Teraz trzeba zadbać o siebie i o swoje wygody. Wyremontować dom. Znaleźć czas na wypoczynek. Znaleźć czas na miłość i zabawę. Wszak nie samą pracą człowiek żyje...


poniedziałek, 25 stycznia 2010

Walka z mrozem

Cały zeszły czwartek Indianka siedziała w papierach rolniczych. Temperatura w domu spadła do minus 6 stopni. Piec z trudem się tlił, w końcu wygasł. Nie ma ciągu w kominie. Przy rozpalaniu cały dym idzie na dom, a po zamknięciu pieca ogień w piecu przygasa gwałtownie i ledwo się tli dając niewiele ciepła. Za mało, by ogrzać mieszkanko. Tłuste ogromne plamy wyszły na tynk na kominie. Coś tam się niedobrego dzieje w tym kominie. Indianka musiała włączyć grzejnik olejowy w sypialni, by nie zamarznąć. Szyby okien spowił lód rysując piękne wzory. Teepee Indianki zamieniło się w lodową pieczarę.
 
W piątek w domu także było minus 6 C. Indianka pojechała załatwiać sprawy urzędowe w miasteczku. Wróciła przemarznięta, bo mróz urósł do minus 26 C i wiatr się wzmógł. Twarz jej skamieniała od mrozu, gdy wracała przez lodowiec zaśnieżonych łąk. Ciężko się brnęło przez zlodowaciały śnieg, który utrudniał marsz. Każdy krok wymagał wysiłku. W końcu Indianka dotarła do utęsknionego domku. Wskoczyła natychmiast po powrocie pod kołdrę by się zagrzać, owijając sobie stopy nagrzanym na olejowym grzejniku ręcznikiem.
 
W sobotę dzień zleciał na obrządku zwierzyny i rąbaniu drzewa, uszczelnianiu stajni (konie wygryzły siano w suficie w miejscu braku jednej deski i mróz je z góry atakował – trzeba było wejść na strych i zatkać dziurę deską i nawalić na nią grubą warstwę siana by ocieplić), wieczór to próba uruchomienia elektrycznego kocyka i jaśka.
 
Indianka wymieniła PRLowskie wtyczki pozbawione dziurki na bolec na te nowoczesne z bolcem. Trzeba było odciąć kombinerkami starą wtyczkę, oskubać nożykiem kabel i druty z otoczki, znaleźć uszkodzony czajnik i toster na strychu, odciąć im te dobre wtyczki, oskubać kabel i druty z otoczek, skręcić z właściwymi drutami ze starego kabla od kocyka, zaizolować taśmą izolacyjną dobrze. Stary kabel od kocyka miał dwa kolory kabelków: brązowy i drugi ni to niebieski ni to zielony. W nowym kablu były druty otoczone kolorami: zielonym, żółtotęczowym i niebieskim. Indianka miała dylemat jak te dwa kable z dwóch różnych epok dopasować, który kabelek z którym kabelkiem połączyć, aby zwarcia nie było. Po nacięciu starego kabelka od kocyka, który z wierzchu wyglądał na zielony, pod spodem okazało się, że jest bardziej niebieski. Ufff... więc Indianka połączyła te niebieskie kabelki z obu kabli razem, następnie brązowy z zielonym pomijając ten żółtotęczowy, który to kolor zazwyczaj nosi kabelek uziemiający i... BINGO! Włączyła wtyczkę do prądu – spięcia nie było. Dobry znak. Ale kocyk nie grzał. Zaniepokoiła się. Po kilku minutach zaczął wreszcie grzać. Wciągnęła kocyk pod kołdrę, bo wtedy efekt większy. Jezu, jak pięknie grzeje! :)))) Indiance ciepło pod kołderką. Bardzo ciepło. Gdy wymarznie na dworzu to wtedy wskakuje pod kołdrę i wygrzewa się kocykiem.
 
Rachunki za prąd przyjdą koszmarne. Trzeba uruchomić ten piec. Trzeba kominiarza do komina. Mama Indianki zadzwoniła ze Szczecina do Olecka, do kominiarza by się zlitował i w końcu przyjechał i naprawił komin, bo Indianka zamarznie. Indianka ponownie zadzwoniła i kominiarz tym razem ma być. Podobno tylko jeden kominiarz Spółdzielni Kominiarskiej został do dyspozycji, bo czterech chorych nie pracuje.
 
Za oknem – 27 C
W domu – 4 C

czwartek, 21 stycznia 2010

Indianka zbiera na remont domu

Drogi Czytelniku,
Podoba Ci się ten blog? Chcesz go czytać dalej?  Jeśli tak, wspomóż Indiankę dowolną kwotą... lub zbędnym sprzętem przydatnym na gospodarstwie... dobrym słowem, lub pomocą fizyczną...
Każda, nawet drobna pomoc będzie mile widziana... :)
Z góry dziękuję, nawet za drobne kwoty :) Zmobilizują mnie do dalszego pisania... :)

Pozdrawiam,
Indianka

Liczenie kóz

Za oknem minus 20 C, w domu minus 1C. Indianka w domu liczy kozy – sprawdza numery, uzupełnia dane, przepisuje na czysto. Założyła im porządną komputerową kartotekę. Łatwiej te wszystkie dane będzie ogarnąć i uporządkować.

środa, 20 stycznia 2010

Reorganizacja

Tymczasem od poniedziałku Indianka przeprowadza przyspieszoną reorganizację dnia. Z trzech par rąk trzeba było znowu wrócić do systemu jednej pary rąk. Od rana do 16.00 obrządek i przydomowa krzątaninka typu rąbanie drwa lub porządkowanie podwórka z gałązek, od 16.00 krzątaninka domowa typu gotowanko i zmywanko. Brakuje czasu na papierki, ale Indianka dziś wreszcie założyła duplikaty kolczyków kozom i zaczęła sprawdzać rejestr kolczyków. Kozy kolczykowaniem nie były zachwycone, takoż Indianka, ale żadne ucho się nie rozerwało na szczęście, ani żaden kolczyk nie spadł.
 
Dziś na Rancho minus 15 stopni Celsjusza. W domu ledwo 2 stopnie. Kominiarz się nie pokazał jak na razie.
Dotarła paczka od Mum. W niej dwa elektryczne wynalazki: jasieczek elektryczny i koc elektryczny. Ucieszyły Indiankę te prezenty wielce, ale niestety na razie nie mogą być użyte, bo mają stary typ wtyczek – taki bez dziurek na bolce uziemiające. Wszystkie gniazdka i przedłużacze Indianki mają te bolce. No, jest jeden stary co nie ma, ale Indianka nie jest pewna czy aby nie uszkodzony, więc na razie go nie włącza. Ratuje się układając na grzejnik olejowy np. ręcznik, którym po podgrzaniu owija sobie stopy, by je podgrzać pod kołdrą. W paczce przyszło też podszyte sztucznym futerkiem wdzianko typu kangurka z kapturkiem. Cieplutkie. Indianka wciągnęła wdzianko skwapliwie i nie rozstaje się z nim nawet w łóżku :) Indiance nie jest zimno. Tylko momenty, gdy trzeba wejść do łóżka nienagrzanego są nieprzyjemne, ale wtedy rozgrzany ręcznik jest stosowany. W domu gdy się rusza krzątając w kuchni lub pokoju też nie jest jej zimno. Na dworzu gdy robi obrządek – nie jest zimno. Najgorzej gdy trzeba się umyć w zimnej łazience. No, ale wtedy do wanny jest nalewana gorąca woda i włączany grzejnik olejowy w pokoju, który grzeje ręcznik lub szlafrok, który Indianka wciąga na siebie błyskawicznie po wyjściu z wanny.

Pożegnanie z AAczami

AAcze w poniedziałek rano wyjechali do pracy pod Ostrołękę. W niedzielę Indianka im napisała dobre, zasłużone referencje, ostrzygła Agatę na Egipcjankę. August dokończył ocieplać strop ganku, a Agata spakowała ich rzeczy. Rano w poniedziałek z wielkimi torbami pomaszerowali na Sokółki. Ich pokój opustoszał nagle.

Indianka trochę do nich przywykła i nie za bardzo było jej na rękę by wyjeżdżali, bo roboty huk, a Indianka musi mieć czas na fucking papierki, ale umowa była taka, że tak długo tu będą mieszkali jak obu stronom to będzie odpowiadało. Dostali korzystniejszą dla siebie ofertę mieszkania pod Ostrołęką i po prostu z niej skorzystali.
 
Tam gdzie pojechali będą mieli lepsze warunki (na pewno dużo cieplej w domu!) – do dyspozycji tylko dla siebie ciepłe mieszkanko składające się z pokoju, łazienki i kuchni z bieżącą wodą (u Indianki tylko kuchnia ma bieżącą wodę, do łazienek trzeba nosić wiadrami z kuchni). Dostaną 1000zł pensji na dwoje plus darmowe wyżywienie. Więc pod tym względem znacznie lepsze warunki niż mieli u Indianki. Natomiast pracy będą mieli dużo więcej. Będą pracować przy 70ciu dojnych krowach. Praca od świtu będzie dla Aaczy szokiem, bo będą wstawać o 4.00 rano (u Indianki mieli zaczynać pracę o 7.00, ale regularnie spóźniali się do pracy, wstawali z trudem o 8.oo, a nawet o 9.00, ba, niekiedy zaczynali pracę dopiero o 10.00!) i pracować cały dzień, bez dni wolnych od pracy. No, na wsi nie da się nic nie robić w weekendy – zwierząt trzeba doglądać codziennie, zwłaszcza krów dojnych, gdzie mleko jest zdawane do mleczarni. Za to nie będą wydawali pieniędzy na mieszkanie i wyżywienie, więc zaoszczędzą sobie miesięcznie 1000zł. Za kilka miesięcy będą mieli kasę na wyjazd za granicę i na start tam. Za granicę chcą jechać w czerwcu i tam zarobić na swoje własne mieszkanie w Polsce. A może zostaną w kraju i będą koncerty organizować? August ma talent muzyczny. Pisze chwytliwe piosenki. Czas pokaże. Młodzi są – całe życie przed nimi. Mogą robić co chcą. Nie są uwiązani do ziemi jak Indianka teraz jest... Indianka dorobiła się swojego majątku już dawno, ale za to straciła wolność w podróżowaniu. Gospodarstwo to obowiązek. Nie można zostawić zwierząt, domu, sadu i tak sobie jechać. AAcze nie mają nic materialnego, poza torbą ciuchów i osobistymi drobiazgami, za to mają wolność i siebie. To bardzo dużo jak na początek. Mają też dużo ambicji i energii, która pcha ich ku realizacji ich planów, więc na pewno im się powiedzie w życiu.
 
Na 50 osób do których August zwrócił się o pomoc, o dach nad głową dla siebie i swojej dziewczyny – tylko jedna Indianka odpowiedziała pozytywnie. Rancho Indianki było dla AAczy azylem. Trampoliną, z której wybili się w świat. Tu spędzili swój miesiąc miodowy... Tu nareszcie mogli być razem bez przeszkód. Myślę, że byli szczęśliwi, bo mieli siebie wreszcie tylko dla siebie. Bo mogli mnóstwo czasu spędzić razem, razem jedząc, razem pracując, gotując, kąpiąc się i śpiąc – niczym młode małżeństwo. Niech im się powodzi jak najlepiej w nowym miejscu i w życiu. Tego im Indianka życzy z serca.

Hibernacja

Indianka żyje, nie zamarzła, jeno przeszła w stan hibernacji :)))). Na Rancho temperatura minus 15 stopni za oknem, a w chatce aż 2 stopnie powyżej zera, ale za to pod kołdrą circa about 30 stopni :) Indianka leży pod kołdrą i pisze raporty dla ARiMR i inspektorów weterynarii :)
 
Pozdrawiam martwiących się, zwłaszcza Boską Wolę ;)

niedziela, 17 stycznia 2010

Koniec z przeciągiem

Dziś zamontowaliśmy zasuwy na nowych drzwiach drewnianych na ganku i dokończyliśmy ocieplanie ganku.
Ganek ocieplony łącznie z sufitem. W domku od razu cieplej, bo zimny przeciąg zlikwidowany na ganku.

sobota, 16 stycznia 2010

Drzwi

Dziś dzień drzwiowy. Naprawiliśmy drzwi do boxu ogiera i zrobiliśmy oraz wstawiliśmy dodatkowe drzwi na ganek. Na dworze mróz trzaskający, ale na ganku zrobiło się przytulnie. Nowe drzwi wyglądają niezwykle malowniczo.

piątek, 15 stycznia 2010

Proste patenty

Już wcześniej Agata wspominała o gorących gumowych kaczkach lub butelkach wkładanych do łóżka.
Zadzwoniła Mum i to samo doradziła. Agatka nalała gorącej wody do zwykłej, plastikowej butelki po napoju i dała taką dwulitrową butel Indiance do łóżka. Grzeje! Nagrzała łóżko i kołdrę i grzeje w stopy... Jak miło...
Dziś w domu nie tak zimno – piec słabo, ale grzeje. Gdyby nie trzeba było wietrzyć chałupy po każdym podładowaniu drewnem pieca, to by było dużo cieplej w chałupie.
 
Wczoraj w nocy Indianka dostała takiego ataku kaszlu i tak pękała jej głowa, że nie wytrzymała i włączyła na noc grzejnik olejowy. Pomogło, ale grzejnik to za droga impreza. Trzeba piec doprowadzić do pełnej mocy. W przyszłym tygodniu ma być kominiarz... Jutro Indianka spróbuje dostać się do wędzarni. Gdzieś klucz musi być.
 
Poza tym myśli Indianki krążą wokół alternatywnych sposobów zapewnienia sobie ciepła w domku...

Zimowe porządki

W domu zimno, ale jak się człowiek rusza, to tak nie czuje tego zimna lub mniej. Wczoraj Indianka porządkowała dokumenty, Agata myła okna, a August układał żerdzie. Dzisiaj podobnie.

środa, 13 stycznia 2010

Una bomba

Za oknem minus 18 C. Pora na radykalne środki. Indianka zrobiła wybuchową pochodnię: owinęła długi, cienki badyl swoim ongiś ulubionym wełnianym sweterkiem aktualnie zżartym przez mazurskie mole, a stanowiącym sfilcowaną pamiątkę ze Szkocji... Westchnęła wspominając ekscytujące czasy zamorskich podróży i ciekawych morskich szkoleń ratunkowych i przeciwpożarowych... To wtedy nabyła ten sweterek. W uroczym szkockim miasteczku zwanym Aberdeen. Wielki, luźny był i cieplutki z cudownej znakomitej jakościowo wełny... Długo był ulubionym swetrem Indianki, w czasach gdy pracowała jako stewardesa na statkach sejsmicznych... A i potem też...

Sweterek po latach marnie skończył w paszczękach mazurskich moli. Ostatnie jego zadanie ambitne było. Posłużył jako zapalnik do komina... ;))) Indianka nasączyła nawinięty starannie na badyl sweterek benzyną. Zrobiła też loncik, ale nie był potrzebny. August wcisnął głęboko w przewód kominowy pochodnię. Indianka podpaliła końcówkę innego długiego badyla i przytknęła do sweterka. Pochodnia zapaliła się mocnym, zdecydowanym ogniem, ale na szczęście nie wybuchła. Mocny ogień oblizał ściany komina i zapalił sadzę.

Indianka i AAcze wyszli przed dom by sprawdzić czy sadze wypalają się. Sadze paliły się aż miło. Komin buchał gęstym dymem. Komin drożny! Uradowani ludzie weszli do chaty, by rozpalić ogień w piecu. Rozpalili i... skończyła się radość. NADAL NIE MA CIĄGU! Co jest nie tak???

Musi być gdzieś jakaś nieszczelność, która powoduje osłabiony ciąg. Indianka z Augustem sprawdziła otwory w piwnicy. Sprawdziła i uszczelniła. Nadal nie pomogło. Ze Szczecina zadzwonił tato Indianki – stary Siux ;)))
Uświadomił Indiance, że w strychowej wędzarni może być także jakaś dziura. No, Indianka się tam za dnia wybierze. Także do sąsiedniego pieca w pokoju obok. I tam może być dziura. Piec kuchenny i komin czysty – przyczyna braku odpowiedniego ciągu musi tkwić w dziurze. Teraz tę dziurę trzeba znaleźć. Jutro ciąg dalszy poszukiwań.

Kominiarz

Indianka wreszcie dodzwoniła się do kominiarza. Kominiarz rzekomo zajęty – dopiero za tydzień może przyjechać. W domu ledwo 9C i poprzeziębiani ludzie, marniejące rośliny pokojowe... Jutro ma być na dworze minus 20C. Spadnie temperatura w domu... Trzeba na dach osobiście!


Przemeblowanie

Indianka powoli zdrowieje. Organizm osłabiony, ale mózg pracuje niezmordowanie tryskając dziesiątkami pomysłów na godzinę. Ganek ocieplony – desek nie ma, by go od wewnątrz obić, więc będą nabite żerdzie.
August wycina siekierą odrosty i samosiejki nad stawem. Cienkie są, ale jakby je gęsto nabić, to spełnią swe zadanie, a do tego efekt plastyczny będzie ciekawy. Żerdzie zanim trafią na ściany ganku zostaną poddane obróbce przez kozy, których zadaniem będzie okorowanie żerdzi. Drewno nieokorowane jest atakowane szybko przez pasożyty, które żerują wpierw pod korą, następnie toczą całe drzewo. Kozy zatem będą miały uciechę, bo zimową porą kora drzew smakuje im wybornie. Kora drzew jest źródłem witamin i garbników, które kozy potrzebują do prawidłowego trawienia.
 
Agata umyła już zamrażarki i podłogę w jej i jej chłopaka pokoju. Teraz myje drzwi wejściowe do domu.
Wczoraj Indianka zarządziła totalne przemeblowanie. Razem z Augustem zniosła zamrażarki i lodówkę do piwnicznej kuchni. Na parterze zrobiło się luźniej, ale nadal jest zagracony, więc dziś ciąg dalszy przemeblowania i porządkowania.
Kufer Indianki wybebeszony z ciuchów i przeniesiony do jej sypialni i umyty. Ciuchy przeglądane i składane inaczej niż były, coby się nie odbarwiły na miejscach pierwotnych zagięć.
 
Pogoda piękna, więc August został oddelegowany do cięcia żerdzi, Trzeba naciąć materiału na te ścianki gankowe.
Jutro ma być ostry mróz, więc dziś trzeba podziałać na dworze, póki ładna pogoda i temperatura znośna. Na termometrze na zewnątrz minus 9C w cieniu, w słońcu w którym pracuje August – kilka stopni cieplej. Nawet się zagrzał. „Tylko się nie rozsuwaj” – doradziła Augustowi Agata... ;) „Tak, tak – nie rozsuwaj się” – dodała Indianka... ;) August się uśmiechnął: „No, nie rozsuwam się”  ;) ...
 
Wczoraj po przytarganiu do piwnicy ogromnych zamrażarek i wysokiej lodówki z niemałym, a wręcz karkołomnym trudem i cyrkową zręcznością – Indianka nabrała ochoty na wykonanie drzwi do kuchni piwnicznej. Jak pomyślała tak i wykonała je społem z Augustem. Efekt zadowalający. “Nawet ładnie te drzwi wyglądają” rzekł August. Indianka dechy na te drzwi kupiła dwa lata temu. Takoż dwa lata temu je przeszlifowała i pomalowała lakierobejcą na piękny, ciepły rudawo-czerwonawy kolor. Drzwi osobiście wykonane z prawdziwego drewna cieszą podwójnie, tym bardziej, że rzeczywiście pięknie się odcinają od bieli kuchni piwnicznej...
 
Kuchnia piwniczna w zasadzie już urządzona. Jeszcze trzeba będzie dokładnie podłogę umyć i można by tu gotować na gazie lub na prądzie, bo kuchni opałowej tu na razie nie ma, chociaż dojście do przewodu kominowego jest, bo tu był parnik podłączany ongiś, no ale temperatura w kuchni piwnicznej jest obecnie za niska by stać i gotować. Za to latem będzie w sam raz do gotowania. No i w trakcie remontu parterowej kuchni, z musu będzie się na dole gotowało. Kiedy remont kuchni parterowej? Nie ma dopłat, nie ma kasy na materiały, nie ma też dojazdu do gospodarstwa, ale są w kuchni tynki do skucia, parapety do wyklejenia, więc i tak jest co robić.

wtorek, 12 stycznia 2010

Kamienne domy

Indianka latem będzie miała do remontu stare, kamienno-gliniane obory, więc cieszy się, że trafiła na forum ludzi, których pasjonuje ta sama tematyka... Warto dzielić się swymi doświadczeniami, by uniknąć popełnienia błędów i by znajdować optymalne rozwiązania nurtujących budowniczego dylematów...

poniedziałek, 11 stycznia 2010

Ganek ocieplany

August zabrał się za ocieplanie ganku wełną mineralną, którą Indianka kupiła i przywiozła przed świętami. Indianka i Agata z doskoku mu pomagały. Ścianki ocieplone. Pora ocieplić dach ganku. To już jutro. 


Ścianki i sufit trzeba będzie obić deskami, ale to już później, gdy Indianka dostanie dopłaty, bo aktualnie kasy niet. Nie ma też dojazdu do gospodarstwa – zawalony śniegiem. A może by tak kupić krajzegę i narżnąć desek z własnego drewna? Co prawda u Indianki prawie nie ma szlachetnych drzew, jest tylko olcha, no ale i olchą można by obić te ścianki... Krajzega to byłoby optymalne rozwiązanie: oszczędność na kupnie desek z tartaku i transporcie ich na gospodarstwo, możliwość docinania na bieżąco tylko tyle ile akurat potrzeba, wygodne cięcie drewna i gałęzi na opał i przede wszystkich niezależność i wygoda w dostępie do taniego budulca. Olcha to słabej jakości drewno na deski, bo łatwo pęka i się odkształca, ale świeżo ścięta i przybita się trzyma, poza tym jest bardziej odporna na warunki atmosferyczne niż sosna itp.  


Obecnie to i tak zwykłe dumanie, bo Indianka nie ma możliwości kupienia krajzegi do tarcia desek, ani operowania piłą spalinową, która ostatnio wysiadła. No i w przypadku cięcia grubych drzew trzeba by najpierw wystąpić o pozwolenie i za nie zapłacić. Do wycinania gałęzi, odrostów i młodych samosiewów pozwolenia nie trzeba. Są to cięcia sanitarne, niezbędne do utrzymania ziemi w dobrej kulturze rolniczej. Naciętych gałęzi starczy do ogrzania domu. W lesie Indianki leży też wiele samoistnie opadłych gałęzi i gałązek, są wiatrołomy, trafiają się uschnięte kikuty drzew - w pierwszej kolejności najpierw to drewno trzeba zagospodarować z pożytkiem dla gospodarstwa i domu.



Co prawda sąsiadujący tubylcy rżną drewno kiedy chcą, jakie chcą i ile chcą i to nie swoje, ale państwowe i nikt ich za to nie ściga i nie karze, ale zapewne gdyby Indianka ścięła nielegalnie jedno swoje drzewo, to zawistni szabrownicy donieśliby do Gminy, a gminiarze nie omieszkaliby przyczepić się do Indianki i wymierzyć karę grzywny za nielegalną wycinkę. Gminiarze pobłażają miejscowym, zasiedziałym osadnikom i patrzą przez palce na ich wykroczenia i inne rozmaite grzeszki, a nowych osadników nienawidzą i tępią.


Gdy lokalne pijaczki nie mają za co się nachlać, to bezczelnie podsypują solą w samym środku wsi wielkie, stare, szlachetne, wartościowe drzewo i taki zabytek przyrody usycha. Następnie piszą wniosek do Gminy o zgodę na wycinkę tego zatrutego, suchego drzewa. Dostają zgodę i ścinają to ukatrupione drzewo, a jego drogocenne drewno sprzedają, a za zarobioną kasę chleją do upadłego.

niedziela, 10 stycznia 2010

Zapchany komin

To już 10 dzień nowego roku jak komin chatki Indianki poważnie szwankuje.
Nie ma ciągu jak należy i chałupa niedogrzana. W piecu ledwo się tli. Prawie nie ma ciągu.
Pora wezwać kominiarza. Trzeba na dach.




Przeczyścić komin próbowałam starym indiańskim sposobem, który do tej pory działał tj. mocno rozgrzać piec i przepalić silną strugą ognia i gorącego powietrza komin i wypalić sadzę, która na ogół zapychała komin, ale tym razem chyba się tam coś w środku obsunęło (cegła, lub gniazdo ptasie, a może lód czy zaspa śnieżna) bo prześwit komina jest minimalny i ilość dymu tam z trudem się wydostająca jest zbyt mała by komin rozgrzać i ewentualne sadze wypalić lub lód rozpuścić czy gniazdo spalić. Palimy non stop, ale po Sylwestrze ogień wygasł i od tej pory nie chce się palić. Strasznie się dymi z pieca.

Mam nowy pomysł jak rozgrzać ten komin... ;>
Zrobić bombę benzynową i ją umieścić w kominie, podpalić lont i... :))))
Jutro spróbujemy... ;>


A tak na poważnie, to ma być podpalony badyl owinięty szmatą umaczaną w benzynie czyli coś jakby pochodnia włożona w przewód kominowy od strony pieca.

A tu znalazłam podobne i alternatywne pomysły:
http://forum.info-ogrzewanie.pl/lofiversion/index.php?t472.html

Szczotę i stalową linkę mam, obciążnika nie ma, ale myślałam o zastosowaniu np. obciążonej lodem lub piaskiem puszki. Tyle że na spadzistym dachu leży warstwa śniegu i ja tam na pewno nie wejdę.
Może August, ale boję się o niego aby się nie ześliznął. Myślałam o tym, by użyć dwóch drabin – jedną do wejścia na dach, a drugą do oparcia na spadzistym, zaśnieżonym dachu by po niej dostać się do komina.
August uważa, że ta dachowa drabina zjedzie, że ta dolna jej nie zatrzyma swym podparciem.

Dlatego wymyśliłam alternatywny sposób dostania się na dach do komina:  po ganku. Wejść na ganek, zamontować w ścianie szczytowej nad gankiem masywne kotwy z oczkami, przez oczka przepuścić grube, mocne liny mające pełnić rolę szczebli jak w drabinie, po tych szczeblach wejść na szczyt, przeczołgać się po szczycie okrakiem do komina, przywiązać się do komina, wstać i go przeczyścić szczotą z obciążnikiem.

Inna opcja – przywiązać drewnianą drabinę  do kotw zamontowanych w ścianie szczytowej i po niej wejść na szczyt. 




Niestety, dach ganku jest spadzisty, więc oprzeć na nim drabiny tak po prostu się nie da. 

Najpierw Indianka spróbuje ściągnąć kominiarza. Dawno się tutaj nie pokazywał, a ostatnio, gdy był, to był bez narzędzi i nie mógł wejść na dach. Ciekawe po co przyjechał? Zresztą nigdy przy sobie nie ma drabiny kominiarskiej. Ciekawe jak on będzie wchodził po zaśnieżonym dachu bez drabiny, jeśli Indianki ciężka, drewniana drabina okaże się nieodpowiednia. Może znów nic nie zrobi? Poza tym na pewno będzie kwękał, że zły dojazd i nawet jeśli będzie miał ze sobą drabinę, to pewnie nie będzie mu się chciało iść kilkaset metrów, jeśli nie da rady dojechać samochodem. A jeśli już dojdzie to będzie żądał podwójnej albo potrójnej zapłaty. Indianka ceni sobie niezależność i oszczędność. Może warto pomyśleć o zaopatrzeniu się w rozsuwaną, długą kominiarską drabinę z kotwicą? Wtedy kominiarskie usługi będą tu zbędne, a komin czyszczony regularnie i bezpłatnie we własnym zakresie.

sobota, 9 stycznia 2010

Indianka chora

Nadal Indianka chora, ale zabrała do łóżka dokumentację rolniczą i ją porządkuje odpoczywając często, bo się szybko męczy, taka osłabiona jest.



Co prawda Indianka dziś nic od AAczy nie chce – pozwoliła im pospać i odpoczywać, ale August zmobilizował się sam i rozpruł schody na strych chałupy, a teraz je składa.


Agata zainspirowana programem w TV eksperymentuje z kajmakiem. Ciasteczka już upieczone, teraz pora na kajmak... Kajmak na kozim mleku of course... :) 
A wcześniej usmażyła placki ziemniaczane. Też dobre.

piątek, 8 stycznia 2010

Serce

Indiankę boli serce. Musi odpocząć. Dzisiaj chyba AAcze będą musieli sobie sami ugotować obiad. 

Wiele spraw przytłacza Indiankę. Zabierze się za nie stopniowo, po kolei.

* * *
Indianka chora. Chora i osłabiona. Leży i słabym głosem dyryguje z łóżka AAczami. Kazała Augustowi rozebrać klaustrofobiczne, drewniane ścianki na korytarzu. Zrobiło się przestronnie – tak jak lubi Indianka. Ogołocone z cienkiej zabudowy schody na korytarzu wyglądają ciekawie. Te na strych wyglądają tyrolsko, a te do piwnicy – sycylijsko. Przedsmak zagranicy...

czwartek, 7 stycznia 2010

Przemęczona

Indianka przemęczona. Przemęczona i zamyślona... Musi troszkę odpocząć... Nabrać sił...


Na obiad kartoflanka. Do kolacji i na jutrzejsze śniadania Indianka ukręciła majonez domowej roboty do kanapek. Tym razem dużą ilość, bo poprzedni szybko został zjedzony. 


Ostatnie słoiki konfitur zostały napełnione. Będą w sam raz na szarlotkę. Szarlotka zaplanowana na jutro.

środa, 6 stycznia 2010

żerdzie

Indianka kazała Augustowi naciąć żerdzi i wyłożyć nimi włazy na strychy obory i stajni, a następnie rozrzucić na nich grubą warstwę siana. August pochwalił Indiankę za pomysłowość. „Zwykły chłop by na to nie wpadł. Jakby nie miał pieniędzy na zakup desek, to by włazy zostawił otwarte. A Pani wpadła na to jak tanim kosztem ocieplić strychy.” Indianka doceniona. Lubi pochwały ;). Potem wrzucili na strychy dwa baloty, by docieplić oborę i stajnię. Na jutro August dostał wytyczne, jak docieplić pozostałe słabe punkty obory.

Agata wyszorowała kawałek ceglanej podłogi w piwnicy. Nawet ładnie ta podłoga zaczyna wyglądać...

Dziś na obiad Indianka naszykowała medaliony cielęce z cebulką. Zapowiadają się smakowicie...

wtorek, 5 stycznia 2010

Przeziębieni

Dziś Indianka i AAcze dłużej pospali, bo wczoraj przemarzli w stopy i zaczęli kaszleć. Dzień upłynął na domowej krzątaninie.


Na obiad Indianka ugotowała fasolę po indiańsku ;)

poniedziałek, 4 stycznia 2010

Mróz siarczysty

Zimno. Mróz siarczysty nocą, ale dzień słoneczny był i bezwietrzny. Rano Indianka z Augustem zrobili obrządek zwierzyny i w dom się zagłębili. Agata podłogę w kuchni podziemnej skrobała, August bielił ponownie ściany tejże kuchni, a Indianka sprzątała na strychu i schody na strych i gotowała gulasz w kuchni na parterze. 

Wieczorem Indianka zeszła do podziemnej kuchni zerknąć jak sobie August z gniazdkiem radzi. W okienku piwnicznym przesunął się zwierz. Lis! Jaki wypasiony! Puchaty i okrągły. Wcale się nie śpieszył! Indianka po raz pierwszy widziała lisa z odległości 1 metra. Niesamowite wrażenie...

niedziela, 3 stycznia 2010

Pierwsza Niedziela 2010

Pierwsza niedziela nowego roku... Piękna, słoneczna... Indianka z AAczami nie ustaje w dbałościach o inwentarz. Dziś 3 okienka wymienili. Dwie stajnie dostały po przeszklonym oknie oraz jedno przeszklone okno dostała koziarnia. Ponadto dwa okienka zabezpieczono drewnianymi kołkami przed przypadkowym wytłuczeniem szyb przez konie.


Schody na strych w stajni zostały rozebrane, bo i tak zdewastowane przez konie, a dechy z tych schodów przydadzą się do łatania zniszczonej bramy do stajni. Także bramę do drugiej stajni August podreperował. Ta brama jest w bardzo dobrym stanie – Indianka zrobiła ją osobiście ok. 2 lata temu, ale konie wyrwały dwie dechy i nieco obgryzły krawędzie. Trzeba było nabić brakującą dechę i dobić drzwi, bo się dechy nieco obluzowały i częściowo zeszły z gwoździ.


Na obiad Indianka uszykowała pikantne gołąbki z ziemniakami. Na wieczór AAcze zabrali się za wyrób pizzy. Pewnie świeżo kupiony przez Indiankę specjalny nóż do pizzy zostanie wypróbowany... Fajny ten nóż – to takie kółko na rączce. Chyba do cięcia ciasta na pierogi itp. też byłby dobry...


Szatkownica do warzyw sprawdza się, choć całych cebul nie sieka. Trzeba pociąć cebulę na plastry i te plastry podkładać do szatkowania. Za to frytki wychodzą bardzo szybko i sprawnie. Także czosnek można szybko wstępnie posiekać, aby go dosiekać ręcznie, bo nieco za duże te cząstki wychodzą z szatkownicy jak na czosnek.


Wczoraj Indianka poszatkowała tą szatkownicą ziemniaki na frytki i cebulę na drobną kostkę. Usmażyła frytki na płytkim oleju na teflonowej patelni co nie przypala, dodała cebulkę, wbiła jaja i taki prędki obiadek powstał. 


Pizza wyszła AAczom wyborna, takoż sałatka Indianki do niej... Pycha! Nóż, a raczej kółko do cięcia pizzy sprawdziło się znakomicie... 


Duch domu daje znaki... zepsuł wtyczkę do piekarnika i zwalił badyl zapierający się o bojler...  
Niedawno zwalił talerz Augustowi, rano mało nas nie zaczadził, choć Indiankę obudził w porę...

Indianka zastanawia się, o co chodzi duchowi... Piekarnik używali AAcze, takoż jeden z AAczy zaparł badyl, a drugi wszedł do kuchni, gdy badyl nagle zleciał strasząc Agatę...
Indianka dawniej myślała, że duch odszedł, ale widać wrócił znowu, albo po prostu cały czas tu był i siedział cicho, a teraz gdy obcy zamieszkali z Indianką uaktywnił się ponownie... Ciekawe czemu? Co chce? A może to tylko przypadkowe zdarzenia niezwiązane z duchem?

sobota, 2 stycznia 2010

Prześwietlenie

Indianka z AAczami prześwietlili wysoko drzewa w pobliżu siedliska. Dolne gałęzie zostały odcięte odsłaniając widok na drogę i sad. Prześwietlanie dało też drewno na opał i materiał na trzonki do młotków, siekier, wideł, płozy do sań, wieszaki na odzież itp.

Konie śpią dziś w ciepłym boxie. W dzień mają do dyspozycji otwartą stajnię. Na noc Indianka zabiera je do ocieplonego boxu.

piątek, 1 stycznia 2010

Happy New Year!

Hapy New Year to everyone! :)

Nowy Rok



Indianka i AAcze z okazji Nowego Roku pospali sobie znacznie dłużej. Potem próbowali rozpalić wygasły piec, ale coś nie bardzo palenie szło – być może komin oblodzony lub wymarznięty. Strasznie się dymiło, a nie paliło. Drewno mokre, więc dawało więcej dymu niż ognia.

Indianka zainteresowała się wczorajszym zakupem – ręczną, mechaniczną szatkownicą do szatkowania twardych warzyw. AAcze próbowali jej użyć do szatkowania cebuli, ale nie bardzo to szło. Szatkownica najwyraźniej przereklamowana. Indianka spróbuje jeszcze później nią coś pociąć – może lepiej pójdzie.
***
 
Indianka wieczorem oswoiła szatkownicę. Szatkownica ciacha cienkie plastry cebuli, tnie całe ziemniaki na frytki.
Indianka nacięła dwie miseczki cebuli i miskę frytek. Frytki usmażone i zżarte już. Cebulka będzie na okrasę do pierogów...

Wczoraj Murzynek był upieczon - dziś pożarty ze smakiem... Indianka będąc w miasteczku kupiła sporo kostek margaryny, więc co najmniej jedno ciacho tygodniowo musi być w menu.

Sylwester

Czwartek, 30 grudnia 2009
Indianka ostatniego dnia 2009 roku udała się z rana do miasteczka, by załatwić pilne sprawy w ARiMR.





Autobus sunął śnieżną aleją skąpaną w pełnym słońcu. Drzewa przyozdobione śnieżną szadzią lśniły milionem kryształów. Było ślicznie. Indianka chłonęła piękno mazurskiej ziemi szeroko otwartymi oczyma.



Po dojechaniu do miasteczka pomknęła załatwiać sprawy. Przy okazji poczyniła drobne zakupy, w tym kupiła niezbędny do przykręcenia karniszy śrubokręt.


Wróciła fuksem. Okazało się, że spodziewany PKS nie nadjechał. Zorientowała się, że informatorka na dworcu PKS pomyliła się i błędnie poinformowała o kursie autobusu, w związku z czym Indianka nie ma czym wrócić na chatę. Po 10 minutach nadjechał PKS na Gołdap, więc Indianka załadowała się w niego i podjechała do Stożnego. Stamtąd ruszyła piechotą na Sokółki. Przeszła ledwo kilkadziesiąt metrów, gdy nadjechał dobry Samarytanin ze Stacz – młody ojciec z córcią. Fartem jechał samochodem typu kombi, więc miał miejsce na wózek zakupowy Indianki. Załadował wózek i podwiózł Indiankę do Sokółek. Zadowolona Indianka dała kierowcy na piwko i życzyła pomyślnego nowego roku. Kierowca też złożył Indiance życzenia, a szczególnie życzył, by gminiarze odśnieżali Indiance drogę do jej gospodarstwa :)

Znalazłszy się w Sokółkach, Indianka powiadomiła AAczy, że właśnie wylądowała we wsi i by wyszli po nią.
Tymczasem pociągnęła wózek przez wieś i wyszła na żwirówkę. Nagle nadjechał znajomy i podwiózł Indiankę do dzikiej jabłoni, przy której znajduje się zjazd ze żwirówki i krowia ścieżka przez pole wiodąca do gospodarstwa Indianki. Indianka udała się tą ścieżką ku swemu ranch’u. Po drodze spotkała Aaczy, którzy pomogli nieść przez śnieg wózek z zakupami.


Na podwórku Indianka zorientowała się, że AAcze dzielnie przytargali wszystkie nacięte żerdzie pod stajnię i ułożyli z nich mocny sufit w stajni. Jest tak mocny, że można po nim chodzić. Teraz tylko rozłożyć na nim siano i w stajni zrobi się przytulnie. No, ale jeszcze drzwi trzeba będzie wymienić, bo konie pogryzły je tak skutecznie, że jedno skrzydło zupełnie rozwalone. Indianka nie ma desek na tę bramę, ale ma deski, które naszykowała na zrobienie stołu i półek w domu, więc ostatecznie tych użyje, o ile nie uda się kupić grubych dech w tartaku. Trochę szkoda tych desek na tę bramę, bo i tak są za cienkie, a takie jakie są byłyby idealne na ganek do ocieplenia ścianek... No, ale trzeba koniom nową bramę zrobić... ewentualnie przenieść je do innego boxu z dobrymi drzwiami. To ostatecznie, bo tam gdzie są to mają najwięcej miejsca i dobry dostęp do wybiegu. Póki w miarę ciepło, to zostaną w tym dużym boxie, a w przypadku dużego mrozu przeniesie się je do szczelnego boxu. A może by tak nową bramę z żerdzi sklecić? ;>